recyclage

was liefde van glas,

ze zou zingen kunnen en vullen,

laven, warmen en verkoelen,

rinkelen en tingelen

tot ogen blinken

van plezier

~

was liefde van glas,

je zou haar schilderen kunnen

in alle kleuren die bestaan,

en zonnesplinters vangen

 tot lijven in lichterlaaie staan

~

was liefde van glas,

ze zou slecht vallen kunnen,

barsten en zelfs breken

in wel duzend gruzelementen,

die schampen op hart of huid,

en snijden tot het bloedt

~

was liefde van glas,

en net zo breekbaar,

je zou haar nochtans harden kunnen

of pantseren tegen

menig slag of stoot

~

maar als niets nog lijkt te helpen,

kun je haar altijd nog smelten

en herbeginnen,

keer op keer op keer,

en van voor af aan,

~

zolang een jij, een ik en liefde

bestaan. 

 


Waar een restfoto en een karamelle mijmering van een ander al niet toe leiden kunnen! 😉


Foto: Clos de Lucé. Amboise.


 

 

27 gedachtes over “recyclage

  1. Fijn dat het broze, eenvoudige karamellen basisje heeft geleid tot pure heerlijke poëzie!

    Ik heb het vier maal herlezen (tot hier toe 🙂 ) en het was echt genieten, ook van de sfeerrijke foto!

    Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.