het doosjesplafond

Auteur anna b.

Wat zou ik, anders dan me-zelf, geworden zijn als ik niet voor taalonderwijs had gekozen? Ik heb het me wel eens afgevraagd. Historica misschien of archeologe? Of, wie weet, (binnenhuis)architecte? Niet dat ik mezelf voldoende opgraaf- of tekentalent toedicht, of zo, verre van. Maar als wat ons in onze kindertijd boeit – zoals Daniëlle Krekels met haar Kerntalentenmethode wil bewijzen – echt een indicator is voor een job die ver-vul-t en gelukkig blijft maken, moet het iets in die aard geweest zijn.

Geschiedenis en later ook esthetica stonden met stip bovenaan mijn schoolse favorietenlijst. Thuis las ik (vooral) historische romans of ik tekende droomhuizen. Groot en klassiek, maar altijd landelijk en naar mijn gevoel van gezelligheid. En dus kwam er een oprijlaan, een Engelse tuin vol geurende bloemen, een grote (werk)keuken en waren er altijd voldoende slaapkamers voor alle kindjes die mijn tienerdromen bevolkten. 😉

Vandaag huist die microbe hier nog altijd. Geen wonder dus dat oude gebouwen en kastelen aan me blijven trekken als honing aan een verzonnen beer. Ik sta verwonderd en bewonderend te kijken. Naar vormen, lijnen en volumes. Naar het vakmanschap waarmee ze er eeuwen geleden in slaagden, met de transport- en uitvoeringsmiddelen die men toen had, gigantische projecten te realiseren.

En gigantisch was het laatste kasteel – het zestiende-eeuwse Chambord – dat we op ons blitzbezoek aan de Loirestreek bezochten, heel zeker wel. Het is één van de bekendste en meest bezochte kastelen uit die koninklijke en bouwlustige Franse hoogdagen. En dan te bedenken dat Chambord niet eens gebouwd werd om er te gaan wonen. Nee, hoor. De grootste tijd van het jaar stond het gewoon leeg. Het werd louter opgetrokken om er tijdelijk, maar wel met velen neer te strijken voor jachtpartijen en grote feestelijkheden.

kasteelchambord4in1

Wat binnenin het kasteel, naast de koude, de grootte en de doorgedreven zin voor symmetrie, vooral opviel, was het centrale trappenhuis en een ingenieus ontworpen dubbele wenteltrap mét lichtschacht die de donjon verbindt met de verdiepingen. Als je de ene trap neemt om naar boven te lopen en de andere om naar beneden te gaan, kom je mekaar nooit meer tegen. 🙂

Op de tweede verdieping mondt die monumentale witstenen trap uit in een gigantische zaal met een doosjes- of cassetteplafond dat niet in hout, maar in witte zandsteen werd uitgevoerd. Hoe ze dat daar, op die hoogte, voor mekaar gekregen hebben, is mij een raadsel. Hoelang en met hoeveel men daaraan gekapt en gebeiteld heeft en hoeveel dat stukje kasteel alleen al gekost moet hebben, nog meer. Maar dat het zowel qua ontwerp als qua uitvoering een knap staaltje vakmanschap is, staat buiten kijf.

En zoals het in die tijd gebruikelijk was, moest de opdrachtgever in het gebouw ook zijn persoonlijke sporen voor de eeuwigheid achterlaten. Koning Frans I vond er niets beter op om dan maar in elke cassette van het gewelfde plafond een salamander of zijn initiaal, de letter F, te laten uitkappen.

20180412_122125

Samen met de zorgvuldig geplaatste verlichting leverde het alvast één van de mooiste doosjesplafonds op die ik ooit heb gezien.

Alle foto’s: Kasteel van Chambord, Frankrijk, 12 april 2018.

30 gedachtes over “het doosjesplafond”

  6. In een ver verleden sprak vooral de buitenkant van het kasteel me heel hard aan, zo statig en indrukwekkend.

    Met jouw vroegere interesses kan je in je nu-leven heel veel aanvangen! Een paar kleine lookjes in je huis (via een blogje) gaven me alvast een beeld dat het er met veel smaak is ingericht!

    Als ik mijn keuze uit mijn jeugd had gevolgd, was ik in de kinderverpleging gestapt. Een lastige rug stak daar bij de studiekeuze al een stokje voor. Maar mijn job is altijd fijn geweest, ook omdat je er eeuwig jong mocht voelen, temidden de jeugd 🙂

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

      1. Een mens zou nooit over de limieten mogen gaan, maar we proberen altijd nog één stapje, en nog één stapje vol te houden, en dan… maar dat weten we pas achteraf natuurlijk…

        Geliked door 1 persoon

  7. Een zeer merkwaardig plafond. Dit soort dingen boeit mij ook enorm. Dan reist mijn fantasie naar het verleden en zie ik die kappers, helemaal onder het witte stof, onverstoorbaar bezig met hun hamer en beitel.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  9. Hmmm, ik zou in dat geval iets met Frans, Latijn of chemie gedaan hebben. Geschiedenis zou ook wel gekund hebben, maar dan wel enkel specifieke periodes; de lessen over de Oudheid vond ik bijvoorbeeld ongelooflijk interessant, die van de Middeleeuwen vreselijk saai 🙂
    Jammer trouwens dat het niet zo makkelijk is om in vakliteratuur termen te veranderen, want ik vind doosjesplafond zoveel leuker dan cassetteplafond 🙂 Misschien moet ik het woord de volgende keer dat ik er eentje tegenkom stiekem toch integreren in mijn tekst 😉

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  11. Het leven loopt niet altijd zoals we het willen, ook de beroeps of studiekeuze niet, helaas. Soms moet je er het beste van maken… Ik heb hier wel erg genoten van je foto’s en je goed geschreven verhaal!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  13. Hier een grote fan van plafonds *zwaait* al had ik nog nooit de term ‘doosjesplafond’ gehoord. In Sevilla alleszins heel mooie plafonds gezien… (en tegeltjes, maar dan op vloeren & muren) Alleen zo jammer dat dat niet op foto pakt, ge zoudt er naartoe moeten om het voor uzelf te zien.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.