heel klein momentje

Vanaf de vensterbank achter het hardhouten livingraam hoor ik een vrolijk getwitter. Als ik opkijk, zie ik hoe twee verliefde pimpelmezen met frisblauwe pet en geelwitte wangen zich te goed doen aan de rijpe zaadjes van overwinterde mezenbollen. Met kop en gele borst duiken ze tot op de bodem van de doorzichtige vaas en prikken de laatste gaatjes als uit een bol belegen kaas.

Ik sta op van achter mijn laptop en stap voorzichtig richting raam, de camera van de smartphone vast klaar. Ik neem geen schaduw mee en schuif heel langzaam voort, zonder geluid. Maar nog voor ik ze kan vastleggen, vliegen ze op. In boogjes zweven ze van het raam weg. Dan slaan ze even met hun vleugels en met een lach van zilver duiken ze de zware, grijsgrauwe regenlucht in.

Het druppelt op hun jonge vleugels, maar het water deert hen niet. Hun gele buikjes voelen vol en in het vogelhuisje van de buren ligt vast stro.  Daar laten ze zich drogen aan de aprillucht. En verkneukelen zich op meer. (Zeker met dit weer.) Daar slijten ze de tijd tot die rijp is voor een volgende strooptocht tussen ons raam en het groen.


Fijne zondag nog!

De foto van onze haagbeuk dateert van beter weer. 🙂


 

 

24 gedachtes over “heel klein momentje

  1. Mooi Anna (en zeker niet iedereen kent het verschil ts een pimpel- en een koolmees :-)).
    Wij aanschouwen ze ook vanuit onze luie zetel, heerlijk schouwspel!

    Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.