werelden van verschil

1 mei 1968 en vijftig jaar geleden …

Ik ben bijna zes, zit aan een grote houten tuinbank middenin het bos en lepel een kommetje soep met balletjes uit. Boven mijn hoofd houdt een gigantisch rieten luifel de schaarse zonnestralen tegen. Met tientallen zitten we daar aan die meterslange tafel. Mijn ouders, hun ‘toneelvrienden’ en kinderen van allerlei leeftijden die ik niet ken. Er is veel lawaai, het tocht en warm is het niet. Het liefst wil ik naar huis, maar dat kan niet. Ik moet nog stomme spelletjes spelen en wachten op het donker …

~~~

1 mei 2018 en vijftig jaar later …

Ik ben bijna zesenvijftig, zit aan de grote houten tafel in onze living en tik wat woorden op mijn klavier. De soep voor de balletjes staat te pruttelen op het vuur. Ik zit hier graag. Hier ben ik thuis. Met het gezin. In de verte droogt zoon vijf zijn haar, zoon twee en zijn geliefde zijn onderweg en wat later komt ook schone dochter één met de kleine prins.

Buiten is het zonnig fris en de wind lijkt nog niet uitgewaaid na het onweer van zondagnacht … .

 

 

na het on-weer

~

sporen van

traagheid

en een zachte vernieling

~

een slak

trekt zich langzaam

op gang en

glijdt behoedzaam

door het natte gras

~

onder de bomen

ligt haar bedje ge-sprei-d

in

duizenden blaadjes

groen en

roze

~

 

 

 

 

26 gedachtes over “werelden van verschil

  1. Gelukkig kan je nu kiezen voor de warmte van je huis en je gezin. Als je klein bent, moet een ander dat voor je doen. Ik heb te doen met je kleine ik die zich alleen voelde en koud had tussen vreemden. Je hebt het weer prachtig verwoord; en de foto’s en gedicht maken het helemaal af.

    Geliked door 1 persoon

  2. Een andere tijd, een ander gevoel, En toch is er altijd iets wat blijft, Soep met balletjes, bijvoorbeeld,
    Heel mooi en treffend, dit stukje !

    Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.