1 mei 1968 en vijftig jaar geleden …
Ik ben bijna zes, zit aan een grote houten tuinbank middenin het bos en lepel een kommetje soep met balletjes uit. Boven mijn hoofd houdt een gigantisch rieten luifel de schaarse zonnestralen tegen. Met tientallen zitten we daar aan die meterslange tafel. Mijn ouders, hun ‘toneelvrienden’ en kinderen van allerlei leeftijden die ik niet ken. Er is veel lawaai, het tocht en warm is het niet. Het liefst wil ik naar huis, maar dat kan niet. Ik moet nog stomme spelletjes spelen en wachten op het donker …
~~~
1 mei 2018 en vijftig jaar later …
Ik ben bijna zesenvijftig, zit aan de grote houten tafel in onze living en tik wat woorden op mijn klavier. De soep voor de balletjes staat te pruttelen op het vuur. Ik zit hier graag. Hier ben ik thuis. Met het gezin. In de verte droogt zoon vijf zijn haar, zoon twee en zijn geliefde zijn onderweg en wat later komt ook schone dochter één met de kleine prins.
Buiten is het zonnig fris en de wind lijkt nog niet uitgewaaid na het onweer van zondagnacht … .
na het on-weer
~
sporen van
traagheid
en een zachte vernieling
~
een slak
trekt zich langzaam
op gang en
glijdt behoedzaam
door het natte gras
~
onder de bomen
ligt haar bedje ge-sprei-d
in
duizenden blaadjes
groen en
roze
~
Prachtig geschreven!
LikeGeliked door 1 persoon
😀
LikeGeliked door 1 persoon
Mooie sfeertekeningen.
LikeGeliked door 1 persoon
Thuis… de superlatief van gelukkig…!
LikeGeliked door 1 persoon
Mooie sfeervergelijking. Zo zie je maar dat vroeger niet alles beter was 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Dat klopt.
LikeGeliked door 1 persoon
Gelukkig kan je nu kiezen voor de warmte van je huis en je gezin. Als je klein bent, moet een ander dat voor je doen. Ik heb te doen met je kleine ik die zich alleen voelde en koud had tussen vreemden. Je hebt het weer prachtig verwoord; en de foto’s en gedicht maken het helemaal af.
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel. Klein ben ik nog altijd maar niet alleen. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
😁
LikeGeliked door 1 persoon
Heel mooi!
LikeGeliked door 1 persoon
😃
LikeLike
De soep met balletjes blijft de constante. Bij de rest ontdek ik een wereld van positief verschil.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat heb je goed gemerkt! 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Wat mooi geschreven!
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel, Liesbeth.
LikeLike
Heel mooi!
LikeGeliked door 1 persoon
😃🤗
LikeLike
‘k Voel mee…, ‘k ben ook enkele jaren ‘thuisloos’ geweest…, verleden tijd…
Een warme thuis is zo belangrijk…
Lie(f)s.
LikeGeliked door 1 persoon
Te veel kinderen maken het mee. Gelukkig kunnen we er iets tegen doen. ☺
LikeLike
Gelukkig niet als kind, pas een tijd geleden (huis brandde af)… Als volwassene reageer je daar anders op, maar ’t doet ook pijn…
Lie(f)s.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je, Flavie.
LikeLike
Een andere tijd, een ander gevoel, En toch is er altijd iets wat blijft, Soep met balletjes, bijvoorbeeld,
Heel mooi en treffend, dit stukje !
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel. Die soep is een blijver in Vlaanderen, hè.
LikeLike
Wat prachtig omschreven, herkenbaar en dan het mooie gedicht, top!
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel hoor.
LikeLike