er was eens
een vertroebeld
gevoel
~
het gistte langzaam
en zwol
~
als kwaakblazen
van een kikker
in een
lentepoel
~
en op een dag … KNAL!
~
een prinses
schreeuwde zich iets
in en later ook uit haar keel
~
niemand die
het hoorde,
niemand die wat
had gezien
~
halfverdoofd veegde ze de
brokstukken van een lange betovering
onder
de stermagnolia
~
en dook
galopperend
de nacht in
~
- Schrijfoefening bij een foto. De foto is van Thijs, een achtjarige’ jonge prins’ die daarvoor vorig jaar door het WNF be-kroon-d werd met een Photo-Award.
- Ik noem het ‘cultuursprookje’: de verzinner ken je (de sprookjeselementen ook), het thema leefde de voorbije weken in de ons omringende realiteit, onderhuids woelt wat maatschappijkritiek en het einde is poly-interpretabel. Ook in de zin van ‘een nieuw begin’! 😉 Na verloop van tijd.
annasblogeenjaarertussenuit.com 
Leuk die verklaring van “cultuursprookje”
LikeGeliked door 1 persoon
😃
LikeLike
niemand die
het hoorde,
niemand die wat
had gezien
Typerend, jammer genoeg……
en dook
galopperend
de nacht in
‘De dag in ‘ klinkt iets hoopvoller.
Mooi!
LikeLike
Na een nare ervaring als een relatiebreuk leek de nacht me gepaster. ☺
LikeLike
Nare ervaring : van kikker naar prinses, de brokstukken weggeveegd….??
LikeGeliked door 1 persoon
Oei! Ik heb in mijn hoofd misschien weer stappen overgeslagen. Het is dan ook eerder symbolisch en surrealistisch van aard. 🙂
LikeLike
Knappe versie !
Lie(f)s.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je.
LikeLike
Een knap bedacht cultuursprookje!
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel. 🌞
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtige foto en mooie versie van het gedicht!
LikeGeliked door 1 persoon
Fijn dat je het goed vindt.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi geskryf!
LikeGeliked door 1 persoon
😀
LikeGeliked door 1 persoon
Een surrealistisch sprookje, op meesterlijke wijze neergeschreven.
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel. Zoveel lof!
LikeLike