Anna zag de Verdronken Zwarte Polder bij grijsweer

Auteur anna b.

 

 

Zo

oogde het

daar op zondag:

grauw en kleurloos als

een drenkeling die levenloos aan

land lag, geborgen onder een zompig

grijswollen deken. Een aan-wakker-ende wind vernevelde zilt

zeewater op onze aangeslagen brilglazen en vertroebelde het

zeezicht. De Polder mag dan al een rouwband dragen,

niet de schapen: zij graasden rustig voort, ongewild helemaal ton-sur-ton.

 

 

polder4

Matroos Beek had me met haar kleurrijk logje al helemaal warm gemaakt voor deze plek en zo kwam ze op ons weekendlijstje voor Zeeland terecht.

Onze eerste poging om bij de Polder te geraken, mislukte echter en daar zitten mijn hoogsensitieve voeten voor iets tussen. 😉 De namiddag strekte zich nochtans prachtig voor ons uit om te voet van Breskens Vuurtoren naar Nieuwvliet te trekken. Heen bovenop de dijk, terug langs het strand. Dat was het plan.

Gewapend met sandalen, gekoeld water en een goed humeur begonnen we eraan. Het was zalig voor de tijd van het jaar. Te zalig eigenlijk. Want de zon brandde zo hard op mijn sandalen dat mijn voeten oververhit geraakten en vervaarlijk begonnen te schuren en nadien ook te blaren. Zo’n kilometer of twee voor onze bestemming zochten we noodgedwongen verkoeling in het strandpaviljoen Groede-aan-zee, waar we na kort beraad besloten onze poging te staken. En op blote voeten langs het ebbende water terug te keren.

Als we de Verdronken Zwarte Polder nog wilden bezoeken, zou het met Compeed op de voeten en de voeten in de wagen zijn. Zo geschiedde. Op zondagochtend, net voor het uitchecken. De zon van de vorige dag was in geen zeeën te bespeuren, overal hing grijs en het begon zelfs te miezeren. Dat leverde niet alleen een vrij kleurloos landschap op, maar, zoals je ziet, ook vergrijsde foto’s. 😉

Het contrast met mijn inspiratiebron kon niet groter zijn . Kijk maar!

 

37 gedachtes over “Anna zag de Verdronken Zwarte Polder bij grijsweer”

  1. Jammer voor jou dat er die bewuste zondag geen zonnetje meer was te bekennen, maar de foto die je hebt gemaakt (van die door de wind in een bepaalde groei-richting gedwongen boom) had ik niet willen missen. Prachtig!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  3. Lang leve vergrijsde foto’s, ze zijn melancholisch. En bloedheet of niet, hier altijd wandelschoenen (ook al vinden sommigen dat niet elegant 🙃).

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  15. Ik hou wel van vergrijsde foto’s. Zwart-wit fotografie is de akoestische versie van kleurenfotografie. 🙂
    Het lijkt me een heel bijzondere plek, die Verdronken Zwarte Polder.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.