de knal

Auteur anna b.

Een knal. Een regelrechte. En loeihard. Als in een ontploffing niet ver van je bed. We sprongen er ongeveer gelijktijdig uit, de echtgenoot en ik. Het was zo plots, zo hard, zo dichtbij dat we dachten dat het bij ons was. Dat we prijs hadden. Een blikseminslag of zo. Met schade. Een brand misschien. Je weet maar nooit.

Een donderslag komt ook bij heldere hemel, maar gisterenavond niet. We waren gewaarschuwd. Code oranje voor onweer. En de lucht, die wist ervan, denk ik. Het avondlicht was van zo’n vreemd oranjerood dat er wel onheil moest van komen.

We waren net op de terugweg na een chicken-/goudvis-/plantencheck bij zoon twee, toen de eerste druppels tegen de warme autoruit ploften. En toen we even later thuis kwamen, begon het ook daar te regenen. Hard te regenen. Met wat donder en gebliksem, maar niets ongewoons. Toen we om iets voor twaalf gingen slapen, regende het nog altijd. Voor de rest was het stil. Goed voor de tuin, zeiden we nog. Want ondanks de nabijheid van een beek en schaduwrijke, hoge bomen, is nu ook ons gras op sommige plekken veranderd in een krakende, geelbruine korst en hangen de planten half bewusteloos van de hitte.

Terug naar de knal. We vlogen het bed uit, er volgde een check boven en beneden, een blik naar buiten en een glaasje water om onze hartslag wat te doen zakken. Geroep bij de buren of sirenes bleven gelukkig uit en niet veel later konden we weer naar bed. Ik lag nog een tijdje wakker en bedacht dat het de derde keer in dertig jaar was dat we zo’n nachtjump moesten maken.

De eerste keer was in april 1992, toen we ’s nachts opgeschrikt werden door een heuse aardbeving. We gristen zoon één en twee vliegensvlug mee naar beneden en gingen op een veilige plek wachten tot het gerommel en gedaver over was. Schade was er voor zover ik me herinner niet. De kinderen lagen nadien snel weer in slaap, maar ons was de slaap vergaan.

De tweede keer was in 2007, toen we gewekt werden door een ijselijke gil van zoon twee die een inbreker naast zijn bed zag weglopen. (Omdat hij net geopereerd was aan zijn knie en met krukken moest lopen, sliep hij beneden in de living.) De echtgenoot spurtte met twee, misschien wel drie, treden tegelijk de trap af. De zoon zat rechtop in bed, starend, bevend en wijzend en nauwelijks in staat om ook maar iets te zeggen. Een nachtmerrie, dachten we, maar dat was het niet. Of eigenlijk toch wel.  Want door het smalle, hoge raam konden we zo de nacht in kijken. De vloer lag bezaaid met glasscherven en midden daarin een betonnen blok die gebruikt was om het raam in te gooien. De laptop van de echtgenoot en mijn handtas waren verdwenen. Hoeft het gezegd dat er die nacht nauwelijks nog geslapen werd. Want eerst kwam de politie langs voor verhoor en sporenonderzoek en nadien kon de echtgenoot met hout en platen aan de slag om de raamopening voorlopig dicht te maken. Achteraf pas kwam het besef dat we aan veel erger ontsnapt waren. Want wat als die betonnen blok op het hoofd van de zoon was terechtgekomen?

De foto is gisteren genomen rond 22:00u tussen Huldenberg en Sint-Agatha-Rode.

 

 

 

45 gedachtes over “de knal”

  11. Brr, gelukkig dat het gisteren uiteindelijk maar onschuldige onweerknal was! Die aardbeving herinner ik mij ook nog; weet nog dat ik toen mijn kamer uitliep om aan mijn ouders te gaan vragen wat er gebeurde (ik was 5 toen). Die waren natuurlijk ook al wakker en konden mij direct geruststellen 🙂
    Een inbraak heb ik gelukkig nog nooit meegemaakt en ik hoop dat bij jullie die eerste keer ook de enige blijft! Een betonnen blok, wat een idee?!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  13. Als je net zonnepanelen op je dak hebt liggen durven die ook enkele keren knallen. Geen idee hoe dat komt. Ik kon het geluid pas thuiswijzen toen de buurvrouw me daarop wees (zij installeerden later dan ik).
    Nachtelijke geluiden zijn zelden prettig. Hopelijk heb je ze nu allemaal gehad 😀

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  15. De smerigheid van die inbrekers en je mag ze niet eens aanpakken. Ook hier paar jaar terug 1 gigantische onweersknal vreselijk geschrokken maar het wad in een flatgebouw geslagen kwam ik pas de dag erna achter.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  17. Ik herinner mij jouw verhaal van de inbraak. Vreselijk. Zoiets vergeet je nooit.
    En dan vorige nacht zo’n knal door onweer. Ja, dat is echt schrikken.
    Voor onweer deed ik als kind een schrik op toen de bliksem insloeg bij drie buren tegelijk en de stier op de weide naast ons werd dood gebliksemd. De knallen waren ook verschrikkelijk hard.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  18. ooit ben ik erg verschoten van de bliksem die op een boom insloeg… dat herinner je nog steeds…
    en toen er bij ons is ingebroken in ons vakantiehuis hebben we dagen geslapen zonder voordeur met alle tafels op elkaar en bestek erop gelegd als het rammelde dan konden we onder het bed vluchten…

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  20. Onrust bij nacht, het is allesbehalve prettig. Bliksemschade kan men best missen en inbrekers wil je zeker niet huis hebben. Jullie zoon is toen gelukkig aan het ergste ontsnapt.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.