Ik weet niet hoe het bij anderen is, maar bij mij wekken opsporingberichten altijd onrust. Alsof een fractie van de rusteloosheid van de gezochte en de ongerustheid van de zoekenden zich via de ogen een weg naar binnen baant. Want de foto’s zijn zelden flatterend. De blikken zelden gelukzalig. En het maakt niet uit of de gezochte een crimineel of zijn slachtoffer is, een weggelopen tiener of een volwassene met een probleem. Ik vind het allemaal even onrustwekkend als de hocus pocus van het verdwijnen zelf. Van er eerst zijn en dan plots niet meer.
Als je de persoon of plaats niet kent, vervagen de beelden bijna even snel als ze gekomen zijn. Hoe anders als je de persoon in kwestie wel kent of gekend hebt.
Het gebeurde vorige week. Het bericht op tv had ik – achteraf beschouwd, misschien gelukkig maar – gemist en zelfs het eerste berichtje over een vermissing in een populaire krant deed niet onmiddellijk een belletje rinkelen. Dat kwam omdat de officiële naam gebruikt werd en niet de roepnaam. En zelfs toen een dag of wat later een lichaam was gevonden, legde ik nog geen link. Maar toen ook de leeftijd van het slachtoffer, de plek en de bevestiging dat het gevonden lichaam dat van de vermiste vrouw was de krant haalden, drong het plots door … . Het zal toch niet … . Ongeloof in mijn hoofd en een groeiende onrust in de maagstreek. Geklapwiek binnenin.
En toen kwam het. Zwart op wit. Zoals overlijdensberichten dat doen. Eerst officieel in de krant. Nadien vlakbij in mijn mailbox.
Begrijpen doe ik zulke dingen zelden. Hoe hard ik ook probeer, ik kan niet in het hoofd of hart van een ander kruipen. Als we het daar soms over hebben, de echtgenoot en ik, verwijst hij vaak naar dit tekstje van Ad Goos.
Alleen wat ik van ik begrijp, begrijp ik van jou.
Alleen wat jij van jij begrijpt, begrijp jij van mij.
Laat daartussen een lange liefde ons redden.
Een wens vol liefde en hoop. Een houvast en troost bij elk niet-begrijpen. Ik geloof er graag in, maar besef tegelijkertijd dat die lange liefde niet altijd alles oplost.
Een-niet-alles-oplossende-maar-wel-blijk-van-medeleven-en-troost-knuffel
LikeGeliked door 1 persoon
Sterkte
Hij of zij
die verdwijnt
vlucht
voor zichzelf
bewust of niet
Ondanks familie
en vrienden
een gevoel
alleen te zijn
Daarom ook maar
rustig afgezonderd
Geen weet
van gemis
en verdriet
om ontbreken
Toch deel
van het geheel
LikeGeliked door 1 persoon
Het mee-maken en mee-voelen moet vreselijk zijn.
Zo’n bericht blijft aan je kleven. Sterkte!
Dan denk ik ook vaak aan personen die verdwijnen en nooit meer ergens opduiken, noch dood, noch levend..
Hoe verschrikkelijk moet dit on-weten zijn voor ouders, kind, familie, vrienden, buren, kennissen.
LikeGeliked door 1 persoon
De tekst is zo mooi en wijs. Dat hij jullie troost mag brengen… Sterkte.❤️
LikeGeliked door 1 persoon
Vreselijk ja, duizend vragen en geen een antwoord …
LikeGeliked door 1 persoon
Mooie regels van Ad Goos, sluiten goed aan bij die van jou.
LikeGeliked door 1 persoon
Ook al komt de klap niet uit de dichtste cirkel, het blijft een klap. Echt snappen kun je niet, maar dat kan bij psychische problemen zo goed als nooit. Sterkte…
LikeGeliked door 1 persoon
Heftig.
Zoveel vragen, voor altijd onbeantwoord…
LikeGeliked door 1 persoon
Dit is prachtig opgeschreven. Ik wens je sterkte.
LikeGeliked door 1 persoon
Dis die ergste ding wat ooit met enigeen kan gebeur…om te verdwyn en later dood gevind te word.
LikeLike
Mooie ware woorden! Zo’n drama hoop ik nooit mee te maken, maar we hebben het niet voor het zeggen.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een prachtige tekst veel sterkte.
LikeGeliked door 1 persoon
Het brengt een hele hoop emoties met zich mee …
LikeGeliked door 1 persoon
Sterkte.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een fantastisch mooi citaat! Wat jammer dat zij geen andere weg meer zag. Sterkte!
LikeGeliked door 1 persoon
Mochten we minder in een ‘ik’-wereld leven, zou het er reeds anders uitzien…
Een schreeuw om hulp wordt zelden beantwoord…
Lie(f)s.
LikeGeliked door 1 persoon
Als ik van die verdwijn berichten lees , knijpt mijn keel al dicht. Waarom toch! En wat een verdriet voor de nabestaanden als het mis afloopt.
LikeGeliked door 1 persoon
Mensen die compleet vast geraken of hopeloos op de dool en geen andere uitweg meer zien dan voorgoed van deze wereld te verdwijnen. Het is moeilijk om zich voor te stellen wat er in hun hoofd omgaat.
LikeGeliked door 1 persoon
het raakt me, het raakt me nog steeds, het is ook zo herkenbaar…
ontroerend mooi geschreven, uit het leven ‘gegrepen’…
LikeGeliked door 1 persoon