over koetjes en …

Auteur anna b.

Noem het een opsomming. Een rist van dingen groot en klein. Momentjes, feiten, plannen en inzichten uit de voorbije weken opgelijst. Door ze hier neer te schrijven, blijven ze bij mij. Blijven ze me bij.

  • Ik heb dus een nieuwe kinesist. Een jonge man deze keer. Wat wil zeggen dat ik weer geregeld moet gaan. Of rijden, beter gezegd, want voor een wandeling is het te ver en voor mijn fiets te veel van berg en dal. Ik voelde het al enkele maanden voor de echo zei dat het niet goed zat. Tendinitis en bursitis van en op de achillespees. De hiel als zwakke plek. 😉
  • De Kleine Prins trekt weer groeispurtjes. Sluipen is nu een vorm van kruipen, stilliggen op het luierkussen een hele opgave en voor eten gaat dat mondje altijd open. Ringen zijn het favoriete speelgoed en hondjes doen al ‘wa’. Zo’n kleintje, ik blijf het zalig vinden.
  • Vakanties zijn vooral een oefening in oppervlakkigheid, lees ik ergens. Als ze daarmee mooie plaatjes schieten en delen bedoelen, heb ik me daar ook aan bezondigd. Instagram kreeg wel wat zuiderse kiekjes over zich heen. En ik maakte twee fotoboeken met Smartphoto. Altijd leuk om in die vakanties terug te bladeren. Maar er was meer. Veel meer. Sommige dingen gingen en raakten best diep. De drie oudsten hakten belangrijke knopen door die voor een scala aan emoties zorgden. Een verloving, een aankondiging van een burgerlijk huwelijk en een relatiebreuk op enkele weken tijd … Verrassing, vreugde, blijdschap én verdriet op een hoopje. En het is niet omdat je kinderen het huis uit zijn dat je niet meeleeft met wat hen bezighoudt of overkomt.
  • Vakantietijd is voor de echtgenoot weer naar-en-aan-het-werk-tijd geworden. Met af en toe al wat jonge stress en avondvergaderingen incluis. Ik sta ervan versteld hoe snel de knop weer om ging.
  • Gras en planten zijn herboren na de droogte. Plensbuien gooien zich over dak en goten heen en lokken tientallen huisjesslakken uit hun kot. Alleen de kippen willen nog niet leggen.
  • Vorige week kwamen de humaniora-vriendinnen hier koffiekletsen. Gek hoe vertrouwd het samen babbelen na veertig jaar nog altijd is. Bij hen voel ik geen spiertje ongemak. Durf ik voluit zeggen wat ik vind en wil en droom en denk en voel
  • Ik lees weer in meerdere boeken tegelijk. Eén roman voor overdag (het zwaardere werk), één voor in bed (lichter en luchtiger) en één non-fictie voor overal tussendoor. Toch is zo’n versnipperde aandacht en inleving verre van ideaal. Hebben momenteel actieve bladwijzers steken: de nieuwste Brené Brown, The Great Alone van Kristin Hannah en The Wife between Us van Greer Hendricks & Sarah Pekkanen. En voor nadien liggen nog wat titels klaar, onder andere Burn-out Dagboek van Maaike Hartjes.
  • Als het zo uitkomt, kijk ik ’s namiddags Vuelta op tv. Een saaie koers tot nu toe. Bijna even dor als het Zuid-Spaanse landschap dat nu al enkele dagen door het beeld schuift. Het trekt me niet aan.
  • Binnenkort gaat zoon vijf voor het eerst op kot. Onze Benjamin op kamers! Dat wordt weer wennen. Voor hem waarschijnlijk minder dan voor mij. Maar ik neem me voor niet te gaan kniezen over het lege nest. Bovendien is er nog altijd de zorg voor zoon vier. Het potentiële syndroom ga ik te lijf met nieuwe plannen en ‘eilandjes voor mezelf’ (in de wachtkamer bij de kinesist hoorde ik een prof zeggen dat ouders tijdens de dag ‘eilandjes voor zichzelf’ moeten zoeken om zo een parentale burn-out te voorkomen). Door tijdens de week meer te experimenteren in de keuken bijvoorbeeld. Koken voor de echtgenoot en mezelf met Bekkari en Naessens in het achterhoofd. Verse vol-au-vent, huisbereide lasagne en andere lievelingsgerechten van de zoon schuif ik dan maar door naar het weekend. Tenzij één van de andere zonen mee aanschuift, natuurlijk. Smaken zijn er om zich aan aan te passen en koken hoort nu eenmaal bij mijn moederen. 😉 Bovendien moet ik dringend weer wat kliederen met aquarelverf, handletteren en boven deuren schilderen misschien.
  • Op vrije avonden kijken we tegenwoordig Outlander. Een reeks op Netflix, gebaseerd op de fantasy-boeken van Diana Gabaldon. Het is het verhaal van ‘Sassanach’ Claire Randall, een verpleegster in WO II die tijdens haar huwelijksreis in Schotland in de cirkel van Craigh na Dun – een kleine Stonehenge – door de staande stenen ‘valt’ en in handen van 18de eeuwse rebellen terechtkomt. Larie en apekool, zul je zeggen. Voor een stuk wel, natuurlijk, maar deze romantische odyssea is zo goed gemaakt en geacteerd dat je meegezogen wordt en in het onwaarschijnlijke verhaal begint te geloven. De reeks won ‘the Most Bingeworthy Show’ Award en ik snap helemaal waarom. 🙂
  • Eindes zijn uit de mode. Dat zegt Guinevere in haar stukje vandaag. Daarom kijken we liever series dan films. Ze houden niet op. Ze stellen het einde uit. Het einde is iets geworden om niet te laten gebeuren, bijvoorbeeld door het voor te zijn. Mooi verwoord, vind ik.
  • Het wandelen moet weer regelmatiger. Vanaf volgende week maak ik er werk van. En het snoepen moet weer minder. Vanaf volgende week probeer ik daar ook werk van te maken.
  • Nog enkele dagen en het is weer september. Voor het vierde jaar op rij start ik geen nieuw schooljaar en daar ben ik echt niet rouwig om. 🙂

31 gedachtes over “over koetjes en …”

  2. Mooi melancholisch stukje.
    Over dat einde, daar kan ik me niet in vinden. Het is echt van deze tijd om te verdringen dat alles, maar dan ook alles een einde heeft. Je kunt nog zo je best doen om het einde voor blijven, maar het zal je zeker inhalen.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  4. Vakanties zijn vooral een oefening in oppervlakkigheid? Ik wou dat ik de intensiteit van vakanties kon doortrekken in het alledaagse.

    En meer wandelen, minder snoepen staat hier ook op het programma, al snoepen wij niet echt, maar we nemen af en toe een tussendoortje en die “af en toe” mag wel wat minder frequent.

    😀

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  5. Wat de kroost betreft is het hier al verhuizen wat de klok slaat. Eentje van Heverlee naar Gent verhuisd en mijn ‘kleintje’ gaat ook voor ’t eerst op kot. Dat wordt morgen een verhuizing naar Brugge. Ik ga overwegend
    (behalve als de lat in mijn relatie eens kort is) achterblijven in een veel te groot huis. Het zal stil zijn, maar wetend dat ze allebei graag thuis komen, kijk ik gewoon uit naar de rust en de tijd voor mezelf.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  7. Altijd fijn om de persoon en omgeving achter de blog wat beter te leren kennen!

    Het zijn de ‘dingen des levens’, die zo gelijklopend én toch zo verschillend kunnen zijn.

    Carpe diem of pluk de dag of plocka dagen of ……

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  8. Wat een leuk allegaartje. Heerlijk. Ik zou er zo een paar kunnen kopiëren. ‘Eilandjes voor mezelf’ zijn een mooie gedachte. Wij wachten al vol hunkering op deel 4 van Outlander. En ‘wandelen’ en ‘aquarelleren’ zijn een paar van mijn eilandjes aan het worden. De Vuelta passeert hier enkel via het geschreven / gelezen woord want ons televisie-abonnement zendt geen Ronde van Spanje uit. Mijn ‘drie’ boeken zijn op dit moment ‘Ragdoll’ (thriller), Wielerverhalen (bedboek) en Pieter Bruegel (Leen Huet)

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

      1. Het was stresserend deze week, maar nu ben ik heel tevreden want ik heb een prachtig uurrooster – én… morgen komt mijn nieuwe katje, een broertje voor Storm. Daar kijk ik echt al weken naar uit.

        Geliked door 1 persoon

  13. Veel koetjes zijn dit. 🙂 Na vier jaar kinesitherapie weet intussen alles over “itissen”. In mijn geval is het een “trochanteritis” die mij momenteel het leven lastig maakt. Ik dacht eerst dat het over een dinosaurus ging. 🙂
    Outlander heb ik op canvas gevolgd. Er waren twee reeksen. De tweede reeks vond ik minder goed dan de eerste.
    Dat heb ik nu ook vaak : dingen waar ik volgende week werk ga van maken. 😉

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.