Anna las het nieuwste van Hosseini

Boeken van Khaled Hosseini schieten wat mij betreft altijd raak. Misschien door hun prikkelende stijl. Door een verteltrant die in traankanalen sijpelt. Soms zelfs kleine waterwegen doet ontstaan (maar dat kan ook aan mij liggen uiteraard). Misschien door de hallucinante onvoorstelbaarheid van verhalen over een vlucht. De glimp die je opvangt van wat leven te midden van oorlog betekent. Misschien is het een mix van dat alles. Feit is dat ik, toen ik gisteren zijn nieuwste boek – Bede aan de zee – zag liggen, het gewoon moést kopen.

Een dun boekje met harde kaft. En prachtige illustraties van Dan Wiliams. Moeilijk te zeggen wat het voor het overige precies is. Een essay of een aanklacht, een novelle, een prentenboek, een kortverhaal of ‘micro read’, een briefroman, een poëtische vertelling, een smeekbede, … Ik weet het niet goed, maar dit boekje hoeft geen etiket.

Het is wat het is en wil zijn: een mogelijke vertelling van een harde realiteit – Hosseini liet zich naar eigen zeggen inspireren door de beelden van Alan Kurdi, het Syrische jongetje dat drie jaar geleden in de Middellandse Zee verdronk. Het verhaal van een vader en zijn jonge kind die, samen met zoveel anderen, geen andere (uit)weg meer zien dan een vlucht en een gevaarlijke boottocht over zee.

Op een maanverlicht strand houdt een vader zijn slapende zoon vast terwijl ze wachten op een boot. Hij vertelt de jongen over de lange zomers van zijn jeugd, hij herinnert zich zijn opa’s huis in Syrië, het geritsel van de olijfbomen in de wind, het gemekker van de geit van zijn oma, het gerinkel van haar pannen. En hij herinnert zich de bruisende Oude Stad van Homs, de drukke steegjes, de moskee en de grote soek, de tijd dat de hemel nog geen bommen spuugde en ze moesten vluchten.

Als de zon opkomt, verzamelen zij en de andere mensen hun spullen en gaan ze een gevaarlijke reis tegemoet, op zoek naar een veilige plek om te leven.

(tekst op één van de flappen rond het boekje)

Dat leven vóór de bommenregen wordt gepresenteerd als een idylle, als een mooi ingekleurde droom. Halverwege het boekje verandert echter de toon en in het zog daarvan ook de kleuren. Want de wereld die de kleine Marwan kent, is grijs en grauw en later ook zeegroen als het bootje waaraan hij wordt toevertrouwd van de kust wegdobbert. Het enige wat rest is de bede van de vader om een veilige overtocht:

“o ik bid dat de zee dat weet … dat jij de kostbaarste lading ooit bent, Marwan”.

Van die laatste zinnen krijg je het als lezer helemaal koud. Omdat je, zonder dat het verteld of getekend wordt, weet hoe het afliep. Omdat je weet hoe het voor anderen nog aflopen zal. En omdat geen enkel kind dit verdient.

20180912_094705


Het boekje kost 14,99 euro. De opbrengst ervan wordt gedoneerd aan de UNHCR, de, vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties.


 

 

25 gedachtes over “Anna las het nieuwste van Hosseini

  1. Ik heb ‘m gisteren in de boekenwinkel zien liggen bij de ‘jeugdboeken’ en in de veronderstelling dat het dus niets voor mij was, ben ik eraan voorbij gelopen. Nadat jij dit bericht deelt weet ik ook wat ik ga doen: kopen. Ik heb nog slechts alleen De Vliegeraar van hem gelezen (twee andere boeken wel al in huis), maar het is één van de beste boeken die ik ooit heb gelezen. Bedankt dat je dit deelt.

    Geliked door 1 persoon

  2. Ik ben ook een grote fan van de boeken van Hosseini. Dit boek lijkt me anders dan zijn eerder verschenen boeken maar staat toch al op mijn kerstlijstje (zeker na het lezen van deze blogpost).

    Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.