van waar je zit in de schaduw …

Auteur anna b.

to sit in the shade on a fine day and look upon verdure

is the most perfect refreshment

~

(Jane Austen in Mansfield Park)

Ik boom nog even door op het logje van gisteren. Op de eenvoud die geen meervoud heeft. En dat ook niet hoeft.

Want eenvoud is vaak meer dan genoeg. Zoals in de quote hierboven. Niet toevallig van één van mijn lievelingsschrijfsters. Vrijwel onmiddellijk kwamen ook foto’s in beeld. Of liever: de beelden in/op die foto’s: Fontaine-de-Vaucluse op een warme dag in juli.

Een rustig terrasje bij het water, in de schaduw van oude bomen, en wij met z’n drieën aan een tafeltje, een verkoelend glaasje fris voor onze zonverwarmde neuzen.

Het is een plek waar we graag vertoeven. Zo’n plek waarvoor je zomaar een ommetje rijdt. Omdat ze iets met je doet. Van waar je zit, hoor je altijd geklater van water. Zie je eenden op het water en hoog daarboven, boven het grijsgroen uit, rotsen en een st(r)aalblauwe hemel. De wind speelt er met het loof boven je hoofd een aangenaam geritsel.

Wat verderop zat een groepje jonge vrouwen,verdiept in stilte en een schrift. Een jonge man gaf nu en dan wat aanwijzingen terwijl hij verveeld op zijn gsm leek te kijken, maar zij werkten onverstoord door. Toen wij – verfrist en met verse moed voor de terugtocht – weer opstapten en naast hun tafeltje doorliepen, zagen we wat hen bond: het loof bij het klaterende water. Ze kleurden de tekeningen in hun schrift. In vele tinten groen. 🙂

 

20180713_123955

 

20 gedachtes over “van waar je zit in de schaduw …”

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.