valt er ook nog mooi nieuws te rapen?

Auteur anna b.

In deze tijd van vallende bladeren, noten en kastanjes, te midden van alle stormen en orkanen die letterlijk en figuurlijk over Planeet Aarde razen – Florence en Michael in de VS, Mangkut op de Filippijnen, het vuile politieke spel rond de klacht van professor Christine Blasey Ford aan het adres van kandidaat opperrechter Brett Kavanaugh, de Brexit, het voetbalschandaal in eigen land, het moddergooien in de laatste rush naar de gemeenteraadsverkiezingen van zondag, om er maar enkele te noemen – zou je bijna vergeten dat er ook ander nieuws te rapen valt.

Deels omdat lichtpuntjes natuurlijk niet of nauwelijks kunnen optornen tegen natuurgebeuk en ander gebrul. Maar ook omdat ze in kranten, journaals en sociale media dan nog eens verdreven worden naar het vergeethoekje met faits divers. Hoog tijd dus om er toch ééntje uit en ook wat toe te lichten.

Het lichtpuntje dat ik uitkoos, heet Literatuur als geneesmiddel.

De Amerikaanse versie van de Eed van Hippocrates herinnert dokters er naar verluidt aan dat geneeskunde naast een wetenschap ook een kunst is. En dat warmte, sympathie en begrip soms belangrijker zijn dan een chirurgische ingreep of medicinale behandeling. Nadat de balans decennialang helemaal oversloeg naar de wetenschappelijke schaal en de communicatie met patiënten hoofdzakelijk daarover ging – onderzoeken, diagnose, behandeling en eventueel prognose -, beginnen (jonge) dokters in te zien dat er meer aandacht en dus ook taal moet zijn voor de hele mens rond de zieke. Voor aspecten als persoonlijke pijnbeleving, angsten en emotioneel welbevinden. Voor helen naast behandelen/genezen, zelfs als genezing niet meer mogelijk is. Dat schrijft D. Lignnonegoro, student geneeskunde aan de universiteit van Harvard.

Om die ‘shift’ te realiseren, zijn andere, meer kunst-zinnige ‘tools’ nodig dan strict beschreven en te volgen medische protocols. Het positieve effect van muziek kende men al, maar ondertussen is men ook onderzoek gaan doen naar de kracht van verhalen en poëzie.

Een Braziliaanse studie bij zo’n 70 kankerpatiënten bijvoorbeeld heeft aangetoond dat muziek en/of poëzie beluisteren een positieve uitwerking heeft op pijnbeleving en depressieve gevoelens. Bovendien lijkt poëzie mensen ook hoop te geven. Misschien omdat de zieke zich herkent in de taal van een ander en daardoor het gevoel krijgt niet alleen te staan, of omdat men zich realiseert dat leven, hoe moeilijk het in bepaalde situaties ook is om dat nog te geloven, meer is dan ziek-zijn alleen. Want in poëzie kun je de wereld kristalliseren en betekenis geven. In poëzie kun je emoties kwijt. Poëzie wekt emoties op. Het beluisteren ervan blijkt het primaire beloningscircuit in de hersenen te activeren, wat zou kunnen betekenen dat men uiteindelijk minder pijnstillers moet toedienen.

Een Iraanse studie bij vrouwen die chemotherapie kregen voor hun borstkanker toont aan dat de wekelijkse groepssessies met poëzie hun levenskwaliteit en herstelvermogen verhoogden en verbeterden. Ondertussen zijn er al ziekenhuizen waar poëzie een vast onderdeel is geworden van de klinische praktijk. Bij dokter Sarah Friebert uit Akron, Ohio bijvoorbeeld. En het is meer dan een luisteren naar, want ze laat kinderen die op haar Afdeling Palliatieve Zorg verblijven, helpen met het schrijven van gedichten en verhalen. Ook in het Universitair Kinderziekenhuis van Illinois wordt poëzie al gebruikt als uitlaatklep en expressiemiddel. De patiëntjes schrijven er bijvoorbeeld haiku’s over hun ziek-zijn én over leuke dingen en dat, zegt de dichter die hen begeleidt, helpt hen het verblijf in het ziekenhuis te omarmen én ook even te vergeten, waardoor ze zich wat beter voelen. Meer begrepen. Hoopvoller. …

Dus ja, er viel gelukkig ook nog mooi nieuws te rapen.

 

bronnen:

De Standaard, 12 oktober 2018, L8.

http://nautil.us/issue/64/the-unseen/how-doctors-use-poetry

https://www.newsclick.in/poetry-doctors-prescriptions

vragenlijst European Organisation for Research and Treatment of Cancer Quality of Life

 

17 gedachtes over “valt er ook nog mooi nieuws te rapen?”

  1. Mooi nieuws en goed nieuws worden altijd wat weggedrumd. Ze zijn namelijk niet zo sensationeel als de rampen en stormen.

    Al vind ik het uitmesten van een corrupt nest ook wel relatief goed nieuws (in die mate dat het dan ook grondig uitgevoerd wordt).

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  4. Je schrijft zo poëtisch mooi over poëzie dat mijn dag niet meer stuk kan.

    En ik geloof er zeker in dat het helend kan werken, zoals zoveel mooie ervaringen. (natuur, literatuur, muziek….)

    Als het mentale aspect wordt gevoed, leer je ook het fysieke beter aanvaarden, wat het lichaam alleen maar positief vooruit kan helpen.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  5. Dat is inderdaad mooi nieuws. Het nadeel van de gespecialiseerde geneeskunde is dat men vaak de totale mens niet meer ziet, ook niet zijn emoties… terwijl de emoties zo’n krachtig instrument zijn om te genezen. Dat heeft de poëzie hier weer maar eens bewezen. Ik hoop dat men hierop verder borduurt. Een ziek mens is niet zomaar een lever, een long, een voet… zo zien dokters het wel. Mijn zus die op radiologie werkt, verklapte mij dat ze tegen elkaar ‘s morgens zeggen ‘op de agenda voor deze morgen staan een galblaas, twee ribben, één neus, drie ruggen, vijf mammo’s en een knie.’ Dat is niet slecht bedoeld, maar zo gaat het er echt aan toe. Routine… terwijl de patiënt daar ligt te beven van angst. Ook die angst zien ze vaak niet meer. Alle focus op één lichaamsdeel…

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Ik vind je opsomming wel grappig, maar zo gaat het inderdaad vaak. In onze ervaring was er alleen bij het mucoteam van bij het begin een aanbod van psychologische begeleiding voor patiënten, ouders en partners. Met poëzie werken ze daar nog niet. 😉

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

      1. Dan zitten ze daar toch al een stap in de goede richting. Ik ben bang van de meeste (dokters)(behandelingen) dus ik zou psychologische bijstand altijd kunnen gebruiken. Enkel een dokter die aardig is en sympathiek babbelt over ditjes en datjes kan mij beter maken, maar als er zo’n stijve engerd voor me verschijnt, dan klap ik dicht en wil ik zo snel mogelijk weg. Daar is geen poëzie tegen opgewassen. Laat men beginnen met de doktersopleidingen aan te vullen met het vak poëzie… dat is misschien een idee…

        Geliked door 2 people

  7. Het zou ook al helpen als er meer aandacht voor kunst was in de ziekenhuizen, wachtportalen van de angst. Mijn ervaring dit jaar is dat wat er hangt of staat zelden vernieuwd wordt, maar staat te verstoffen. Poezieposters aan de muur bijvoorbeeld. De bloedafname bij het antonius is er een goed voorbeeld van. Het helpt en zorgt voor afleiding. ‘Waar schoonheid voedt, het leed verbloedt…’bedenk ik me nu ineens. Haha, dank Anna voor de overpeinzing! ❤

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  8. Heel mooi nieuws is dat. Poêzie heeft zonder twijfel een helende werking. Dat geldt trouwens voor kunst in het algemeen. Bij ons in het museum worden regelmatig rondleidingen gegeven voor dementerende mensen. Kijken naar kunst is telkens een beleving die duidelijk een positief effect heeft op deze mensen.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.