het kwam er gewoon niet van

Auteur anna b.

Het kwam er de voorbije dagen gewoon niet van. Een samenloop van omstandigheden, wissewasjes en een strengere triage van kandidaat-blogonderwerpen, waardoor enkele in de steigers staande concepten de kiesdrempel net niet haalden.

Wat er dan wel ondertussen gebeurde …

  • op zondag mochten we naar de stembus. Dat gebeurde hier in twee shiften want er moest oppas zijn voor zoon vier die, omwille van zijn handicap en verlengde minderjarigheid, vrij is van stemplicht. Ik nam in alle vroegte mijn moeder mee; de echtgenoot ging later met zoon vijf en breide er nog een uurtje autorijles aan vast. Ik werkte ondertussen de strijk van een lange kotweek weg. Niet veel later kwam zoon één met vrouw en kind langs voor een uitgebreide babbel en lunch. Ik maakte groene groentensoep en rijst met gewokte groenten en rundsvlees. (Voor dessert was er koffie met een stukje frambozentaart.) De rest van de dag volgden we de verkiezingsuitslagen van onze gemeente op de voet en mét iets meer aandacht dan gewoonlijk want het kon wel eens spannend worden. (Voor de werkplek van zoon twee kunnen de kleuren van de coalitie een hemelsbreed verschil maken.) Het draaide, vanuit sociaal oogpunt, en om het met een politiek eufemisme te zeggen, “niet zo goed uit.” Maar “de kiezer heeft beslist” en een nieuwe coalitie schrijft nu aan “een positief verhaal voor onze gemeente“. Of dat zeggen ze toch. Rapport over zes jaar. 🙂 Daarna hielpen we zoon vier nog in bad en zoon vijf met pak en zak naar Leuven.
  • op maandag werd de echtgenoot in het ziekenhuis verwacht voor wat doorgaans een controle van enkele minuten is. Ik ging met hem mee zodat we nadien samen konden lunchen vooraleer hij zou doorrijden naar het werk en ik met de bus naar huis. Het liep anders dan verwacht. Want plots, om in orde te zijn met de “conventie”, moest ook iedereen bij een dokter langs. Een niemendalletje, maar het leverde wel een uur extra wachttijd op en duidelijk hoorbare irritatie bij de wachtenden. Op de bus zat een ex-collega uit de streek. Al enkele jaren met pensioen ondertussen en dat had ze zich enigszins anders voorgesteld. Want door de zorg voor een dementerende moeder en een depressieve man heeft ze haar eigen plannen moeten bijsturen. Het weegt op haar, merkte ik. ’s Avonds aten we gerookte paprikasoep en groentenoedels met zalm uit Het Ketoplan van Julie Van den Kerckhove. We keken naar Boer zoekt Vrouw en naar de eerste aflevering van een nieuwe reeks De Slimste Mens.
  • op dinsdag moesten we met zoon vier naar het UZ in Pellenberg voor de jaarlijkse CP-controle*. Nog zo een verplicht nummer om in orde te blijven met de “conventie”. Iets meer dan anderhalf uur wachten om een kinesist, een diëtiste en een nieuwe dokteres te zien en te horen wat we dachten: dat de toestand stabiel is. Reken daar twee keer drie kwartier verplaatsing bij en je ziet de ‘noen’ al krieken. De rest van de dag werkte de echtgenoot van thuis uit en waarde de poetshulp enkele uurtjes door het huis. Ik deed, na behoorlijk wat uitstel, waar ik een hekel aan heb: telefoneren. Ik belde naar de firma die jaren geleden onze keuken plaatste. De ‘retro’ opbouwkraan lekt langs alle kanten en moet een nieuw binnenwerk krijgen. Ook de vaatwasser gaf enkele weken geleden herhaaldelijk een foutmelding die alleen door de hersteldienst van het merk en tegen royale vergoedingen kan worden verholpen. (Mieles gaan echt geen kattenleven mee, nog zelfs geen half!) Later op de dag profiteerden we van het mooie weer om een extra wandeling in te lassen. We aten soep van rode paprika en rundscarpaccio met zelfgebakken brood. ’s Avonds was er voetbal op tv en ook nog Slimste Mens.
  • op woensdag wachtte ik eerst op schone dochter twee die op weg naar haar werk even binnen zou springen. Nadien nam ik de wagen voor boodschappen op drie verschillende locaties. Ik waste en plaste en streek heel wat plooien glad. 😉 Een halfuurtje in een zonnige zetel op het terras volstond om The Wife Between Us uit te lezen, een intrigerende psychologische thriller van het duo Greer Hendricks en Sarah Pekkanen. We aten gezonde kippen/champignonburgers (Ketoplan) met spruitjespuree en gekaramelliseerde appeltjes (Sandra Bekkari). Een kommetje aardbeien voor dessert. Daarna reden we naar zoon één voor een klusje met de wipzaag. Bij aankomst bleek die overbodig, maar het leverde wel wat extra speeltijd op met de Kleine Prins. 🙂 ’s Avonds ploften we met een koffietje en wat knabbelnoten in de zetel voor de finale van Bake-off Vlaanderen. Altijd leuk om te zien hoe die amateurbakkers het er van af brengen.

En zo is het donderdagmorgen geworden. Vandaag staat er een sessie bij de kinesist op het programma (de bursitis/tendinitis op de achillespees zit er nog altijd, waardoor ik alleen maar sandalen aankan). Op het menu vanavond: een romige soep van courgette en een pasta putanesca. Ik bak ook muffins met rode vruchten, denk ik. Voorts is er de deadline voor het vrijwilligerswerk op de redactie van de zorginstelling én een verse lading strijk. En als de zon na de middag weer van de partij is, sla ik mijn korte beentjes nog eens uit op een pad van gevallen bladeren.

Niksen doe ik niet, al vinden sommigen van wel, maar dàt is een heel ander verhaal.

Fijne donderdag!

P.S. Zaterdagochtend kleurde de lucht boven het Provinciehuis in Leuven nog zuiver blauw. (foto bovenaan)

CP*: cerebrale parese of hersenverlamming/-letsel

40 gedachtes over “het kwam er gewoon niet van”

  4. Dat ‘het kwam er gewoon niet van’ is hier al veel langer zo. Misschien vandaag, misschien niet. Mijn keel zorgt momenteel voor malaise van de rest van het lijf.
    En ondanks dat ik ook zo iemand ben die niets doet, is mijn agenda tegenwoordig te vol.
    Mooie inkijk in jouw leven.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  5. Wat spijtig dat conventies zo tijdsintensief zijn, zeker voor CP. ’t is niet dat daar mirakelmedicijnen voor bestaan die het plots doen verdwijnen. Wat heb jij alweer een goedgevulde week zeg!
    Hier zijn de mieles gelukkig wel heel goede toestellen, de wasmachine heeft in 12 jaar (ondanks 3 verhuizen) nog geen enkele keer geprotesteerd en de vaatwas gaat ook alweer zo’n 10 jaar mee. Ik hoop dat de firma je wil helpen zonder al te veel kosten!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Ja, die conventies. Alsof we in zoon vier zijn geval enig misbruik zouden kunnen maken. De apparaten draaien met een groot gezin vaak overuren maar we hadden toch meer verwacht van die Miele vaatwasser. Na 5 jaar hebben we de pomp al eens moeten vervangen en 3 jaar later is het al weer zo ver.

      Like

      Beantwoorden

  9. Zó druk als jij heb ik het nu ook weer niet…, mijn dagen zijn wel goedgevuld…
    Toestellen die je in de winkel koopt (Miele!) zijn blijkbaar niet dezelfde als de ingebouwde in bv. keukenwinkels… ! Weet ik uit ervaring. Los gekochte toestellen gaan vééééél langer mee.
    Lie(f)s.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Geef een reactie op omabaard Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.