de zon en haar bloemen

Auteur anna b.

We zeggen en schrijven de vooravond van Allerheiligen. Buiten is het herfst ten voeten uit: donker, nat en kil. Een nichtje maakt zich op voor een Halloweenfeestje en post een selfie in griezelmake-up. Dan gaat de bel en uit twee aarzelende kinderkelen klinkt een dreiging. “Snoep of dood!“. De echtgenoot kiest voor zijn leven en ik hark haastig een handvol snoepjes bijeen.

Vijftig jaar geleden hadden we nog géén idéé van Hallo-wéén. Toen was er de dag nadien alleen maar dat trieste, roodomrande uur op een veel te winderig kerkhof. De familiebijeenkomst achteraf bij de bomma. Boven de ossentong in madeirasaus gingen vooral de jassen van tijdens het lof – paltau-s in het dialect van mijn voorouders – en de bloemstukken op de graven over de tongen der aanwezigen. Alsof het een competitie betrof. Wie de duurste jas droeg. Wie de mooiste bloemen had. Zelden ging het over de dode zelf.

Als kind vond ik dat heel eng en ik was maar wat blij als we ’s avonds laat in onze witte Kever naar huis terug reden. Om niet in gedachten te bevriezen, probeerde ik spelletjes in mijn hoofd: dingetjes tellen die ik rondom me zag of denken aan leuke, lekkere of mooie dingen. Aan warmte bijvoorbeeld, of een lekkere taart, aan zomer of een vrolijk lied.

Vandaag las ik enkele insta-gedichten uit de bundel The Sun and her Flowers van Rupi Kaur. Boeketjes vergankelijkheid en tristesse in korte, verstaanbare – voor sommige critici clichématige – verzen. Met slechts één rode draad: het leven van een bloem onder de zon als een spiegel voor het leven van een mens.

Image result for rupi kaur what is it with you and sunflowers

24 gedachtes over “de zon en haar bloemen”

  2. Blij dat ik die droeve druk op mij niet meer voel. Het was precies zoals je het hier beschrijft, én wij droegen ook paltaus, spraken het uit als palto’s… beetje ander dialect.
    Het woord was ik bijna vergeten, maar die competitie op het kerkhof niet…

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  3. Paltau’s en pardessus. Waar is de tijd.
    En waar is ook de tijd van op Allerheiligen naar huis te gaan en wafels en pannenkoeken voor of na de kerkhofgang te eten.
    Tijd om herinneringen van onze generatie te maken misschien?

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  4. Jassen en bloemen vergelijken op kerkhoven deden/doen we in Noord-Nederland geloof ik niet. Wel hebben we hier sinds jaar en dag Sint Maarten, op 11 november. In mijn woonstad Groningen staat alles in het teken van Martinus. Op Sint Maarten, dat ik al vanaf mijn vroegste jeugd ken, gaan kinderen met lampions de huizen langs en zingen een liedje waarvoor ze beloond worden met… nou ja, snoep natuurlijk. Er was een treurige tijd dat snoep in een kwaad daglicht was komen te staan en men mandarijnen en doosjes rozijnen uitdeelde. Dat was vanzelfsprekend de bedoeling niet en na een opstand der kinderen is men weer gewoon snoep gaan geven. Ik koop voor mezelf nooit snoep, maar rond 11 november koop ik mini-snickertjes voor de zangertjes. In de vurige hoop dat er een aantal van zullen overblijven :-).

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  5. Hier is het een gewone dag als alle anderen, het is dankzij Halloween, en wat ik volg, de natuur.. dat ik geleerd heb over Allerheiligen, dat ik nu net vandaag een begrafenis heb… is dan ook best bijzonder.

    Jouw herinneringen eraan kan ik mij levendig voorstellen. ❤

    X

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  6. Bij ons was het ook een palto en wij moesten op allerheiligen het hele land rond om graven te bezoeken van mensen die ik niet kende.

    Ik ben ermee gestopt toen ik trouwde. Ik vind het nu nog steeds eng. Zoals gisteren hele stoeten het kerkhof optrokken. Waarom? Om toch maar de eerste te zijn? Weeral commercie. En zij die dood zijn hebben er niets aan.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  8. Agh, zo afschuwelijk Vlaams, dat vergelijken van wie heeft het meeste geld uitgegeven. Van die jassen heb ik nooit gehoord maar kan het me levendig voorstellen.
    Gisteren zei iemand me dat er bij hun zoveel familieruzie is dat niemand de graven nog wil gaan proper zetten.
    Ik dacht altijd dat Allerheiligen om de doden gaat.
    Ik zal wel weer wereldvreemd zijn om regelmatig aan hen terug te denken, het hele jaar door.
    Soms komen ze goeiendag zeggen in mijn dromen, dat alles goed is, en dan word ik zo blij wakker dat ik hen nog eens ‘gezien’ heb 🙂

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  9. Snijdende wind op koude kerkhoven, volwassen mensen in palteau’s waarachter ik me kon verschuilen en een graf van een grootmoeder die ik nooit heb gekend. Memé was er niet meer , dus niemand om ossetong in Madeirasaus te maken. Je stukje bracht de wel zeer prille herinnering eraan terug. De traditie verwaterde snel en familiaal gekibbel over het lot van het graf deed de nakomelingen kiezen voor verassen en uitstrooien. Ik koester nu herinneringen aan hoe de wind de assen van mijn grootouders en ouders terug naar huis blies en de boom op de strooiweide die bij ieder afscheid een stukje groter was.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.