achter de geraniums

We zeggen en schrijven 6 december. Zoon twee is jarig, vannacht kwam de Sint en buiten is het uiterst zacht voor de tijd van het jaar. Een graad of 12, 13 als we de weervrouw mogen geloven. De natuur geraakt ervan in de war. Want in de tuin is een bolhortensia weer uitgelopen. Bij de buren bloeit een viburnum en op de stermagnolia aan de overkant zitten al lenteknoppen. Ik hoef maar naar de geraniums te kijken om te zien hoe het leven zich verlengt.

Maandenlang al staan ze in terracotta potten en dito bloembakken donkerrood te bloeien en van waar ik schrijf, zit ik er echt achter. Letterlijk dan toch. Figuurlijk nog niet. Want het leven verliep hier de voorbije week niet volslagen inactief, werkloos, al te burgerlijk of compleet nutteloos. We zaten niet gewoon wat ouder te worden achter glas, al had dat eigenlijk best gekund.

De voorbije week was en speelde ik, naast mezelf 😉 , ook oppas en verpleegster, chauffeur en kok, kippenverzorgster, wasvrouw, strijkster, boodschapper, inpakster én Sint. De echtgenoot zit een weekje thuis na een oogoperatie en er moet volgens strikte schema’s gedruppeld en afgeplakt worden. Bovendien verhuisde zoon één met zijn hele hebben en houden naar Nederland en had de Kleine Prins ondertussen een vervangende thuishaven nodig. Ook de jonge ouders kwamen enkele keren logeren omdat hun bed óf al was ingepakt, óf nog niet was uitgepakt, óf gewoon omdat het te ver is om elke dag de grens over te steken.

De Kleine Prins houdt van kijken. Zegt ‘kijk’ en wijst dan met zijn vingertje. Bijgevolg keken ook wij vaak door het raam de tuin in. De geraniums voorbij. Op dinsdagnamiddag besloot ik ze enkele uren uit het oog te verliezen om ‘fake’ bloemen te gaan schilderen tijdens de jaarlijkse aquarelles van de kvlv. Veel vaart heeft dat jaarlijks terugkerend schildergebeuren niet, maar ik vond het vorig jaar wel fijn en dus schreef ik me opnieuw in. Voort-varend op de succeservaring van vorig jaar, maar zonder verdere oefening.

Het liep anders dan gehoopt en wat iedereen vreesde, gebeurde. De oefening flopte. Niet alleen bij mij, maar bij zowat alle dames van onze groep. Misschien hadden we wat te hoog gegrepen met onze keuze voor ontwerp twee: drie klaprozen die in elkaar overvloeien. Zoals vaak, loopt het fout als de basis niet goed zit. En dat was nu het geval. Want om tijd te sparen, had de ‘meester’ de potloodtekeningen voor ons vast klaar gemaakt. En daar knelde het schoentje, want geen twee tekeningen bleken hetzelfde en bovendien klopten de verhoudingen gewoon niet. Niet evident voor beginners om dan met kleur en verf toch herkenbare bloemvormen uit de penselen te toveren.

Over het kleurgebruik was ik achteraf gezien wel tevreden. Over de vormeloze massa onderaan niet, maar met de wijze en troostende woorden van zoon drie – Rome is ook niet in één dag gebouwd, hè, moeder. – in het achterhoofd en terwijl de echtgenoot middenin zijn ziekteverlof voor school zat te werken, probeerde ik het gisteren nog eens.

Ik zocht een ontwerp op Google, tekende het over op papier en haalde mijn plastic mengpalet en goedkope verfjes van Flying Tiger Copenhagen boven. Na nog geen uurtje was het klaar. De kleurzetting is deze keer te braaf, maar nu herken je in elke massa minstens één klaproos. 😉

Wie weet, waag ik me een volgende keer aan geraniums. Van die donkerrode, die tot na Sinterklaas bloeien. 😉


links: het ontwerp van de meester

midden: mijn resultaat na de les

rechts: een nieuwe poging thuis


 

50 gedachtes over “achter de geraniums

  1. Persoonlijk vind ik het derde ontwerp veruit het beste, met kop en schouders boven dat van de meester. Hij leest toch niet mee??

    De kleuren vloeien niet over, niet voldaan aan de opdracht des meesters, maar wel heel fijn en vertederend mooi!
    Mij zegt het ook wel wat, misschien eens een poging wagen?

    Een jaarlijkse oefenbeurt klinkt weinig ‘vliegend’ 🙂

    Geliked door 1 persoon

    1. Eigenlijk zou ik veel meer moeten oefenen als ik vorderingen wil maken. De buurvrouw wist nog van een lessenreeks in de buurt en gaat me de gegevens bezorgen … . Probeer maar! Als je graag fotografeert, is schilderen misschien ook wel iets voor jou.

      Geliked door 1 persoon

  2. Hihi, ik vond even dat aquarelles een veel poëtischer meervoud is dan aquarellen vooraleer ik besefte dat het een aquarel-les was 🙂 Fijn dat je ondanks al die rollen toch nog tijd had voor jezelf (schilderes had trouwens nog mee in het rijtje gekund 😉 ).

    En veel succes aan Zoon één! Een verhuis naar het buitenland is sowieso niet evident, laat staan met een kind erbij.

    Geliked door 1 persoon

  3. Ik typ dit in een huis dat naar verf ruikt. Al werden het hier geen bloemen maar zijn het muren en keukenomlijstingen die van kleur veranderden.
    Ik waag me morgen aan een quote op de muur. Als het mislukt doe ik mezelf veel extra werk aan.

    Geliked door 1 persoon

  4. Ohhhh, jij ook van harte gefeliciteerd met jouw zoon! Zijn we tegelijk jarig geweest, hahaha

    Fijn van de kleine prins dat je hem nog even zo dicht bij je kunt houden, geniet daar vol van, en wat betreft het schilderen, dat doe je beter dan ikzelf, ik zit er ook al aan te denken om weer op te pakken, maar waterverf is niet mijn ding.. dan meer acryl en eigenlijk wil ik weer eens met olie gaan werken…

    Ik vind ze allebei van jouw hand schitterend!

    X

    Geliked door 1 persoon

      1. Ohhhh, nog een keer gefeliciteerd, dat heb je mooi gedaan zo op rij, hahaha. Leuk van de lessen acryl, ik heb dat allemaal zelf gedaan met hier en daar een tip of een truc 😉

        Geliked door 1 persoon

  5. Naar mijn oordeel lag de fout helemaal bij de lesgever, die blijkbaar maar één keer per jaar lesgeeft.
    Maar dit komt vast en zeker nog wel goed. Oefening baart kunst. Overigens, naar verluidt trok de eerste tekening die Van Gogh heeft gemaakt ook op niks. 😉

    Geliked door 1 persoon

Geef een reactie op liesonderweg Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.