pakjes en praatjes

Auteur anna b.

Natuurlijk zijn de pakjes niet de kern van Kerst, denk ik terwijl ik de ene winkel in loop, de andere weer uit en weer iets van mijn lijstje kan schrappen. Natuurlijk kun je ook geven zonder pakjes. Maar dat doen we het hele jaar al. Vaak ongevraagd en ongemerkt. Verscholen in de rush van het alledaagse. Onzichtbaar in de flou van het gewone. Met Kerst mag het allemaal wat nadrukkelijker. Opzichtiger. Met goud en strikken en al.

Mijn laatste strik ligt onder de boom. Vanochtend gekocht in de stad. Waar het best druk is voor een vroege woensdagochtend. Met veel shoppende ouders en kinderen.

Omdat mijn shoppen al tegen de middag aanloopt, strijk ik nog even neer bij T&Ko voor een kom biosoep met brood. Helemaal achteraan in het smalle veganhuisje zit een mama met een kleurend kind. Ik neem een boekje met de Paroles van Jacques Prévert uit het leesrekje en verheug me op een kop dampende rust. Dat is buiten de mama gerekend. Om één of andere reden wil zij luidop aanwezig zijn terwijl het kind zwijgt.

Gaan we dadelijk eens kijken of we kerstcadeautjes vinden voor onder onze boom, schat?

Schat zwijgt en kleurt verder.

Wat denk je? Zouden er dit jaar wel pakjes onder onze boom liggen?

Het kind antwoordt niet, maar vraagt een slijper. Haar geel is gebroken.

Dat is jammer, schat. Maar weet je wat? We zullen het oplossen. Die punten breken toch snel af, hé, richt de mama zich nadien tot de dame achter de toonbank.

De slijper wordt aangereikt, het kind draait helemaal alleen het potlood om en om en ziet het geel weer tevoorschijn komen.

Kom, schat, nu moeten we echt gaan. Ga jij me helpen dit af te ruimen? (De mama wijst naar het enige dessertbordje, het enige kopje en het enige glas op hun tafeltje.)

Weer komt er geen antwoord. Het kind steekt in opperste concentratie haar tong uit naar haar blad, nestelt zich op een andere knie en werkt verder.

De mama doet het dan maar zelf.

Doe jij ondertussen dan maar je jas aan, schat. Dan zal mama eerst betalen. Vind je dat goed?

Het kind zwijgt voort en kleurt verder.

(Nu volgt een praatje met de lieve dame aan de kassa, dat ik hier maar even oversla.)

Wil je je jas aandoen, schat? Ze zal de vraag nog een keer of vijf herhalen, telkens met een woordje variatie, vóór het kind uiteindelijk nadrukkelijk “nee” zegt. Ze heeft het warm genoeg zónder.

Altijd als iedereen het koud heeft, heeft zij het te warm, lacht de mama naar de dame van de rekening en ze kijkt daarbij ook even glimmend in mijn richting.

Na wat heen en weer gepraat over hoe ze de tekening het best zouden meenemen, staat het kind uiteindelijk op en loopt in de richting van het trapje halverwege de ruimte. Haar jas hangt uiteraard nog op de stoel. Als een pakje voor haar mama.

Kijk, schat, hier mag je afspringen. Spring maar.

Het kind springt niet maar stapt rustig het loopbrugje ernaast af en loopt verder in de richting van de buitendeur.

Ik draai me om. Mijn oog valt op de tekst boven de deur. Maak van elk moment een mo-NU-ment. Ik moet ervan lachen.

Schat, zullen we gaan kijken of er nog cadeautjes zijn voor onze boom? gaat de mama bij het openen van de deur onverstoord verder. Of zullen we er dit jaar zélf maken?

Het is de eerste keer dat het kind enthousiast huppelend “ja” zegt.

De deur valt achter hun jassen dicht. Ik heradem en blader verder in de woorden van Prévert. 😉

…

en de muren van de klas

storten stilletjes in

en de ramen worden weer zand

en inkt wordt weer water

en de banken worden weer bomen

en het krijt wordt weer rots

en de pen wordt weer vogel .

25 gedachtes over “pakjes en praatjes”

      1. Ja, onze zonen vertoonden niet echt veel gelijkenissen met haar stille dochter en deze omabaard niet met die luidruchtige mama. Alles net tegenovergesteld 🙂

        Geliked door 1 persoon

  8. Ik ben altijd voor solidariteit onder mama’s. Je weet niet wat er speelde. Misschien is die mama gewoon heel onzeker. Misschien was er net thuis ruzie geweest en wou ze het kind in het gesprek krijgen. Misschien is ze gewoon een onhandige mama. Misschien heeft ze wel hulp gezocht ergens en tips gekregen zoals ‘betrek je kind’ die ze nadrukkelijk probeert toe te passen. Ik denk dat elke mama haar (soms onhandige) best doet.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  10. wat een smulrijke blog met een vluegje hartwarmte van de schrijver uit.
    het kind komt de mama een boodschap geven, alleen de mama hoort het niet!
    wel bedankt voor de inkijk, nu begrijp ik het… hahaha…

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.