haikusuite

Tegen het canvas

van geschiedenis lijkt ons

leven een sneeuwvlok.

~

gekristalliseerd

water dat ons herinnert

aan wat we echt zijn

~

pluisjes die tollen,

dwarrelen, dollen in een

doorluchte ruimte,

~

hoopvol onderweg

wetend dat nieuwe vlokken

de sporen wissen

~

en ondertussen

uitkijkend naar een landing

die zinvol zacht is

~

Net terug van een ochtendwandeling in de sneeuw. Toen ik vertrok, lag er een centimeter of twee. De hele heen- en terugweg naar het dorp sneeuwde het lichtjes verder, maar dat is nu anders. De vlokken worden witter en wolliger. Het tapijt buiten dikker en zwaarder. De wegen gevaarlijker.

Als het zo verder gaat, trekken de vlokken een streep door en onder onze plannen om straks naar Nederland te rijden en de Kleine Prins naar hier te halen.

In afwachting van een definitieve beslissing, tokkel ik maar wat op mijn laptop, kijk naar het schouwspel achter het raam en hoop op betere rij-omstandigheden volgende week. 🙂

sneeuwvlokken dansen

in een licht ‘marshmallow white’

het wintervuur brandt

20190130_105637

26 gedachtes over “haikusuite

  1. Ik lees hier haiku’s-gewijs ons en het levensverhaal. Wij zijn niet meer dan een prachtige sneeuwvlok tijdens ons bestaan. Help relativeren, maar ook beangstigend. Maar jouw mooie schrijven en foto’s helpt vooral het eerste.

    Geliked door 1 persoon

  2. Mooi gedaan weer Anna! Ik smul van jouw woorden, ze zijn deze keer net zo zacht als de sneeuw. En wat een mooie foto’s, vooral die van de kerstroos, prachtig! Spijtig dat dit weer ook een mindere kant heeft en roet in jullie plannen gooit! Morgen is het mogelijk hier, en dan moeten wij ook de weg op (we ‘moeten’ niet vaak iets, maar nu toch echt wel), dus ik ben benieuwd…

    Geliked door 1 persoon

Geef een reactie op enerziek Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.