wat januari in petto had

Auteur anna b.

al fietsend malen je benen

als waren ze baggermolens

heel wat memorabels naar boven

dat ze je hoofd in kieperen

je moet er het beste uit kiezen

en dat dan zien te onthouden

Anton Korteweg ( in Het leven deugt. Althans op onderdelen. 2017)

Niet dat ik met dit weer het in mijn hoofd haal de fiets op te springen. Nee, hoor. Geef mij maar gevoerde staplaarzen en een wandelplan. Dicht bij de grond. Het maakt het omhoog en achterom kijken een stuk veiliger, terwijl je toch met beide voeten op de grond staat. 😉

Met de Happinez-mantra voor januari “ik neem de tijd” in het achterhoofd, blik ik op Gedichtendag even op de verzen van de voorbije maand terug.

Het was een maand

  • van brokken. Ongewild en onbewust uiteraard, maar ze waren er wel. In allerlei vormen. Brokken, scherven, deuken, builen, hoekjes af. Het begon met de batterij van de auto die zomaar de geest gaf. Niet veel later sprong de veer van de garagepoort. En kieperde ik een volle kom gebraad met saus op de parketvloer. Sausstrepen liepen van de kasten af. Ook de waterkoker viel op z’n kop en is niet langer vulbaar. Op mijn knie verscheen zowaar een bult. De bekercyste die zes jaar geleden al eens opspeelde, verplaatste zich, met zwelling en zenuwpijn tot gevolg. En zoon twee brak een rib bij het voetballen.
  • vol verrassingen. Zo verklapten gekleurde cupcakes ons het geslacht van het zomerkleinkindje onderweg, stond er vorige week weer een man met een Bloomon-boeket voor de deur en kreeg ik via een andere pakjesdienst van de echtgenoot, ongevraagd en onverwacht, een nieuwe tablet. Zo kan ik jullie binnenkomende logjes verder lezen in de zetel zonder mijn ogen pijn te doen. 😃
  • van etentjes allerhande: met de vriendinnen van de humaniora, met de familie van de echtgenoot, met onze eigen kinderen in wisselende getale, bij de oma thuis en in een bevriende school.
  • van Return to Hotel Mama. Zoon vijf had blok en zes examens en ruilde zijn Leuvense kot tijdelijk in voor comfort en bediening thuis. Hij breit er bovendien nog twee weken thuisvakantie aan vast. 🙂
  • van eerste keren voor de Kleine Prins: zijn eerste stapjes alleen, zijn eerste artistieke uitspattingen met krijt, verf en potloden, zijn kennismaking met het fenomeen sneeuw en met nieuwe kindjes en opvoedsters in een Nederlandse kribbe.
  • vol weersveranderingen: van lentegevoel over blauwe ijsdagen, over sneeuw en bakken regen. Door de nattigheid van de voorbije week staat het puntje van de tuin onder water en de dompelpomp in de kelder draait overuren na een zomer vol werkloosheid.
  • van verwondering: de gemeente deed via Facebook een oproep voor gedichten van eigen bodem en koos mijn ode aan Zuid-Dijleland uit voor een poëzieprogramma in het kader van Gedichtendag.
  • van ontroering: de jeugdige gedrevenheid van de spijbelende scholieren en de grote opkomst van jong en oud op de Klimaatbetoging vorige zondag raakten mijn gevoelige snaar.
  • van een heropening van dit blog na de kerstluwte. Ik koos voor een nieuw jasje, schreef meerdere logjes over het weer en deed nogal wat pogingen tot poëzie. Omdat ik er niet toe kwam alles te lezen wat in mijn Reader verschijnt, ging ik aan het wieden om tijd te herwinnen. Ik snoeide ook in mijn reactietijd en van de weeromstuit daalden hier de lezersaantallen, de likes en de views. De déjà-nu van mijn leven. 😏
  • van kennismaking. Met Hello Fresh met name. Het nieuwe Bloomon-abonnement leverde me een kortingsbon van 50 procent op, waardoor ik voor iets meer dan 30 euro drie maaltijden voor drie personen in een doos kreeg. Die me aangenaam verraste. Niet alleen omwille van de versheid van wat erin zat, maar ook door de duidelijke recepten en porties die, ondanks waarschuwingen allerhande, voor ons toch ruim voldoende bleken.
  • van ongeloof en ergernis bij het volgen van het nieuws. De politieke spelletjes in eigen land en daarbuiten, het zwartepieten, het dom en gevaarlijk getwitter van zogenaamde wereldleiders, de chaos rond Brexit en zoveel meer.
  • van meevallers: de uitbetaling van de mantelzorgpremie voor zoon vier is na bijna vier maanden toch weer in orde geraakt en de tegemoetkoming voor het incontinentiemateriaal zit, naar verluidt, in de pijplijn.
  • van trots ook want de echtgenoot maakte niet alleen een kast op maat voor zoon twee, maar werkte ook het gapende gat af tussen onze keuken en de tv-hoek, onder het motto: wie niet rijk is, kan wel handig zijn. Met steigerhout maakte hij een kader met daarbinnen een raampje van merantihout. Ik verfde de planken in dezelfde kleur als de rest van de muur en dankzij wat zwarte, matte lakverf ziet het raampje er nu uit als een stalen raampje uit de boekskes. Of toch bijna. 😉

Ondertussen staat de kortste maand te trappelen van ongeduld en kou. Benieuwd of zijn mantra – ik weet wat ik wil – in hindsight ook van toepassing zal zijn gebleken.

27 gedachtes over “wat januari in petto had”

  2. Ik moet hier opletten dat ik geen te lange reactie schrijf bij zoveel fijne emoties.

    ‘ik kies er dus de beste uit’, in opdracht van Anton Korteweg.

    Ik begrijp perfect waarom ze jouw poëtisch stukje kozen over Dijleland. Een heel dikke proficiat waard, het is mee-slepend, mee-golvend mooi. Maar eigenlijk ben ik niet anders van jou gewoon.

    De krijttekening van kleine prins ontroert deze oma natuurlijk ook . Kaderen …. ergens nog een opening te dichten?

    De brokken vergeten we, de verrassingen onthouden we. Ik wacht nog altijd op mijn eerste Bloomon-pakket, maar niemand leest dit mee 😦

    En je trots op de invulling van het gapende gat is terecht. Jullie zijn een goed team.

    Dank om ons warm te laten mee-genieten op deze winterse dag.

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

  3. Ik kan mij helemaal vinden in het gedicht… maar dan al wandelende. Zeker in deze tijd van het jaar.
    Ik heb erg genoten van je overzicht. Dus de kleine prins zal vermoedelijk ook een beetje ‘Hollands’ gaan praten als hij op de crèche en later op school zit. 😃
    Het raampje in ‘zwart staal’ is heel mooi geworden. Wie zoiets kan creëren is iemand die het hoogste niveau volgens de taxonomie van Bloom heeft bereikt. Sorry… mijn hoofd zit er vol van… de onderwijsvernieuwing… In ieder geval een dikke pluim voor jullie knappe creatie.
    Nog een fijne dag.

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

  7. Behalve de pech toch een mooi overzicht!
    Ik dacht trouwens dat het raam echt van staal was. Zo’n goed idee om dat zo af te werken.
    Smaakvol, zoals alles hier, tot in de puntjes afgewerkt.

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

  11. Het gedicht van Anton Korteweg is mooi en herkenbaar.
    De rest van je tekst heb ik even aan me voorbij laten gaan. Het is momenteel wat teveel om binnen te laten komen en te laten beklijven. maar van je foto’s heb ik stuk voor stuk genoten.

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.