Alles komt terug

Auteur anna b.

De ochtend opent blauw en klaar. Vogels tweeten er vrolijk op los (ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar hier wemelt het ’s ochtends van de gevleugelde vrienden). De schrijfopties zijn legio.

Zo zou ik het bijvoorbeeld kunnen hebben over zoon drie die het voortaan zónder wijsheidstanden moet doen en mét een zweempje hamster. En over de veel te lange wachttijden in een perifeer daghospitaal. Ik doe het niet. (al heb ik me danig geërgerd. Ik vulde op aanraden van de verpleegster twee evaluatieformulieren in.)

Of ik zou het over onze vliegtuigloze trip naar de Sahara kunnen hebben. Straks, op doorreis naar Eindhoven waar we de Kleine Prins mogen ophalen. Ik doe het niet. (al kijken we daar uiteraard naar uit!)

Ik zou het over de oud-leerlinge kunnen hebben die een internationale pleitwedstrijd heeft gewonnen. En hoe ze als zestienjarige in mijn lessen Engels ook al niet op haar mondje gevallen was. Ik doe het niet. (maar glim natuurlijk wel een beetje van plaatsvervangende trots)

Ik zou het ook over WordPress kunnen hebben. Me hier ‘en plein public’ afvragen hoe het komt dat sommige logjes – dat over de mama die vorige vrijdag stierf bijvoorbeeld en mijn eerste poging tot villanelle een hele tijd geleden (en bij nader inzien zelfs dit bericht, maar dat heb ik ondertussen verholpen met een nieuwe inplanning. Hoop ik.) niet in ieders Reader verschijnen, terwijl er niets mis is met de publicatiedatum of zo. Ik doe het niet. (iemand die het antwoord weet?)

Ik zou het over de vraag kunnen hebben of ik nu eerder een orchidee-type ben dan wel een paardenbloem-type. Een uiterst belangrijke vraag om te stellen volgens Susan Cain van de Quiet Revolution. Ik doe het niet. (al ben ik wel nieuwsgierig naar het antwoord)

Ik zou het tenslotte ook over het vrijwilligersetentje van vorige donderdag kunnen hebben, of over het bezoek aan de Spelotheek met zoon vier, of over de workshop schilderen op glas die ik volg. Ik doe het niet. Ik doe het nog niet. Vandaag toch niet.

Nee, na de bittere pil van gisteren, heb ik nood aan zoet. Zonder te vergeten en met wat moeite, slik ik ze door met limonade. Ritchie-limonade. Een uiterst aangename smaakontdekking voor een zoetekauw als ik. 😉

Slurp de dag.

Geluk zit in een klein rietje.

Prettig geprikkeld.

Straffe Streek.

Hij kan het limonaden niet laten.

Dat de Jan achter deze slogans in een vorig leven marketeer was, hoeft niet te verbazen. Maar door zijn Vlaams-Brabantse verkoopsaderen stroomde vooral limonade en de lokroep werd zo groot dat hij twee jaar geleden het roer omgooide en oude familierecepten onder het brouwerijstof vandaan haalde. Ritchie was geboren.

Een trendy streekproduct met een stevige knipoog naar de jaren vijftig. Ritchie. De naam alleen al ruikt naar Happy Days, die komisch-populaire tv-familiereeks uit de jaren 70-80. Alles ademt de sfeer van het Bardot/bikini/rock ’n roll/hoelahoep-tijdperk. De etiketten, de kleuren, het ruitjespatroon in het glas, de letters. Zelfs de rozige kleur van het flesje met citroensmaak past helemaal in dat retroplaatje en in onze uitstalkast. 😉

Onlangs ontdekte ik het volledige Ritchie-aanbod in een kleine supermarkt hier in de buurt. Vier smaken zijn er. Pompelmoes met een scheutje ananas. Citroen met een beetje framboos. Sinaasappel met een vleugje vanille. Sinds kort is er ook Ritchie Cola, zonder karamel of fosforzuur en “niet geschikt om een ketting te ontroesten”.

Een zoete zonde, dit. Water is ongetwijfeld beter. Maar ik troost me met de gedachte dat er moeite is gedaan om het neus- en smaakpapillenprikkelende drankje op een gezondere, meer duurzame en lokale manier te brouwen. Met minder suiker en suiker van een betere kwaliteit. Rietsuiker. Met meer vruchtensap dan traditionele limonades. En uitsluitend verkrijgbaar in deze schattige glazen flesjes. Recycleerbaar uiteraard.

Ik ben helemaal Verkocht!

Ritchie2

P.S. Nee, ik word echt niet betaald om reclame te maken, slogans, titels of ‘content’ te bedenken. Straffer nog. Ik betaal WordPress een Premium Jaarabonnement en steek er een ferme slok kostbare tijd in. 😉

24 gedachtes over “Alles komt terug”

  1. Je schrijft over zoveel dingen, dat ik nu moet kiezen waarop ik mijn reactie geef. Om niet teveel reactieplaats in te palmen 🙂

    Je kleine prins in de Sahara dus, héérlijk! Dat wordt genieten.

    De zoete zonde ken ik niet, zou nochtans spek naar mijn bek zijn!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  3. De Sahara, daar willen wij al zo lang eens halt houden om een wandeling te maken. Het komt er niet van.

    Die logjes … ik weet het niet en ik wist ook niet dat ik ze gemist had. Ik had namelijk ook een eigenaardig iets vorige week. Ik blijf namelijk ingelogd op WordPress.com, ook op mijn telefoon. Maar als ik bij jou (en bij Suske) wil reageren gaat dat niet. Ik blijf de melding krijgen dat ik moet inloggen. Nu vraag ik me ook af of het ook de reden is dat ik die logjes miste.

    Ik wist niet dat ik een type was, maar ik kom er ook niet uit als men mij vraagt wat mijn lievelingsbloemen zijn. Bij mij zijn dat orchideeën of madeliefjes. Al kunnen rozen me ook wel bekoren.

    Oh ja, de vogeltjes nog. Ze zijn er wel, maar ik hoor ze jammer genoeg niet meer voor ik opsta. Daarna zie ik de mezekes wel weer. Die lieten deze winter verstek gaan.

    En zoet? Daar ben ik niet gek van, nooit geweest en nu nog minder.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

      1. Ik denk dat we volgende maand, als we in Mol zijn, toch maar eens die Sahara gaan aandoen.

        En dat inloggen … irritant is dat.

        Geliked door 1 persoon

  9. Ik lees ook ‘Oeps! Die pagina kon niet worden gevonden.
    It looks like nothing was found at this location.

    Maar ‘k lees je te graag, dus ga ik op zoek…
    Onbekend…, nu niet meer… Op zoek in Vlaanderen om te proeven…
    Lie(f)s.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.