déjà vu’s

i am water

soft enough

to offer life

tough enough

to drown it away

 

Rupi Kaur

Een zee van indrukken spoelt op mijn netvlies aan. Beelden van ver en nabij. En niet voor het eerst.

De plassen in de Lommelse Sahara.

Een zoon en de ondergaande zon op het water van Connecterra.

Instagramfoto’s van een vijver in Kessel-Lo.

Een lichte bries. Idylle.

Maar niet voor lang. Een cycloon draait dol. Overstromingen in Mozambique. In Malawi. In Zimbabwe. Niet te noemen dood en vernieling.

Twee medewerkers van Oxfam-Solidariteit aan de deur. Hengelend naar een gift voor water dat leven geeft.

Wikkend en wegend stuit ik op verzen van Rupi Kaur. Kort en meedogenloos.

Zacht als water. Hard als water.

Déjà vu’s. 


Op de foto: de uitkijktoren in de Lommelse Sahara


 

14 gedachtes over “déjà vu’s

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.