een dag met de kleine prins

Auteur anna b.

Het is zes uur in de ochtend. Uit de geïmproviseerde babykamer naast de badkamer – er zijn dromen voor een echte  😉 – klinkt een stemmetje zonder woorden. Een licht gekneut, gelijktijdig met de eerste vogels buiten. Als ik de deur openzwaai, staan twee grijpgrage armpjes al te wachten. Slaapdronken nog en wars van pedagogische aanbevelingen besluit ik hem nog een uurtje tussen ons in te leggen, maar in slapen heeft hij geen zin. Hij rollebolt op opa’s buik en wil dan spelen met de lampjes. U heeft het al begrepen: onze kleine prins is in het land. 🙂

De ochtendfles is in een halve handomdraai leeg. Yoghurt, plattekaas, blauwe bessen of aardbeien, boterhammen met confituur, spinaziepuree met zalm, … .Hij werkt het allemaal met even veel smaak naar binnen. Het is een plezier om dat kind te zien eten.

De rest van de dag zit hij nauwelijks stil. Op de salontafel verrijzen houten blokkentorens die even later omver geblazen worden met … de neus. Auto’s vroemen door het huis. De strandbal vliegt van hier naar daar en weer terug. Er is zoveel te ontdekken dat er drie pogingen nodig zijn vóóraleer een hazenslaapje lukt. Ik bak snel een citroencake en doe wat mise-en-place voor het eten vanavond.

Een goed uur later trekken we onder licht gedruppel toch naar buiten. De eendjes bij de beek achter de tuin blijken het orgelpunt van de dag. Klein gelaarsd probeert hij ze te vangen. Kijkt me verbauwereerd aan als ze opvliegen of het op een versneld waggelen zetten. Het nawinterse gras ligt er zo hobbelig bij dat hij een onvoorziene buiklanding maakt op een verse molshoop. Het deert hem niet. (Mij ook niet, want de wasmachine heeft een snelprogramma van 20 minuten.) In de snoezelruimte van zoon vier wordt alle activity speelgoed aan een grondige inspectie onderworpen. Er wordt ge-boem-d en ge-o-owd als er iets valt of crasht. Overal wil hij kijken en knopjes uitproberen, kasten opentrekken en weer dichtdoen. Hij brabbelt honderduit en lacht guitig in het rond. Eénmaal op de arm neemt hij hapjes uit mijn wang. De pretlichtjes in zijn donkerbruine ogen doen dit omahart smelten.

Het is negen uur ’s avonds en alles is stil. Onder de tafel liggen de kruimels van de dag en de kinderstoel plakt als een banaan. De badkamervloer likt zijn wonden na het ploeterbadje van vanmiddag.

Maar ik laat de boel de boel en plof in de zetel. Moe van zo’n dag zorgen, bouwen en sjouwen, maar het ventje voelt zich hier thuis en dat is een nauwelijks te beschrijven, hartverwarmend gevoel.

 

Vaarwel, zei de vos. Dit is mijn geheim, het is heel eenvoudig: alleen met het hart kun je goed zien. Het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar.

Voor de ogen is het wezenlijke onzichtbaar,herhaalde de kleine prins om het goed te onthouden.

Alle tijd die je aan je roos besteed hebt, maakt je roos juist zo belangrijk.

De tijd die ik aan mijn roos besteed heb ..., zei de kleine prins om het goed te onthouden. Dat is een waarheid die de mensen vergeten zijn, zei de vos. Maar die moet jij niet vergeten. … 

Uit De Kleine Prins van Antoine de Saint-Exupéry

 

37 gedachtes over “een dag met de kleine prins”

  4. Wat heerlijk herkenbaar om te lezen.
    Ze zijn toch om op te eten he! Ook al is hij het die hapjes neemt uit jouw wang …..
    En dan achteraf de opruim laten voor wat het is, en gezellig doodop in de zetel ploffen.

    De kleine Prins, prachtig verhaal, nu ook verteld in jouw woorden.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  6. Moest ik zo schoon kunnen schrijven als jij, dan had dit mijn logje kunnen zijn. Alleen blijven slapen… dat kan onze Kleine Man zijn mama nog niet aan.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  7. Wannes is bijna 17 maanden. Een heerlijke leeftijd! Zo fijn om te zien hoe hij op ontdekking gaat. Als oma en opa beleef je dat toch heel anders dan als mama en papa.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  12. Ben ik hier nu echt de enige pake – opa voor niet-Friezen – die herkent hoe fantastisch het is om kleinkinderen liefst al heel snel en heel vaak over de vloer te hebben …?
    Die bengels van ons zijn intussen 8 en 13, maar wat zijn we blij dat we eigenlijk al vanaf dag één heel veel met die mannetjes hebben kunnen doen en genieten. En zij en hun ouders trouwens niet minder. Want dat is toch wel de kunst: elk momentje meepakken, want voordat je het weet zijn die leukste jaren met de mooiste onschuld voorbij.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

      1. Ja, daarom adviseer ik ook iedereen om elk momentje mee te nemen. De tijd lijkt ineens nog sneller te gaan als je die mannetjes ziet opgroeien. En ja, de oudste is intussen echt al een hele kerel, een prachtige langharige bengel. 🙂

        Geliked door 1 persoon

  15. Wat een rijkdom en wat heerlijk,
    jammer genoeg zijn wij geen Oma en Opa
    een heel gemis maar wat niet is
    kan misschien nog komen.

    Groetjes Erica

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.