“life is a beach”

Auteur anna b.

over het water

klinkt toekomstmuziek. ik draag

voetzolen van wind

Bij het struinen door ik-weet-niet-hoeveel digitale foto’s – zoon vijf had een originele foto nodig voor de chat-app die hij geprogrammeerd heeft – stuitte ik op deze schelpenfoto. Vorig jaar in mei genomen op het strand van Breskens. Tussen het natte en het mulle zand. In een soort van niemandsland. Op de breuklijn van oud en nieuw. Tussen wat was en nog komen gaat en nu dus is. 😉

Vandaag zit ik zo’n beetje op die lijn. De nacht brak abrupt door vroege vogels bij het raam. Buiten is het grijzig kil en er is niets dat moet. Maar ik ben moe en futloos. En dat is soms lastig. Maar “ik kom de dag wel door”, om het met een quote uit een knap logje op Mijmeringen te zeggen. Dat klinkt negatiever dan het is. Want mijn blik waart rond als het licht van de vuurtoren. Van hier naar ginds en terug. Van toen naar nu en later. Ik kijk vooruit en tel verlangens af …

  • nog 11, 10, 9, 8, 7 weken en de echtgenoot mag met vakantie. Leven op een ander ritme, ook al staat er heel wat op de to-dolijst.
  • nog 7 weken en we rijden naar het zuiden. Een weekje onder de provençaalse zon zal deugd doen.
  • nog 6,5 week en ons tweede kleinkindje zou in haar wiegje moeten liggen. Ik kijk nieuwsgierig uit naar hoe ze heet en wie ze is.
  • nog 4 weken en de examens van zoon vijf zijn weggestreept op de kalender. Weer een academiejaar achter de rug.
  • nog een week of 2,3 en dan heb ik – hopelijk – de kleinkinderkamer geverfd. Het houten plafond een romig wit, de muren in krijtverf bashful blue. Met een hoekje voor de kleine prins en een ander voor het prinsesje.
  • nog ? weken voor de eerste frambozen rijp zijn en wegsmelten in de mond.
  • nog 1 week voor de rozenknoppen breken. Vorig jaar rond deze tijd stonden ze te geuren in de zon. Nu zijn de knoppen bruin verregend of nog koppig gesloten.

In Italië hebben de renners een rustdag vandaag. Tennissers zijn aan zet in Parijs. Languit in de zetel lees ik de reisverslagen van Eilish die door het mooie, kleurrijke Ierland fietst en een sluimerende gedachte steekt weer op. Cornwall wil ik ooit nog zien. De kliffen en de oceaan. De woeste stranden. Ruïnes en kastelen. Beschut luisteren naar de zee in een gestreepte strandstoel. Terwijl strandballen olijk heen en weer vliegen en kleurrijke vliegers opgelaten worden. Er zijn zand- en luchtkastelen bij de vleet. Letters om te zeven tot een gedicht over het leven als strand.

 

life is a beach

a wave hello

a wave goodbye

(Touch and Go)

 

34 gedachtes over ““life is a beach””

  9. Ik wist niet dat de schelpjes hier zo mooi waren, tot ik ze zag bij jou.
    Wat een mooi logje. Ik zie het kinderkamertje voor de prins en het prinsjes voor me. Zoveel mooie dingen om naar uit te kijken.
    Geef maar toe aan wat rust als het lichaam even niet mee wil.
    Lieve groet X

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Ik nam de foto ’s morgensvroeg. 🌞 Hopelijk wordt het kamertje zoals ik het in mijn hoofd heb. De echtgenoot gaat nog houten luiken maken voor de ramen. Ook hij heeft iets met hout. 😉

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

  11. Prachtig mooi, en als het strand zo lokt, en alles wat erbij hoort, dan zeg ik, zorg dat je mijn laatste blogs vooral ziet qua foto’s alleen al 😉 Droom weg, het hoeft niet zover te zijn om zoveel moois te zien, dat bewijst ook deze foto weer voor jou. Rond de Noordzee, is wat hier gekeken wordt, zo prachtig mooi…

    Herkenbaar is ook de energie, en toch scannen, zien wat ik wel kan doen die dag, waar ik van kan en mag genieten, met de wens daar weer volop energie van te ontvangen.

    X

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.