Tegen de heuvel aan de overkant van onze tuin kleeft mist. Een wazige, gelaagde sluier die het felle geel en het roestige bruin van de herfst tempert. Vandaag is rozezakkendag*. Een moment van gluren bij de buren. Want willen of niet, wat er in hun zakken zit en hoeveel het er zijn, vertelt iets over hen. En over ons. Hier wachten er vier. Dat is best veel. Te veel eigenlijk. Maar dat plastic zit zowat overal rond. Die zakken zijn niet mijn vrienden. Stop je ze – de zakken – te vol, dan krijg je ze niet dichtgebonden. Ze openen is een nog grotere ‘merde’. Altijd trek je er wel een flap te veel af. Gelukkig blijven ze bomvol nog vederlicht. …
Op de grote weg kruist een vrachtwagen me, ondanks de 50kmperuur-borden, ‘full speed’. Ik zie hoe de wind door zijn vaart een zak voetje licht en de lucht in zwiert. Om even verder weer te landen op de rijweg. De auto’s in het zog van de blauwe wegpiraat gooien noodgedwongen het stuur om.
Wat verder zie ik een eekhoorntje vliegensvlug de weg oversteken. Het huppelt een tuin in en zoekt beschutting in een boom. Ik slaak een stille zucht.
In de leefgroep van zoon vier is de poetsdame aan het werk. Het geurt er naar fris gedweilde vloer. Nadat ik hem een zoen heb gegeven, duwt hij me het speelkamertje uit. Alsof hij zeggen wil; Dag mama. Tot straks. Ik blijf wel hier. Hij grist een speelgoedje uit zijn kist en kijkt niet meer op.
Als ik naar huis terugrijd, valt mijn oog op verlichte kruinen in de verte. Verdwaalde zonnestralen zetten het verkleuren van de tijd extra in de verf. Aan mijn linkerkant is de lucht nochtans purpergrijs en van lood. De zon doet verwoede pogingen achter het dreigende wolkendek uit te komen. Het zilveren randje wordt stilaan groter tot het mijn oog verblindt en ik het zonneklepje van de auto neerlaat.
Het weekend zit er weer op. De laatste week voor de herfstvakantie strekt zich uit als een kat die voor een haard ligt te spinnen. De weken na de doop van ons prinsesje waren best hectisch. Dat lees ik af aan mijn energiepeil. Dat zie ik als ik door mijn blogposts scroll. Het was onregelmaat troef. Hectiek en een fit gevoel, hectiek en bloggen zijn omgekeerd evenredig. Bij mij toch. En de eerstkomende weken en maanden zit evenredigheid er evenmin in. Zoon één verbouwt. Zoon twee verhuist, Zoon één en twee hebben kindjes die niet full-time naar de kribbe gaan en dus strijken het prinsje en het prinsesje hier wekelijks neer. En voorlopig nog niet samen op dezelfde dag. Zoon vier was ziek en bleef even thuis van de zorginstelling. Zoon vijf moest voor controle naar het ziekenhuis. De echtgenoot vergaderde niet alleen dagen maar ook avonden weg en ik had een deadline! voor mijn vrijwilligerswerk. Die ik nog miste ook. Ik sprak af met vriendinnen en las nog eens een boek. Zoon vier en de kleine prins waren jarig en daar kwam een feestje van. Tussendoor liet ik mijn heup onder handen nemen door de kinesist en probeerde ik op droge momenten al eens een wandelingetje, de voeten knisperend op het pad der gevallen bladeren.
Ik denk terug aan ons laatste uitje van dit lopende jaar. Aan de fikse wandeling op een Zeeuws strand. Van herfst of hectiek was daar geen spoor. Ik spui(t) er hier dan maar wat mist over. 😉
*Misschien is het bij jullie anders. Zachte plastics moeten hier in flinterdunne roze zakken. Eens in de zes weken worden ze aan huis opgehaald.
Plastic ook nog uitzoeken
… hier gaat alles bijeen
samen met blik en drankkarton
Afval blijft afval
alles gelijk
Vuiligheid
Toch voorkom je het niet
Zakken met plastic
zou hier ronddwarrelen
Daarom een container
welke gevuld of geleegd
ook soms om gaat
Druk zijn jullie met elkaar
goed van zorg en aandacht
Opgeladen voor de winter?
In het voorjaar weer naar zee
Verdient 👍💪🔆😀
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, het is allemaal afval maar we doen ons best met sorteren. Ik onthou vooral dat we in het voorjaar weer naar zee gaan. 😊
LikeLike
Bij ons zijn het ‘jongentjeszakken’, lichtblauw 🙂 , ook flinterdun en doorzichtig.
Ik heb heel sterk genoten van je sfeervol schrijven. Er klinkt rust in, ook al ervaar je het zelf niet zo.
Gevulde dagen doen de tijd vliegen, maar ook heerlijk fladderen doorheen de fijne draden van het leven.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat laatste… Zo poëtisch. 😊
LikeGeliked door 1 persoon
Jouw mooie tekst bracht me in die stemming! 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
😃
LikeLike
Hoe druk en hectisch het af en toe ook was in de afgelopen periode, de kunst van het schrijven van lekker leesbare teksten ben je nog niet verleerd. Ik heb er weer van genoten.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je. Als er te weinig rust is, vloeien de teksten minder, vind ik.
LikeGeliked door 1 persoon
Zelf begin ik na bijna 15 jaar bloggen eigenlijk net te leren, dat het beter is om niet ten koste van alles altijd maar te willen bloggen … 😉
En dan nog even dit …
Om ervoor te zorgen dat we maar zo weinig mogelijk weg durven gooien, gaan plastic en blik hier samen in een doorzichtige plastic zak.
LikeGeliked door 1 persoon
Jij beschrijft die roze plastiek zakken zoals ik het denk maar nooit zou kunnen schrijven! Ja het was heel hectisch bij jou de laatste tijd en toch nog tijd vinden om te bloggen. Hoedje af hoe je het allemaal doet en redt… heb ook twee dagen in de week kleinkinderen, dat is ook nogal wat hé. Dat je energiepeil laag staat kan ik goed begrijpen maar je blijft de kracht vinden om mooi te pennen. Foto ook héél knap. Rust…
LikeGeliked door 1 persoon
😃 Ik vind het zalig om voor die kleintjes te zorgen maar merk duidelijk het wegen der jaren…
LikeGeliked door 2 people
ja ik ook…
LikeGeliked door 1 persoon
Ek het ook die afgelope week my kleinseuntjie opgepas en ek is gedaan. Ons beleef tans geweldige hitte en droogtetoestande en dit maak mens ook moeg.
Interessante inligting oor hoe julle plastiek en ander afval hanteer.
LikeGeliked door 1 persoon
Vermoeiende dagen, ook bij jou.
LikeGeliked door 1 persoon
De roze zakken hebben wij ook, maar we krijgen er geen vol voor elke ophaalbeurt. Wij zijn dan ook maar met twee.
Maar je moet ze inderdaad met zachtheid behandelen. Bij aanvang trok Luc er altijd de oren af. En ja, meestal brengt Luc ze ook zelf weg omdat ze wegvliegen.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank voor je bevestiging. 😉
LikeLike
Opperste leesgenot.
LikeGeliked door 1 persoon
O dankjewel. Fijn om te horen.
LikeGeliked door 1 persoon
Hier ook hectiek… bloggen en blogs lezen, daar is nu weinig tijd voor. We kijken uit naar volgende week. Sfeervol stukje Anna!
LikeGeliked door 1 persoon
Dat geloof ik je graag. En ik ga nog niet eens uit werken. Beterschap in zicht.
LikeGeliked door 1 persoon
Test…
L.
LikeGeliked door 1 persoon
Gelukt. 😃
LikeLike
@’k Geef niet op, Anna, je kreeg tientallen klikjes van me… Hier, op een onmogelijke plek lukt het… ‘k Blijf proberen…
Goeie nacht,
Lie(f)s.
LikeGeliked door 1 persoon
knap verwoord Anna..
groeten
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel.
LikeLike
Hier zijn ze gelukkig overgestapt op containers. De zakken waaiden bij elk zuchtje wind naar de overkant, ondanks haken en bevestigingsmechanismen om ze op hun plaats te houden. Intussen werken wij thuis aan een plasticarm leven. Lastig, als je door de winkel loopt. Hopelijk dringt de ‘lessplasticisfantastic’ toch eens tot onze producenten door.
Mooi geschreven stuk!!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je. Toen we gisteren ons kleinzoontje in Nederland gingen ophalen, hingen de zakken te wapperen aan de palen. 😊
LikeLike
Hoe een maandagochtend kan inspireren tot het schrijven van dit prachtig stukje !
LikeGeliked door 1 persoon
Het leven zoals het hier is.
LikeLike
Ik vind het echt ongelooflijk hoe mooi jij het alledaagse kan observeren en beschrijven!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je. 😀
LikeGeliked door 1 persoon