een beetje tegengas

Auteur anna b.

We hadden het er vorig weekend nog over. Dat men nu ook de ‘al wat oudere’ mensen uit hun comfortzone wil lokken en nog niet een klein beetje. De validiteit van de idee erachter – dat een mens zo lang mogelijk actief moet proberen blijven, zowel intellectueel als sociaal en fysiek – staat als een paal boven water, denk ik.

Maar … . Er is een maar, want er is een groot verschil tussen mensen achter hun spreekwoordelijke geraniums of sanseveria’s te laten uitkomen en hen halsoverkop te laten breken met de manier waarop ze (hun leven lang) hebben geleefd. Alsof je tegen je 70ste of 80ste niet zelf zou kunnen hebben uitgevist wat goed voor je is of wat bij je past. Hoe klein of groot(s), gewoontjes of exceptioneel dat ook moge zijn.

Ik heb het een beetje gehad dat men mensen als saai of flauw afschildert als ze niet staan te springen voor een ballonvaart of een bungeejump, als ze niet de haast onweerstaanbare drang voelen één of ander persoonlijk record te verpulveren of net geen moord plegen om te kunnen gaan hiken aan de andere kant van de wereld. Ik heb het een beetje gehad met goeroes of tegeltjes die roepen dat je voor je persoonlijke ‘groei’ elke dag iets moet doen waar je bang voor bent. Alsof je zo’n angstcocktail nodig hebt om je goed in je vel te voelen. Alsof aarden in een stabiele routine eensklaps iets lelijks en toxisch is geworden.

Je kunt je dan misschien ook mijn voorzichtige vreugde voorstellen toen ik las dat er, na Melody Wilding in The Guardian, nu ook in onze krant iemand tegengas geeft en haar stem leent aan diegenen die het ook ín de comfortzone goed toeven vinden.

“Ik kan goed leven met het feit dat er continenten bestaan waar ik nooit zal komen. Dat is ook nog eens een stuk beter voor de planeet. “

schrijft de journaliste in kwestie. Ze schraapt me de woorden uit de mond. Niemand hoeft ons aan te praten dat we geen goed of vervullend leven zullen geleid hebben als we geen zonsondergang in Honolulu of een rijstveld in Azië hebben gezien. Als we niet op een kameel of olifant hebben gezeten of een selfie hebben genomen in één van die prachtige Nationale Parken in de States of Zuid-Afrika. Als ik die plekken wil zien, kijk ik wel naar idyllische plaatjes op IG of naar adembenemende documentaires op tv. Vanaf de eerste rij en vanuit mijn comfort-abele zetel, kan ik al die schoonheid met mijn eigen ogen zien. Wanneer ik wil. Met wie ik wil. Wat niet wil zeggen natuurlijk, dat ik zo ver zou gaan als Blaise Pascal en beweren dat

“tout le malheur des hommes vient d’une seule chose, qui est de ne savoir pas demeurer en repos dans une chambre. “

Het is me wat met die comfortzone. De ene wil er per se uit, de andere blijft er liever in, ook al wordt er van alle kanten getrokken om hem of haar eruit te halen. Om weg te stappen van een mooie plek waar zogezegd niets groeit. In de vaste overtuiging dat persoonlijke groei pas tot wasdom kan komen als je jezelf naar de rand van je zone pusht en dat het leven daar pas begint in plaats van ergens middenin.

Terwijl een comfortzone – in essentie een verwijzing naar een plek met een ideale temperatuur – toch een plek moet zijn waar je je echt thuis voelt. En op je gemak. Veilig en ontspannen. Een plek die rust én energie levert. En tegengas tegen wat belemmert of neerhaalt.

“The place where the magic happens.”

Die zone dus. En die kan overal liggen. Elders en ver weg. Of thuis. En als die toevallig thuis of dichtbij ligt, tussen planten en herinneringen, dan is daar ook niks mis mee. Hoe jong, hoe oud je ook bent.

Dus, dank je Else Boer, om dat vanochtend even in de verf te zetten.

61 gedachtes over “een beetje tegengas”

  1. Ik zeg vaak dat je lekker in je eigen comfortzone mag blijven. Je kunt onderzoeken of je nog wat kunt veraangenamen daarbinnen, maar buiten je comfortzone leven vind ik eigenlijk gelijk aan het niet mogen volgen van je gevoel. Je gevoel vertelt je wel wat goed voor je is.
    Ik heb nog nooit op een olifant gezeten. Ben het ook niet van plan 😉
    Snap je stukje helemaal!

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

  3. Ben ik blij dat jij nu zegt wat ik al vaak dacht, maar het nooit zo volledig zou kunnen formuleren omdat ik nu eenmaal geen vijf woorden gebruik als ik het met drie ook kan doen.

    Ik hoef geen luchtballon noch parachute, als ik voorbestemd was om te vliegen was ik wel met vleugels geboren. Dat denk ik er van.

    En bungeejumpen was oorspronkelijk een mannelijkheidstest bij de Naghol-ceremonie. Ik ben een vrouw.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  4. Ik las het artikel ook. Ik moet altijd denken aan de woorden van Dirk De Wachter: waarom niet op vakantie gaan in je eigen tuin?
    Gelukkig zijn we allen anders, wie uitdaging wil, kan ervoor gaan, wie liever binnen de eigen gekozen comfortzone blijft, is ook oké.
    Leven op onze eigen manier waarin we best tevreden zijn.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  7. Ik ben iemand die heel graag zo’n dingen (verre reizen, graag willen parachutespringen) doet, maar zo’n uitspraken als dat je elke dag uit je comfortzone moet komen, ugh, daar krijg ik echt de kriebels van. Dat kan toch geen mens aan; een minimum aan rust en stabiliteit heeft iedereen toch gewoon nodig?
    Geef mij maar af en toe eens een dag of periode waarin ik “zotte” dingen doe, maar geef mij aub óók die “saaie” thuis, waar alles gewoon is zoals anders 🙂

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  8. Mooi en (doel)treffend stukje! Ik word als thirty-something ook wel eens scheef bekeken als ik zeg dat wij niet reizen, geen TV-aansluiting of auto hebben, het liefst van al gewoon lekker met z’n tweetjes gaan wandelen of een boek lezen… Zoals die keer dat familielid x vroeg: “wanneer gaan jullie nu eens een normaal leven hebben?” Wel, nooit. “Mensen zijn geen zalmen,” had een vriendin ergens gelezen, maar ik wil niet dezelfde snelweg nemen als de meeste anderen, dat wist ik al vroeg… Conclusie, iedereen zijn ding, leven en laten leven 🙂

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  11. Ik krijg tegenwoordig al de kriebels als ik een boekenwinkel binnenloop. Ook al kan ik uren passeren tussen boeken, al het moeten van ‘dit voor je 30ste-40ste-50ste,…’ is aan mij niet besteed.
    Ik weet ook heel goed dat ik maar een fractie van de wereld ga gezien hebben met eigen ogen. So what? Ik ben nu al tevreden met het zogezegd weinige dat wij hebben gereisd.
    En thuis, en gewoon, en gezin en kleine dingen en zelfs routine. Bring it on! Daar blijf ik het meest rustig onder.

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

  13. O wat een fijn blog weer, Anna! Zo mee eens… maar dat zal je niet verbazen. Ik word elke dag nog blijer in mijn ‘kleine wereld’ hier (met tent in de achtertuin 😬) En ik ‘groei’ nog steeds hoor, daar is echt niet zoveel ingewikkelds voor nodig…

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  14. Ik ben het helemaal met je eens. Als je ziet wat voor een uitdaging het is om gewoon het leven van alledag in vrede te leven, en op tijd de boodschappen gedaan te krijgen en een beetje voor jezelf en de mensen (en dieren) om je heen te zorgen… Ze moeten de mensen ern beetje gerust laten, denk ik vaak.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  15. Ik maak af en toe graag een verre reis maar verder is mijn leven gezien door anderen maar saai. En eerlijk ik geniet ervan. Uit de comfortzone heb ik dus helemaal niets mee en goeroes al helemaal niet. Wij hadden hier ook zo’n patat goeroe. Hij maakt er momenteel zelf en gigantische puinhoop van.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

      1. Ik dien hem in 😉😉😉. Emile Ratelband, ik kon zo snel niet op zijn naam komen. Maar hij bakt er zelf helemaal jjiets van terwijl hij overal peptalks stond te houden bij bedrijven en zelfs op TV.

        Geliked door 1 persoon

  18. En dus ben ik een mooi afdakje in de tuin aan het maken. Lekker voor als ik over een paar jaar met pensioen ben. Mijn comfortzone om lekker te lezen. Nooit zal ik vliegen om verre landen te bezoeken. Geen zin in. Mooi stuk van je.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  22. Ik ben het helemaal met je eens, we trekken er vaak op uit met onze caravan en genieten van alles om ons heen. Verre landen en bungeejumpen etc een jaar door Australië trekken wat allemaal populair is bij de mens van nu, trekt me totaal niet. Als ik op instagram mijn natuur foto’s plaatst krijg ik ohhh en ahhh de mensen kijken niet meer om hen heen de pracht en belevenis ligt om de hoek van de straat. 😇

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  25. Ik zie mijn comfortzone graag!!!! Ik wil daar niet uit, nee liever niet. Grenzen verleggen, dat is zo’n uitdrukking waar ik de kriebels van krijg. Ik kan geloven dat dat voor sommige mensen wel nodig is, dat die daarvan kunnen openbloeien, maar ik ben 33 en I’ve had it. Ik zit goed waar ik zit – in mijne zetel of bovenop een berg. Voor mij geen Bali bv waar half Instagram in 2019 per se naartoe moest; ge zoudt nog denken dat ge daar geld krijgt om er naartoe te gaan ofzo, geen idee wat iedereen daar gaat zoeken.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Geef een reactie op anna b. Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.