Een perfect geregisseerde scheiding, zo noemt onze krant de liefdesbreuk tussen Koen Wauters van Clouseau en zijn vrouw Valerie De Booser die BV-minnend Vlaanderen zaterdagavond deed opschrikken.
Ik verslik me bijna in mijn koffie. Een perfect geregisseerde scheiding? Laat een emotioneel en pijnlijk iets als een scheiding zich überhaupt regisseren? En op een perfecte manier? Als in een film? Waarin partners noch uit hun rol vallen, noch van hun tot in den treure gerepeteerde tekst afwijken? Waarbij, na jarenlang de pannen van het dak te spelen, de beste shots gekozen en gemonteerd worden tot een visueel en auditief plaatje om u tegen te zeggen? Om zo de illusie van wat ooit als een sprookje begon naadloos te laten overvloeien in de realiteit van een droomscheiding?
Ik geef toe dat de stijl van de IG-boodschap die de twee echtelieden zaterdagavond, onder een foto van hun ineengestrengelde handen, de wereld instuurden meer dan oké was. Geen spoor van rancune of moddergevecht. Wel een lang statement dat authentiek, eensgezind en doordacht overkwam, met hier en daar een vleugje gevoel. Overgoten met een saus van dankbaarheid en doordrenkt van een tikkeltje spijt. Met oog voor het welbevinden van de ander en bezorgd om het welzijn van de kinderen. Toegegeven. Het is vast één van de mooiste en warmste scheidingsaankondigingen die ik ooit hoorde of las.
Een voorbeeld van sterke crisiscommunicatie, zegt een specialist terzake. En wat meer is: ze brachten de boodschap zelf, gecontroleerd, met dezelfde woorden, op hetzelfde moment, via hetzelfde kanaal, wat het allemaal eerlijker en geloofwaardiger doet klinken. En niet alleen zijn alle sleutelboodschappen aanwezig, ook de timing heet optimaal te zijn. Een zaterdag is het ideale moment om slecht nieuws naar buiten te brengen. Het duurt dan nog 48 uur voor de kranten verschijnen en tegen dan is er al veel tijd verstreken. (De maximale duurtijd voor een crisis is 72 uur).
Wauw. Dat je dat allemaal – met of zonder hulp van professionals – kan bedenken, beheersen en opbrengen als je huwelijk op splijten staat. Of stond. Want je weet natuurlijk niet wanneer de knoop is doorgehakt. En hoeveel overleg en pijn daaraan voorafgegaan zijn. Scheiden doet altijd lijden. Denk ik. Ook BV’s zijn mensen. En het is niet omdat de regie naar buitenuit tot hiertoe perfect is verlopen, dat dat ook zo zal blijven. Denk ik. Want het is één ding om de beslissing te nemen en de wereld in te sturen, het is een ander ding om te voorspellen wat de nieuwe realiteit met hem of haar zal doen. Ik denk niet dat je dat kunt pre-regisseren. Daar zitten te veel onbekenden. En wat met de kinderen? Hoe begripvol en fantastisch ze nu misschien reageren, er is geen enkele garantie dat dat zo blijft. Weet ik bijna zeker.
Van één ding was de zondagochtendstem op de radio wel zeker: een goed verstaander had het kunnen zien aankomen. Had het moeten weten. Want heet de laatste cd van Clouseau niet Tweesprong? En staan de liedjesteksten op die cd niet bol van de verwijzingen? Ik nam even de proef op de som … .
Tweesprong. Wat ik ook kies, het voelt als een verlies.
Tijd om te gaan. Vaarwel mijn mooie droom.
Dagen zonder zon. Zie ons dwalen, een vrouw, een man op zoek naar iets dat ons redden kan.
Geef me meer tijd om vaker mezelf te zijn. Eén dag zonder schone schijn.
De kilte betrapt ons weer.
Wat heeft de liefde met ons gedaan? …
Tja, achteraf en vanop afstand bekeken, is het makkelijk praten en helder zien.
Daar moest ik vanochtend aan denken toen ik zoon vier naar de zorginstelling bracht. De mist die over de ganzenpoel hing, trok langzaam op zoals in dit van oorsprong Japans gedicht.
The mists rise over
The still pools at Asuka.
Memory does not
Pass away so easily.
– Akahito (8th century)
Nee, al doet de zon de mist snel wijken, herinneringen los je niet in een paar uur op. Vaak gaan ze nooit meer weg.
Wij hebben er hier heel kortbij in ons gezin ook mee te maken. Sinds een jaar staat mijn tevreden gevoel op heel losse schroeven. Ik weet dat het ‘fijn’ is als het geen vechtscheiding wordt, zeker waar kinderen zijn bij betrokken. Maar een droomscheiding is het nooit, zoveel verdriet langs beide kanten om wat ooit was en niet meer lukt.
Je logje lokt een siddering bij le uit…. Ik kan enkel toekijken en zien dat het niet goed is…..
LikeGeliked door 1 persoon
Daarom vond ik het artikel zo bizar. Het woord perfect past gewoon niet bij een scheiding. Wat erg voor jullie. Je kunt alleen maar hopen dat het zo goed mogelijk verloopt maar dat is weinigen gegeven, denk ik. Via de link in het logje lees je hoe ik op de scheiding van mijn ouders terugkijk.
LikeLike
Ik had de link niet gezien, maar nu wel gelezen. De woorden van Anne vind ik troostend.
Het uiteen gaan bij mijn zoon zou in de pers ook als een droomscheiding kunnen worden beschreven. Ergens gelukkig. Maar toch zie ik veel verdriet, onmacht, twijfel en angst. Bij hen, en bij ons.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat laatste kan ik me heel goed voorstellen. Sterkte voor jullie allemaal. x
LikeGeliked door 1 persoon
De woorden ‘droom’ en ‘scheiding’ liggen emotioneel zo ver uit elkaar. Die kan je toch niet met elkaar associëren? Voor de kinderen hoop ik dat ze dit op een propere manier kunnen afhandelen. Twee pubers … de moeilijkste tijd in het leven van een kind.
LikeGeliked door 1 persoon
Een hele moeilijke leeftijd om zoiets mee te maken.
LikeLike
Een droomscheiding bestaat niet, nooit. De kinderen zijn er ook altijd de dupe van, zelfs als alles goed geregeld wordt.
Hoe ze het brachten in de pers is zeer goed geregisseerd.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik stond een beetje versteld. Zowel van de inhoud als van de manier waarop. Het lijkt heel waardig.
LikeLike
Ik hoop het voor hen, mij lijkt het mooi georchestreerd.
LikeGeliked door 1 persoon
Scheiden doet lijden en voor de één al meer dan de ander…
LikeGeliked door 1 persoon
Heel zeker.
LikeLike
Lijkt mij dat je beter bij elkaar kunt blijven als het zo perfect is …. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Dat zou je kunnen denken, ja.
LikeLike
Alhoewel ik destijds de scheiding heb aangevraagd, heb ik dat ervaren als een enorm pijnlijk en droevig proces. Het voelt als heel zwaar falen. En dat is het ook. Een van de zwaarste dingen waar ik ben doorheen moeten gaan. Vooral het lijden van je kind snijdt diep door je ziel. Dat was ook de reden dat we bleven aanmodderen. Tot het moment dat dochterlief zelf aangaf dat ze ons liever apart gelukkig zag dan samen ongelukkig. We hebben wel altijd ons kind voorop gesteld. Nog steeds komen haar vader en ik samen met onze nieuwe partners op verjaardagen en op belangrijke momenten. We gingen ook steeds samen naar oudercontacten, proclamatie, enz. We geven nog steeds veel om elkaar, maar als geliefden waren we elkaar al heel lang kwijt. Binnen het huwelijk waren we vreemden voor elkaar. Om die reden begrijp ik de beslissing van Koen Wauters en zijn Valerie. Toch stoort me de overdreven media-aandacht die er wordt aan gegeven. Dat lijkt me voor de kinderen niet wenselijk, dat is echter de keerzijde van hun beroemdheid… dat ze moeten rekenschap afleggen aan het publiek.
LikeGeliked door 1 persoon
Toch mooi dat jullie het op die manier hebben kunnen ‘regelen’.Publieke figuren en hun kinderen moeten inderdaad ook door de zure appel van media-aandacht heen. Terwijl ik denk dat ze die op zo’n momenten kunnen missen als kiespijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Op mij kwam het eigenlijk over alsof het heel goed overdacht was zodat er geen vreemde neuzen in hun zaken gestoken zouden worden. Gelijk hebben ze, maar er werd teveel met stroop gesmeerd.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat zal zeker een rol hebben gespeeld.
LikeLike
Zeer inzichtelijk artikel. Ja, het trauma lijkt te voorzichtig verborgen. Overgeschilderd. Voorlopig. Maar ik wens ze allebei het beste.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi, dat laatste. Dat hoop ik ook.
LikeGeliked door 1 persoon
Een droomscheiding bestaat niet denk ik. Naar mijn gevoel is deze een beetje te goed geregisseerd…
Koen Wauters heb ik een tijdje geleden horen zeggen dat je in liedjesteksten meer ontdekt dat in interviews.
LikeGeliked door 1 persoon
De (om)weg van suggestie …
LikeGeliked door 1 persoon
Zo gaat dat tegenwoordig, wist ik al, er zijn gewoon tekstschrijvers en regiseurs die dit even voor je regelen voor de buitenwereld.
Zo wist het al van onze Martijn Krabbe ooit dat hij zijn vrouw ging verlaten of andersom, maar op tv zag je nog niets… nee men was bezig met schrijven hoe het te brengen, en inderdaad, ik hoorde het, en het was precies zoals ik het al wist van vrienden van hem….
X
LikeGeliked door 1 persoon
Vreemd vind ik het.
LikeGeliked door 1 persoon
Dit logje bevat meer Vlaamse inside informatie dan ik op de woensdagmiddag snel kan doorgronden … 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Dan leg je het toch gewoon naast je neer. Veel te vermoeiend.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is precies wat ik zojuist heb gedaan, Anna. Even de tuin in om te kijken of ik nog een paar foto’s kan maken lijkt me beter. Zeker omdat de zon net doorbreekt. 🙂
Fijne dag verder.
LikeGeliked door 1 persoon
👍
LikeLike
Scheiden doet lijden… altijd!
LikeGeliked door 1 persoon
Denk ik ook.
LikeLike
“Eén dag zonder schone schijn”, dat is veelzeggend. Lijkt me erg moeilijk als je aldoor maar de façade moet ophouden voor de buitenwereld. En dan valt alles in duigen, en dan moet je nog doen alsof er niets aan de hand is en je alles perfect onder controle hebt. Ik denk dat er heel veel miserie achter die mooie instagram-aankondiging zit.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat kan toch bijna niet anders hè.
LikeLike
Ik was toch eens gaan piepen op instagram, en daar zag ik een post van Koen Wauters van september 2019 waarin hij bij een foto van zijn vrouw schreef: “Al 17 jaar mijn grote liefde en the best is yet to come (…) laat ons goed voor elkaar zorgen tot ik echt stokoud ben”.
En dan vier maanden later “uit elkaar gegroeid”?
Daar zit heel veel pijn achter volgens mij. Maar pijn is al zo moeilijk te verwerken als je niet in de schijnwerpers staat; hoe moet dat dan wanneer half (heel?) Vlaanderen er mee bovenop zit? Vandaar al die regie, waarschijnlijk.
LikeLike
Ja, dat had ik ook al gelezen. Vreemd toch.
LikeLike
Mja, Volgens mij is daar iets ontploft wat al lang sluimerde.
LikeLike