ondertussen met de kleinkindjes …

De kleine prins – 2,5 ondertussen – heeft het een beetje lastig. Ook zijn leventje staat nu op zijn kop. Naar de Nederlandse crèche mag hij niet. Zijn brother-in-arms daar ziet hij niet. Mama is nog een beetje ziek en papa werkt thuis. Oma en opa komen hem al enkele weken niet meer halen. Nieuwe bezigheden dringen zich op. Zoals dagelijks de deur uit voor een potje voetbal op een pleintje in de buurt. Of wat peddelen met zijn loopfietsje. Bijna dagelijks stuurt Schone Dochter Eén een filmpje van hun avonturen onderweg. Eénmaal binnen, als Shaun the Sheep slaapt en de auto’s aan de kant staan, laat hij zijn fantasie de vrije loop. Hij neemt allerlei gedaantes aan. De transformatie gebeurt achter de deur van het halletje. Elk geklop kondigt een nieuwe ik aan. Hij was al opa, de bus van opa, oma, nonkel, zoon vier en nog veel meer. Schone Dochter Eén legt een deel van het spelletje vast met de smartphone.

Klopklop.

Ik ben een branddetector*.

Dag branddetector. Alles goed?

Jahaa.

Niet te veel werk vandaag, branddetector?

Neehee.

Klopklop.

Ik ben een lamp.

Dag lamp. Ben jij aan of ben jij uit?

Uit.

Klopklop.

Ik ben papa.

Dag papa. Moet jij niet werken?

Ik moet aan de ompjuuter werken.

Doedoei.

Klopklop. …

We lachen ons een breuk. Nadien is hij nog een WC (die stinkt) , mama en een baby. Tot ook dat gaat vervelen. Op een ander moment kondigt hij plechtig aan dat hij vertrekt. Loopt naar het halletje. Keert doodserieus weer terug. Sleutels vergeten. Daag.

Schone Dochter Twee doet een video-oproep met het prinsesje – bijna 9 maanden – op schoot. Als we haar naam zeggen en naar haar wuiven, kijkt ze vragend naar haar mama. Niet veel later begint ze toch te lachen. En blij op en neer te wippen. Haar wangetjes blinken rozig.

Doe eens klappehandjes.

Ze klapt enthousiast met haar kleine handjes. Grijpt dan naar het scherm van de smartphone. Alsof ze je aanraken wil.

Tadadaa. Dadada.

Dan valt haar lichtblauwe oog op een speelgoedje. Ze grijpt ernaar, brengt het naar haar mond en sabbelt erop.

Zo zien en horen we hen gelukkig toch. Zonder risico, en toch van heel dichtbij. En dan besef je … 25 jaar geleden bijvoorbeeld zou dit een heel ander grootouderverhaal geweest zijn.


*branddetector: Dat de kleine prins ‘branddetector’ zegt, is eigenlijk mijn fout. Enkele maanden geleden, bij een vragenrondje ‘is dat?’ wees hij naar de rookmelder aan het plafond in de living. Ik kon even niet op het woord komen en zei het eerste dat in me opkwam: ‘branddetector’. Hij vond het zo’n geweldig woord dat hij het die avond wel tientallen keren herhaalde. Tot ons aller jolijt. 🙂 Het ging er niet meer uit.

Het handgeschilderde nestkastje was zijn nieuwjaarscadeautje voor ons.

47 gedachtes over “ondertussen met de kleinkindjes …

  1. Ja, die kleintjes snappen er natuurlijk niks van. Ook hun wereld staat op zijn kop. Ik heb er morgen een stukje over.
    Onze kleinzoon (een maand jonger dan jullie Prins) zei van de week, zomaar uit het niets: Ik ben een mens.

    Geliked door 1 persoon

  2. Ons gezin is nu verspreid over drie landen: België, Duitsland en Thailand. Twee kleinkinderen wonen in Aken en eentje in Thailand. We kunnen voorlopig ‘ bij elkander niet komen’ en zijn dus ook heel blij met de technologische mogelijkheden van vandaag.
    Mooi bericht alweer!

    Geliked door 1 persoon

  3. 25 jaar geleden zouden we met zijn allen helemaal in een duistere en onzekere situatie hebben gezeten. Nu zijn er met dank aan de moderne techniek leuke momentjes waarmee we ons moeten behelpen en waaraan we ons kunnen optrekken. En je houdt er ook nog eens heel aardige filmpjes voor later aan over.

    Geliked door 1 persoon

  4. Oh Anna, wat lief… hier net hetzelfde, daarom weet ik precies hoe je je voelt. Alhoewel gisteren ons video momentje wat triest was omdat dochter begon te huilen.
    Dat nestkastje kregen wij dit jaar ook 😂😂, in het groen, C hing het gisteren nog op!
    Liefs!

    Geliked door 1 persoon

    1. O. Een huilende dochter … Da’s dubbel hard voor je moederhart. Een leuk toeval, dat nestkastje. Hier moet het nog een plekje krijgen in de tuin. Ik denk tegen de beuk voor het raam van de eethoek.

      Geliked door 1 persoon

  5. Hoe mooi! ❤
    Brrrranddetector, haha! Ik heb een dochter én kleindochter die met die mooie Franse (maar bij ons dus Gentse) R spreken 🙂
    Wat is jouw lievelingskleur? Rrrrrrood! en rrrrrrroos! 🙂
    Kleindochter van bijna 4 weet met zichzelf ook niet echt blijf met zichzelf, mist school en vriendjes. Ik heb me voorgenomen elke week een klein cadeautje te bezorgen. Iets nieuws om mee te spelen. Hoeft niet veel te kosten (een boek van Annie MG Schmidt bijvoorbeeld), of kan zelfgemaakt zijn met recyclagespullen of wat ik liggen heb. Ik ben nu bezig een kroontje te haken, en ik ga nog een snel prinsessenjurkje maken, voor de volgende "levering" 🙂
    En ja, ik mag er niet aan denken… toen mijn kinderen klein waren, hadden we deze communicatie niet. Zelfs in normale omstandigheden voelde ik me vaak alleen… hoe zou het dan geweest zijn!

    Geliked door 1 persoon

  6. Vandaag is voor ons zuur, als oma’s en opa… mijn kleinzoon is vandaag jarig en wordt 2. Alle cadeaus zijn online besteld en bezorgd bij haar. Ze gaat over de dag heen videobellen ook als hij het cadeautje gaat uitpakken. Zien wat dat wordt… maar leuk is anders!

    X

    Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.