Als we niet beter wisten, zouden we geloven dat deze tijd één langgerekte vakantie was. Gezegend met stralend lenteweer en een zee aan vrije tijd. Genietend van kommerloze rust. Samen in en om ons kot.
Maar, ook al voelt het bij momenten zo, dat is het natuurlijk niet. De programmeerstage van zoon vijf loopt gewoon door. De andere kinderen en kleinkinderen leven op afstand. De echtgenoot heeft zijn werk achter de laptop verruild voor klussen in de tuin en ikzelf, nu de verfpotten leeg zijn en afplaklint en borstels weer opgeborgen, hou me – tussen het koken, op- en afruimen, wassen en plassen door – ook met andere dingetjes bezig.
Wandelen bijvoorbeeld. Toertjes rond ons huis en op het Ijsepad. Dat wordt dezer dagen overspoeld met fietsers en wandelaars die je hier in gewone tijden met geen ogen ziet.
Verlekkeren. Regelmatig bakken en koffietjes drinken op ons terras. De zogenaamd gezonde recepten worden door zoon vijf maar matig gesmaakt en daarom diepte ik een recept van ons aller Nigella op. Niks geen havermout, amandelpoeder of Griekse yoghurt, maar de real stuff. Boter en suiker à volonté dus, kakelverse eitjes van eigen kippen, zelfrijzende bloem en massa’s pure chocolade. Gepresenteerd met een toef slagroom, frambozencoulis, verse frambozen en munt. 🙂
Kijken naar de blauwe lucht en de wolkjes daarin. De zon zien opkomen en weer ondergaan. Staren naar de supermaan.
Filmpjes kijken met de Kleine Prins en ons Prinsesje in de hoofdrol. Zien hoe hij zijn eerste buxusrups spot en die trots als een pauw aan opa toont. Hoe hij op een pleintje in de buurt afwisselend met papa en mama voetbalt. Hoe hij er op zijn loopfietsje naartoe spurt. Hoe hij voor het raam met zijn auto’s speelt en een hele conversatie voert met oma en opa. Zien hoe zij, met haar eerste helmpje op, achterop de fiets zit en naar de camera lacht. Hoe ze op commando kusjes geeft met haar mondje wijd open. Hoe ze mooi rechtop in een tentje zit, de honden waakzaam aan haar voetjes, terwijl papa in de tuin werkt. Hoe …
Het nieuws volgen. In de krant, via de smartphone en op tv. Switchen tussen Eén en VTM, tussen BBC en CNN. Zoveel cijfers op een hoop. Zoveel levens overhoop.
Op een alternatief paasplan broeden. Nu de paaseierenraap in onze tuin niet mag doorgaan, wil ik de kinderen en kleinkinderen op een andere manier verwennen. Online vond ik bereidwillige paashazen – tegen vergoeding uiteraard – om op vier verschillende locaties in binnen- en buitenland voor een verrassing te zorgen. Ik hoop dat ze gesmaakt zullen worden. 😉
Skypen met zoon vier. Eén van de opvoedsters van de zorginstelling nodigde ons uit voor een eerste skypesessie op het moment dat zoon vier klaar zat bij de laptop. Toen we in beeld verschenen, begon hij breed te lachen. Probeerde met zijn neus zo dicht mogelijk bij het scherm te komen. Nu eens zagen we daardoor alleen zijn haar, een andere close-up deed me denken aan ET. Hij begreep er niet veel van, maar was duidelijk blij ons te zien en te horen. Hij zocht zelfs achter het scherm. Het is nu al zijn vierde week in quarantaine en hij doet het nog altijd prima. Gisteren liet hij zelfs toe dat men daar zijn haren knipte … .
Heel gewoon. En toch ook niet.
de
tijd is
buitengewoon en lang
hij vliegt aan ons
voorbij
O ja, en ook weer een dik boek lezen. Maar dat is voor een andere blogpost.
annasblogeenjaarertussenuit.com 
Wat je hier neer schrijft is zeer herkenbaar.
LikeGeliked door 1 persoon
😃
LikeLike
Ik kom graag bij jou op de koffie😉.
Als ze ons dit leven maanden geleden hadden voorspeld, hadden we dit toch voor onmogelijk gehouden. Nu lijkt het bijna het tweede normaal en zijn we blij met kleine dingen. Hopelijk onthouden we er dat laatste vooral uit!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vind het gek hoe makkelijk de meeste dingen wennen. Koffie is elke dag om 15u. 😉
LikeLike
Ja dat gevoel heb ik hier ook vaak. Gelukkig, ik denk dat de zon hier ook een grote rol in speelt.
LikeGeliked door 1 persoon
Zoals je het opschrijft is het een klein feestje. Mooi dat het zo lukt. het beste ervan maken is de enige optie!
LikeGeliked door 1 persoon
Dat denk ik ook, Jeanne. Zeuren heeft geen zin.
LikeGeliked door 1 persoon
Anna wat een mooie inkijk in je volle leven, ook al is die voor een deel stilgevallen. Heerlijk om mee te deinen op de spirits van je levenskracht. Dank je wel. (genoten van het verslag van zoon vier in de zorginstelling). ❤ Heb en hou het goed ❤
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel. Ik wens jou hetzelfde.
LikeLike
De goeie kanten zien of tenminste toch proberen. Meer kunnen we momenteel niet doen.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat lijkt me voor nu het belangrijkste.
LikeGeliked door 1 persoon
Het is hoe dan ook een tijd om nooit meer te vergeten…
LikeGeliked door 1 persoon
Klopt. En het mooie getal 2020 helpt daarbij.
LikeLike
Wauw dat gebak lijkt me zalig! Leuke dingen verzinnen en doen, maar missen en gemist worden.
LikeGeliked door 1 persoon
Die browniecake is een aanrader, al zeg ik het zelf. 😉
LikeLike
😂
LikeLike
Idyllische dagen in een idyllische omgeving. Wat mooi en sfeervol.
Het lijkt zo raar om dat te zien en te zeggen in tijden van corona, maar als je niet ziek bent en je kan leven met weinig sociale contacten (in levende lijve) dan is het helemaal niet slecht. Helemaal niet.
LikeGeliked door 2 people
Dat ben ik met je eens. 😊
LikeGeliked door 2 people
Eigelijk heel interessant om te zien hoe juist in deze corona tijden bij veel mensen weer de rust kan ontstaan een aantal belangrijke waarden in het leven weer meer een kans te geven. Ik ben benieuwd hoe we hier met z’n allen over een poos op terug gaan kijken.
LikeGeliked door 2 people
Ik ook, Toos. Heel benieuwd.
LikeLike
Mooi. De positieve dingen zien. Zo belangrijk! Blij dat zoon 4 het goed stelt. Moet voor jullie toch ook wat rust brengen. In het hoofd, bedoel ik.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, inderdaad. 😊
LikeGeliked door 1 persoon
Wij zien ook veel nieuwe en onbekende gezichten in ons parkje… iedereen heeft nood aan beweging en buitenlucht en gelukkig kunnen we dat nog.
Naar het nieuws kijken we ook elke dag… in de hoop te horen: we zijn echt op de goede weg…
LikeGeliked door 1 persoon
Toch horen we hier af en toe een gil als iemand te weinig afstand houdt op het smalle pad.
LikeLike
Wat fijn om te lezen hoe zoon 4 de toestand goed oppakt! Dat geeft een boel rust denk ik. En wat een lekkernijen… goed zo! Jezelf (en anderen in huis) lekker verwennen! ❤
LikeGeliked door 1 persoon
De enige graadmeter is zijn gedrag en dat is tot nu toe zonnig als het weer.
LikeGeliked door 1 persoon
Gelukkig komt de zon iedere weer op en gaat ook weer onder, de dagelijkse dingen die zo vaak saai ogen zijn nu zo belangrijk. Je woont in een mooi groen gebied waar je dagelijks even kan snuiven aan de rust en de geuren van de lente…ook al woon ik in een rijtjeshuis ook ik hou me vast aan mijn vaste dagelijkse rituelen en dagelijkse zo saai ogende taken. Ik hou ervan.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben een huismus en heb er geen probleem mee dat ik niet weg mag. 😊
LikeGeliked door 1 persoon
Haha dat heb ik ook, ik mag thuiswerken van mijn werkgever ik vind het heerlijk
LikeGeliked door 1 persoon
Op het zelf bakken na, best herkenbaar omdat ik bij Liefste thuis zit, waar voor mij toch ook alles anders is, ik heb mijn haakwerk, mijn boek, maar na de vijf eerste boeken, wetend dat ik op boek 7 moet wachten van de zeven zussen die ik las, lees ik boek 6 nu amper even in juist, gek genoeg 😉 Maar ergens zal dat ook een plek krijgen. Mijn draai is sowieso anders hier dan bij mijzelf thuis.
De tuin nog altijd, en op tijd rust, balans, maar het is heel anders, stel je voor… Liefste zit in de evenementen, hij is geluidsman voor verschillende artiesten… het is Paasweekend, de agenda stond al redelijk vol, maar juist nu… voor hem is heel lastig, maar ik ontken het niet… ook voor mij, Ik hou er namelijk van om ook even helemaal alleen te zijn, en nu is hij constant om mij heen, hij heeft hetzelfde hoor, hahaha
samen komen we er wel doorheen… dat is toch nog altijd beter dan 100% alleen verplicht…
X
LikeGeliked door 1 persoon