zomerzicht

venster

op de

zomer: alles kan

nog maar wellicht ook

niet

Ik haal de auto van stal voor een ritje naar de zorginstelling waar zoon vier nu al bijna vijf weken verblijft. Het zomert in Zuid-Dijleland. De akkers op het plateau van Duisburg liggen er netjes bewerkt maar kurkdroog en stoffig bij. Rondom straalt de zon. Er staan nauwelijks auto’s op de parking. Op donderdag haal ik vuile was op. Op vrijdag rij ik met een koffer propere spullen weer terug. Het is een ritueel geworden. Ik bel aan bij het onthaal, plaats de koffer in het sas en doe een stap achteruit. Niet veel later verschijnt er iemand achter het glas om de boodschap in ontvangst te nemen. Met handschoenen en een mondmasker. Vervolgens gaat de koffer (met vooral t-shirts en korte broeken) minstens twee dagen in quarantaine voor hij in de leefgroep mag worden uitgepakt. Ze doen er echt alles aan om het virus buiten te houden en gelijk hebben ze. De aanbeveling van de Nationale Veiligheid leggen ze voorlopig naast zich neer. Nu bezoek toelaten kan al de zorgzaamheid van de voorbije weken met één zwaai teniet doen. Bovendien: per bewoner moet er één persoon aangeduid worden. Moeten wij hier eerst een robbertje vechten om uit te maken wie mag gaan. Zoon vier zou er geen snars van begrijpen. We laten het dus maar zo.

In het hart van de coronastrijd kun je verstoorde zomerplannen nauwelijks een zorg noemen, maar op de tocht staan ze wel. Want de kans dat onze zomerfoto’s zullen zijn zoals we ze voor ogen hadden, is microscopisch klein geworden. Elke nieuwe dag onder coronavlag knabbelt er hoekjes af. Als een mot aan een gordijn. Tot er alleen wat rafels overblijven.

Het is wat het is. Wat al betaald is, is hoogstwaarschijnlijk weg. Zelfs met een annulatieverzekering. Een pandemie, hoe dodelijk ook, is geen reden. Alleen als de grenzen met Frankrijk begin juli nog gesloten zijn, krijgen we een voucher voor later, zegt de man aan de telefoon. Nu niet.

Het zij zo. Want zelfs als de grenzen tegen dan weer openstaan, lopen we het risico liever niet. Niet zozeer voor ons, maar voor zoon vier. We gaan dus niet. Het venster op krekels en lavendel blijft een jaartje dicht. En een lapje Ardennen hoeft ook niet, laat staan een pasje voor een vooraf gereserveerde, anderhalve vierkante meter Noordzeestrand.

Nee, als de zon deze paasdans nog enkele maanden volhoudt, zetten we de ramen op de tuin en het beekje erachter wagenwijd open. We lopen een blokje om, eten frietjes of een ijsje op het terras en wanen ons een hele zomer lang de koning te rijk.

37 gedachtes over “zomerzicht

  1. Fijn dat je het positief kan bekijken, we hebben natuurlijk geen keuze.

    Wat niet betekent dat ik het moeilijk heb met de zomervakantie-afstel-plannen….

    Misschien omdat ik in stilte toch nog ergens blijf hopen? Wij huurden een groot huis met nog veel grotere hof in de Veluwe, eigenlijk zitten we er veiliger en rustiger dan hier, waar we buren hebben…. Alleen blijft de vraag of we de grens over kunnen?

    Ook goed om lezen dat de maatregelen bij het verblijf van de zoon zo fantastisch zijn geregeld!
    Ik hoop dat je via video ziet of via telefoon hoort dat hij het goed stelt, wat toch een grote geruststelling zou kunnen geven?

    Geliked door 1 persoon

  2. Het is een hard gelag om zo lang van el;kaar gescheiden te zijn. Goed om te lezen dat jullie zoon het skypen intussen wel grappig vindt. De nieuwe media zijn mooi, maar meer dan een slap aftreksel van het echte warme contact is het niet.
    Sterkte verder, blijf gezond.

    Geliked door 1 persoon

  3. Gelukkig zitten jullie daar op een schitterende plek. Dit jaar zal het blijven bij dromen van vakantie…
    Blij te lezen dat men op veilig speelt in het verblijf van zoon Vier verblijft. Toch een geruststelling.
    Hou jullie gezond en pluk de dagen. Lieve groet x

    Geliked door 1 persoon

  4. Toch een schouderklopje Anna, gemakkelijk zal het niet vallen. Die voorzorgsmaatregelen in de instelling zijn wel serieus genomen en hopelijk blijven ze gespaard.

    Vakantie? Wij denken er niet aan. De meivakantie zegden we al. De rest zal waarschijnlijk volgen. Feit is dat ik nu nog meer achter het systeem van boekingkom blijf staan. Het is geen annulatieverzekering maar een opzegmarge.

    Maar gisteren las ik een artikel over zelf opzeggen en annulatieverzekeringen. Eerlijk, ik las het wat diagonaal. In sommige gevallen zou je wel kunnen opzeggen en je geld terugkrijgen. Eens navragen? Mocht ik het terugvinden …

    Geliked door 1 persoon

    1. We hebben al contact opgenomen met het verhuurkantoor. Niet om ons geld terug te vragen maar om om te boeken naar volgend jaar. Alleen als op moment van vertrek nog beperkingen gelden, kan dat.

      Geliked door 1 persoon

      1. Dat vind ik op zich geen slechte oplossing. Op die manier ben je je geld niet kwijt en moeten die verhuurders zich geen pijn doen om de boeking terug te storten.

        Like

  5. Heel erg verstandig allemaal! En heel erg fijn dat ik lees dat hij skypen nu leuk vind en begint te lachen, echt heel fijn, al wil je natuurlijk meer. NOg even volhouden, maar dat is al tig keer gezegd, jullie zijn kanjers!

    X

    Geliked door 1 persoon

    1. Mijn dagboek van de eerste week stond in de nieuwsbrief van de instelling. Directie en zorgmanagers hebben me daarna gecontacteerd om te horen of het wel ging. Ze hadden de tegenstrijdige gevoelens van de ouders blijkbaar wat onderschat. Vond ik heel lief van hen.

      Geliked door 1 persoon

  6. Je beschrijft het allemaal heel nuchter, maar het piekt allemaal best wel hè.

    Ik denk dat wij vertrekken, als de grenzen opengaan, of als we in België mogen reizen. We reizen met een mobilhome, zijn asociale einzelgängers en we zien wel waar we uitkomen. In ieder geval niet ver, wellicht.

    (dat is mijn klein beetje – onrealistische? – hoop, dat we onze beperkte horizon toch een beetje kunnen verbreden)

    Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.