Op een mooie Pinksterdag …

Auteur anna b.

Als ik de kamerluikjes naar de tuin opensla, kijk ik in het oog van een staalblauwe lucht. Vogels fladderen en fluiten er kwiek en olijk doorheen. Vrijwel onmiddellijk nestelt zich een oorwurm in mijn hoofd.

Op een mooie Pinksterdag

als het even kon

liep ik met mijn dochter aan het handje

in het parrekie te kuieren in de zon.

Toen ik kind was en ook al klein 😉 was Leen Jongewaard één van de stemmen die op zondagochtend het huis mocht vullen terwijl de onze op verzoek zwegen. Dat leek toen normaal, maar was het niet. Een mens leert gaandeweg.

Voetstaps winkelhieren via het Ijsepad is een hachelijke onderneming geworden. De precoronale tijd, waarin ik op mijn wandelingen vaak geen kat tegenkwam, lijkt ook op dit vlak mijlenver weg. Langs twee kanten word ik aan de kant gezet. Moet ik opzij, wil ik niet op een hoopje worden gereden. Is het niet tussen het fluitenkruit op de oever, dan wel tussen de netels en de bramen van het bosje. Halve wielerploegen zoeven zonder verpinken op het smalle pad voorbij. Als ik geluk heb, roepen ze van ver. Bellen hebben ze niet. Of gebruiken ze niet. Hun accenten zijn allesbehalve lokaal. Zelfs niet regionaal. Dat hoor ik aan de flarden van gesprekken die enkele tellen tussen de bomen blijven hangen. Misschien zit het recente krantenbericht dat het wielerparcours van de Brabantse Pijl aangeduid staat er voor iets tussen. Het pad is duidelijk niet meer van ons. En als het geen fietsers of lopers zijn, dan zijn het wel honden die hun baasje uitlaten of één of andere natuurlijke hindernis. Wind en droogte houden ook hier grote kuis maar ruimen zelden op.

Als ik thuiskom, trekken de graspollen ten aanval. Mijn neus kriebelt en begint te lopen. Mijn ogen jeuken en zwellen. Ik gooi er wat koud water op. Dat verzacht. Aan een antihistaminicum waag ik me, nu ik ook aan de antibiotica zit, liever niet. Van de apothekeres kreeg ik een gouden tip om de reusachtige pillen toch te kunnen innemen. Capsule openbreken en het poeder pletten met wat banaan. Het werkt wonderwel! Zonder bitter-chemische smaak die een dag tussen je tanden blijft hangen.

In onze gezinsapp volgen de verbouw- en klusfoto’s elkaar in sneltempo op. Onze oudste zonen hebben meer dan één gen van hun vader overgeërfd. 🙂 Bij de ene wordt, met fysieke hulp van de echtgenoot, vloer gelegd. Eén van de laatste loodjes voor de terugkeer naar België. Bij de andere wordt een oud tuinhuis gesloopt met het oog op een gloednieuwe hobbystal. Een derde legt de laatste hand aan de inrichting van het eerste stekje met zijn geliefde.

Aan ons groenerwonenverhaal is de voorbije week een hoofdstuk bijgeschreven. Naast zonnepanelen hebben we nu ook een warmtepompboiler. De oude verwarming op stookolie is ontmanteld en vervangen door een nieuwe en zuinigere installatie op aardgas. De radiatoren zijn behouden want de hele benedenverdieping opbreken om vloerverwarming te leggen, was geen optie.

Gisteren nog eens gekeken naar Nights in Rodanthe. Zeemzoet drama dat me elke keer weer aan het janken krijgt. Net als The Notebook vorige week. Nicholas Sparks werkt graag op mijn gemoed. Tussendoor volg ik het nieuws op binnenlandse en buitenlandse zenders. Zo zag ik de lancering van de SpaceX-capsule live. Een indrukwekkend staaltje technologie en precisie. Ik zag ook schokkende beelden. Van massagraven in Brazilië. En van een zwarte man die geen adem krijgt omdat een blanke knie die afsnijdt. Het zijn verhalen die raken. En boos maken. Vooral als ze gepaard gaan met verwerpelijke en onbegrijpelijke uitspraken en optredens van mannen aan de macht. Ik zie beelden van ‘rekkelijken’ die zich ver van de coronarichtlijnen houden en hou mijn hart vast voor wat komt. Het samenhorigheidsgevoel en de focus van de eerste weken lijken gaandeweg verwaterd. Of verdampt. Afleiding en individualisme worden weer norm.

Maar het weer straalt. De rozen staan in bloei en er staat een ligstoel op het terras. Met een boek en een leesbril. De Japanse Minnaar van Isabel Allende. Het lag al een tijdje stof te vangen in de bibliotheekkast, maar nu heb ik het bijna uit. Het is niet haar beste boek maar haar Latijns-Amerikaanse manier van vertellen blijft me boeien.

Straks snij ik nog wat verse rabarber uit de tuin. Ik meng die met aardbeien uit de winkel en een vleugje citroen. Laat alles versmelten en verhitten tot geurige huisconfituur …

op een mooie Pinksterdag samen in de zon.

27 gedachtes over “Op een mooie Pinksterdag …”

  4. Nu heb je een liedje in mijn hoofd gestoken. Nights in Rodanthe heb ik gemist, verdorie. Notebook dat heb ik ook vorige week nog eens bekeken en over laatst de verfilming van het boek De Gelukkige, maar had een totaal andere titel die ik me niet meer kan herinneren. Normaal fietsen en wandelen is weer een hel geworden, je wordt voortdurend overhoop gereden en het snot vliegt in het rond. Er zijn ministers die ook graag koersen als ik het me goed herinner! Razend word ik ervan…
    Van corona samenhorigheid is geen sprake meer. De meesten lijken het vergeten te zijn en zij die sterven zijn toch maar de ouderen, wie trekt zich dat nog aan in onze individuele wereld?
    Amerika staat in rep en roer… wat gaan Trump doen? Escaleren en tweets de wereld in sturen…
    Maar toch: op een mooie Pinksterdag samen in de zon – knuffel

    Like

    Beantwoorden

  6. Deze dagen worden we hier ook weggedrukt op de ons bekende fiets- en wandelwegen. Het is weer voor een tijdje niet meer van ons. Dat is geen fijn gevoel in je vertrouwde omgeving.
    Verder proef ik veel gezelligheid in je logje. Heerlijk verder kabbelen ondanks alles.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  7. Zwijg me van wielerterroristen die de paden onveilig maken. Corona heeft er een rage van gemaakt. Het is telkens opnieuw schrikken als ik de hete adem in de nek voel, maar verder ben ik verdraagzaam hoor😉.
    Altijd fijn als de kroost aan het verbouwen slaat en je een handje kan helpen.
    Geniet pinkstermaandag, want Pinksteren zit er bijna op😋

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  8. Ik hou mijn hart vast, vanaf vandaag mogen hier de terrassen weer open :O En op een stukje straat van een kilometer zitten er heel veel hier. Vanaf vandaag mogen auto’s even niet over de weg, voetgangers en fietsers moeten samen op de weg…

    Pollen en zo, ja mijn dochter dus ook, die moest niezen en zat per ongeluk in de bus voor haar werk, heel veel mensen keken haar boos aan, mensen vergeten de pollentijd. Zelf heb ik 1 neusvluegel die een beetje dicht gaat zitten zo hier en daar, en de kriebel zit ook aan die kant, maar het valt gelukkig nog mee! Ik spoel mijn neus met zout warm water. met zo’n speciale neuspot.

    Geniet van deze Pinksterdag!

    X

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

      1. Daarom blijven wij dus ook juist binnen, morgen gaan wij eventueel weer naar buiten… hooguit een boodschapje doen, wat zo uit komt en moet voor avond eten, maar ik verwacht dat het rustig is in de supermarkt straks… wens ik…

        Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.