Enkele nachten slecht slapen en mijn hoofd verwatert tot een wattenzee waarop zo goed als niets meer dobbert. De kans dat er dan, bloggewijs, iets nieuws uit diepten van hersenkronkels aanspoelt, is klein. En het gebeurt elke zomer opnieuw. Zelfs nu er luikjes zitten aan de slaapkamerramen. Zelfs als het Belgische weer vierkant draait en de ochtendzon koppig achter haar wolk blijft zitten mokken. Zelfs als er geen haan kraait en het gros van de vliegtuigen nog altijd aan de grond blijft. Op van die dagen blijft het in die bovenkamer van mij pluizig, ijl en leeg. Gelukkig kunnen woorden en ideeën van derden dan voor wat vulling zorgen. Er zijn vandaag ook zoveel stranden waarop je kunt gaan jutten. Om wat rond te struinen en wat je ziet of hoort te laten kiemen en rijpen – niet in zwijm vallen nu – … in de branding van je eigen stilte.
Zo las ik vanochtend een artikel*over Berlinde De Bruyckere en haar sculptuur De wenende boom op een rustplek van Woonzorgcentrum Den Olm in Bonheiden. Een in brons afgegoten knotwilg die uit al zijn kieren druppelt. Qua coronasymbool kan dat tellen. Geknot en gehavend, maar tegelijk ook geworteld. Een homp gestolde natuur waarin tristesse en troost samenvloeien.
Of de column van Hans Cottyn* eergisteren over de taaiheid van druivelaar en wisteria die elk jaar weer opspringen op de plek waar ooit een muur stond. Verrassend origineel maar ook herkenbaar hoe hij het huis dat hij ooit kocht beschreef: eindig[end] in een beletselteken van koterijen. De houtopslag na het verfpottenhok na het waskot na een badkamer. Een polonaise van vertrekken die de verlangens en prioriteiten van de voorbije bewoners weerspiegelden, door elkaars wisselende daken en regenpijpen rechtgehouden, Zo’n huis kochten wij ook ooit. Al stonden de koterijen hier eerder naast dan achter elkaar. Het hing er van af vanuit welke windstreek je keek. Ook wij lieten het beletselteken verdwijnen. Het doet me denken aan de geplande afbraak van zo’n kotenketting bij zoon één. Je vraagt je af waarom iemand het in zijn hoofd haalt die zo te plaatsen dat ze het uitzicht op een mooie tuin met achterliggend bos aan het zicht onttrekt. Gelukkig niet voor lang meer.
Op Instagram vloog een quote van Hans Christian Andersen voorbij die even later in mijn mobiel notitieboekje neerstreek: Just living is not enough, said the butterfly. One must have sunshine, freedom and a little flower. Dat de afwezige zon daar nu eens naar zou luisteren! 😉 Het is een niet zo fraaie vaststelling dat ik, hoe ouder, hoe kriegeliger word als het bij het begin van de zomervakantie weer eens grijs en nat is. Het deed bovendien deugd bij een lieve blogvriendin te lezen dat ik niet de enige ben die aan dat syndroom lijdt.
Afgelopen weekend trouwde een hele goede vriendin. Voor de tweede keer. Normaal gezien, zouden we erbij geweest zijn, maar omwille van corona viel het geplande feest in het water. Toch, schreef ze onder een handvol stralende foto’s, hebben ze een beetje magie beleefd, omringd door (plus)kinderen en pluskleinkindjes. Ik hoop zo hard dat dit bootje wel blijft varen en dat tot einde van dagen. Want wat is er mooier dan te l(i)even in en mét een “já” van iemand die je graag ziet?
*bron: De Standaard van 1 en 3 juli 2020
annasblogeenjaarertussenuit.com 
Al dobberend in de leegte kom je hier toch tot mooie schrijfsels.
Deze namiddag gelukkig de zon gezien. Dat het zo een beetje mag blijven want dit is echt geen weer dat past bij het begin van de vakantie.
LikeGeliked door 1 persoon
😊 Blij met je morele steun.
LikeGeliked door 1 persoon
Dan heb je zonder inspiratie toch nog een mooie blog geschreven.
Wel super jammer dat de bruiloft van je vriendin niet door kon gaan op de manier die ze in gedachten hadden.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, heel jammer. Hopelijk kan het volgende zomer wel.
LikeLike
Ik vind de regen (nog) niet erg. Het moet natuurlijk niet te lang duren.
Gisteren was trouwens een droge dag met wel héél veel wind, maar ook zon in het westen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik denk dat jullie richting zee meer zon hebben, niet?
LikeLike
Ik weet dat zo niet. We zitten nog net iets te ver van de kust denk ik, en regen komt ook vaak uit het westen hé.
LikeGeliked door 1 persoon
Je schrijven helpt het slechte weer opklaren. Hier onze eerste dag in een tof vakantiehuis met veel man, het waait dat het een lust is, regent dat het bijna overstroomt, mistroostig weids landschap.
Maar we leven op hoop, de zon komt terug!?
LikeGeliked door 1 persoon
Vanaf volgende week … Ik wens het jullie toe.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik was het woord ‘beletselteken’ … helemaal vergeten. In de dagelijkse (lesgeef) praktijk noem ik het: driepuntjes. Heerlijk … een vergeten woord is wakker gekust in mijn persoonlijk doornroosje-woordenboek. Ik ga daar vandaag dikwijls aan denken. Het woord: fluisteren, mompelen, lispelen … een mooie zaterdagochtend …
LikeGeliked door 1 persoon
In de klas gebruikte ik het woord ook nooit meer. 😊
LikeLike
De foto die hier bij staat, vind ik anders schitterend als dobberende leegte, prachtig!
Ik wens het pas gehuwde stel heel veel geluk en voorspoed toe! Dat komt vast wel goed 😉
X
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel.
LikeGeliked door 1 persoon
Toch een mooie blog Anna! Altijd heb of vind je ideeën, prachtig.
LikeGeliked door 1 persoon
🤗
LikeLike
Genoten van de mooie woorden en zinnen die voortkwamen uit jouw gedobber in de leegte, Anna. Daar dobber ik graag even op mee. En is het niet juist die leegte waaruit de mooiste gedachten en beelden ontstaan? Als ik jou zo lees: ja, dus…
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je. En toch heb ik het gevoel dat woorden en gedachten veel moeizamer komen dan een tijdje terug.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik deel je gevoel (voor wat betreft mijzelf), maar zie/ lees dat niet bij jou hoor…
LikeGeliked door 1 persoon
Zo leeg is je blog toch niet.
LikeGeliked door 1 persoon
😄
LikeLike
Zo leeg
lijkt het toch niet
Het komt
door de afstand
Zien op
anderhalve meter
in letters en
voelt als aan
de overzijde
Geen hand
een schouder
het duwtje in de rug
Niet weg
maar kom eens
dichterbij
LikeGeliked door 1 persoon
Ik denk ook dat corona er voor iets tussen zit.
LikeLike
Die meld ik
Afstand en contactloos
Als dit normaal wordt of verplicht
wie pakt t op om in de toekomst weer toenadering te zoeken?
LikeGeliked door 1 persoon
Het brengt een prachtig schrijven voort…♥️
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je.
LikeLike