De regen valt in beken neer

Auteur anna b.

… en weekt de kleefband los. Wegende woorden, zorgvuldig gewikt en gewogen, wapperen en wuiven in de wind.

“Plant eens een gedicht in je tuin“, luidde de onverwachte oproep van de gemeente. Of “hang eens poëzie aan je raam“. “Bezorg ons je lievelingsgedicht en wij drukken het voor je af zodat je het kunt ophangen of planten in je tuin.” Leuk idee, vond ik en ik wilde graag mee. En met mij gelukkig nog een aanzienlijk aantal anderen.

Alleen … ik heb niet één lievelingsgedicht. Ook geen twee of drie. Het zijn er meer. Het zijn er veel. En niet elk gedicht is geschikt om in zijn blootje voor het raam te hangen. Of om, in weer en winterwind, met zijn voeten in deze lemige grond te staan. Dus ging ik aan het bloem-lezen. 🙂 Ik harkte uiteindelijk een hoopje zinvolheid bij mekaar, bekeek het lijstje vanop afstand en dacht: ik plant het niet alleen voor mij, niet alleen voor ons, maar ook voor de buren en voor al wie hier voorbij wandelt. (En in coronatijd is dat een ruimer gezelschap dan anders.) Aan het einde van een rondje wieden hield ik dit gedicht van Marlies Verdoodt over.

Deze dagen zetten een komma

in onze volle zinnen

van drukte.

Stil. Zeggen ze. Adem.

Zoek de verte. En toch.

Laat je raken.

Door nabijheid en mensen.

Door schoonheid en stilte.

Zeker nu. Vooral nu.

Luister. Zeggen ze. De komma

en hoe ze zin geeft.

De dichteres schreef deze woorden in maart 2020. Aan het begin van de coronacrisis dus. Toen ze dacht dat zo’n tijd van crisis vooral ook schoonheid kon brengen. En ademruimte. Voor de wereld. Voor mensen. Voor zichzelf. Intussen groeide de onrust, ook in haar hoofd, zegt ze. En de kloof. Tussen wij en zij. Tussen meningen en feiten. Tussen machtig en weerloos. Tussen politiek en mensen. Tussen hoofd en hart. Tussen hard en schoon. Tussen verwachtingen toen en de werkelijkheid nu. En hoe moe dat maakt. Moedeloos soms. En toch blijft ze, tussen haakjes, geloven in de kracht van een komma. Soms zoveel sterker dan een punt. *

Ik vind het een krachtig gedicht. Herkenbaar en behapbaar. En er staat precies wat er moet staan. Het past bij het SAMEN-thema. Het past bij de tijd. Het is nog winter, maar op sommige momenten kun je de lente ruiken.

Vanaf vandaag biedt de gemeente ook wandelkaartjes aan die je langs geplante en aangeplakte gedichten leiden. Een hele maand lang vanaf Gedichtendag. Vandaag is die literaire wandeling voor de dapperen. Voor zij die regen en ook wat wind trotseren om hun lang doorwandelde benen eens op een ander pad te strekken, een frisse neus te halen en onderweg, wie weet, van andermans woorden te smullen.

*Mijn weergave van haar woorden op Facebook.

Het ‘plant-eens-een-gedicht-initiatief’ gaat uit van de Dienst Cultuur van de Vlaams-Brabantse gemeente Huldenberg.

31 gedachtes over “De regen valt in beken neer”

  1. Wat een origineel initiatief. Leuk om daar te wandelen, er komt nog wel een droge dag!, en op vele plaatsen even stil te staan en een gedicht te smaken.
    Hoe leestekens onze gevoelens nu mooi kunnen verwoorden.
    Dank om dit alles sfeervol te delen.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Geef een reactie op Matroos Beek Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.