blauw luchtje geschept

” All around and straight ahead, nothing but blue skies “

(naar Jimmy Cliff, I can see clearly now)

De dag straalt en wenkt naar buiten. Ik geef de kippen lopend water en de restjes van ons middagmaal. De -14° van vanochtend is ondertussen een -5°. Nu de zon ongehinderd kan schijnen, zal ze het kwik nog wel een zetje geven, hoop ik, en ik trek, (goed)gemutst, behandschoend en gelaarsd, het plateau op, de open vlakte tegemoet. Een venijnige wind uit het noordoosten tempert het wandelplezier. Hij blaast met horten en stoten wild om zich heen en prikt zich vast op mijn voorhoofd.

Voor me, een tiental kilometer verderop, ligt Leuven en rechts lonken de toppen van het Meerdaalwoud. Op dit plateau, net als op dat van Duisburg aan de overkant van het Ijsedal, is het adembenemend stil. Hier en daar fluit een vogel met lentekriebels en verder hoor je alleen het knerpen van sneeuw en ijs op de veldwegjes. Ik schiet wat plaatjes, hou het, met die ijzige wind schuin op kop, na een kwartier voor bekeken en keer op mijn stappen terug. Met de wind langs achter en de zon op kop is het terugwandelen een pak aangenamer. Ik adem diep, schep lucht, drink het blauw en hoor hoe Jimmy Cliff mijn hoofd binnendringt. “I can see clearly now. … bright bright sunshiny day.” Net voor ik weer het dal in duik, zie ik dit ene wolkje boven de gepoederde velden hangen.

Het alarm op mijn gsm verscheurt de stilte. Het is haast koffietijd en ik rep me naar huis. Daar wachten een Zoom-ende echtgenoot en één van de laatste suikervrije pralines. 🙂

25 gedachtes over “blauw luchtje geschept

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.