Het voorjaart en het lentelt

… maar niet zo uitbundig als we zouden willen. Het contrast met de eerste coronalente is groot. Heel groot. Alsof het dit jaar meer winte dan lente is. 🙂 Een dik pak sneeuw kregen we en hagelgrillen in overvloed. En koudblazende noordoostenwind onder wolken zwaar als lood. Met tussendoor af en toe een streepje zon en bijgevolg bloesems in dubio.

Ook als we vanuit Zuid-Dijleland door het Hageland richting Haspengouw rijden, ziet het er op weervlak weinig rooskleurig uit. Minder roze alleszins dan de appelbloesems die we hopen te zien. Maar weer of niet, dit uitje lag al maanden vast en dus gaan we. Aan acute vertepijn lijden we niet. En tussen het werken aan een grondige make-over van onze bijkeuken/wasplaats door, kan een verwennerijtje om onze amber* huwelijksverjaardag toch wat luister bij te zetten heus geen kwaad.

Zoals zo vaak is het ook in de namiddag al druk op de E314 richting Limburg. Op Radio 1 horen we flitsen van de Brabantse Pijl die vandaag op 200 m van ons huis voorbijraast, muzikaal ondersteund door één of andere top 1000. Tussen lawaai en gitarengeweld door is er plots het ingetogen Vincent van Don Mclean. Een single die in de zeventiger jaren bij ons thuis grijsgedraaid werd. Voor het eerst hoor ik dat de Vincent in het lied niemand minder is dan Van Gogh. Het lied zelf een ode aan de schilder en zijn Sterrennacht. Ik luister met nieuwe oren …

Starry, starry night
Paint your palette blue and gray
Look out on a summer’s day
With eyes that know the darkness in my soul

Shadows on the hills
Sketch the trees and the daffodils
Catch the breeze and the winter chills
In colors on the snowy, linen land

Now, I understand what you tried to say to me
And how you suffered for your sanity
And how you tried to set them free
They would not listen, they did not know how
Perhaps they’ll listen now

Gek toch hoe sommige inzichten pas na een halve eeuw aan het dagen gaan. 😉

In mijn hoofd zie ik weer de replica van het schilderij in de tuin van het psychiatrisch centrum in Saint-Rémy-de-Provence waar Van Gogh een tijdlang verbleef en veel van zijn provençaalse werken schilderde. (Het logje dat ik daar enkele jaren geleden over schreef vind je hier. )

Een dik uur na vertrek checken we in bij onze B&B en we krijgen prompt een kopje koffie en een homemade brownie geserveerd. Ons dieet gaat voor 24 uur de schop op maar dat gaan we ruimschoots compenseren met stappen halen en ik trek vol goede moed mijn wandelschoenen aan voor een tochtje in de buurt.

Een zwartdreigende lucht wil stokken in de wielen steken en niet veel later doen de gure wind en druppels op ons hoofd ons rechtsomkeert maken naar het gezellige haardvuur binnen. We duiken in een boek en pikken in afwachting van het diner het avondjournaal mee dat bol staat van versoepelingen. Als dat maar goed gaat!

De Greenspotwandeling in Mettekoven wordt naar morgen verschoven. Op hoop van zegen. Dat het weer dan wel een beetje meezit. De nacht brengt verkwikking en ook soelaas want als ik het gordijn van onze kamer opentrek, schijnt de zon over de berijpte en uitgestrekte tuin van onze gasthoeve.

We smullen van een lekker ontbijt met versdampend zuurdesembrood en rijden een uurtje later verder zuidwaarts, naar het centrum van Mettekoven. Ik was er nog nooit, maar hoorde als kind de bomma wel eens spreken over Kuttekoven en was er toen van overtuigd dat een plek met zo’n gekke naam niet kon bestaan. Wist ik veel dat het dorp gewoon vernoemd was naar de hoeve van ene Frankische boer Cutto zoals het buurdorpje naar het ‘hof’ van Mette (Maarten). Mettekoven dus. Een onooglijk stukje Haspengouw dat bloeide onder het bloesemtoerisme. Op het punt waar de vier Greenspotwandelingen vertrekken, troepen enkele groepjes wandelaars met uiteenlopende tongvallen samen.

Wij kiezen voor de oranje wandeling van 4,5 km. Onderweg moeten we klimmen en dalen, tussen aarzelende fruitbloesems door. Een haas schiet voor onze voeten weg en in de diepte graast een kudde schapen. Holle wegen en paadjes wisselen af met nette betonbaantjes en glooiende vergezichten. Pas halverwege kruisen we vespa’s en fietsen. Kersenbloesems bloeien al volop, terwijl de appels nog lijken te twijfelen. Van de vuurpotten die we op tv zagen, geen spoor. Aan een fietsknooppunt op de oude heirbaan tussen Tienen en Tongeren hangt tussen de takken het beeld van heks Tjenne, in 1667 ten onrechte op die plek verbrand. Het kunstwerk laat voorbijgangers letterlijk en figuurlijk even stilstaan bij het thema ‘verdraagzaamheid’.

Als we na een goed uur stappen weer bij de auto zijn, trekt de hemel verder dicht. Op de terugweg rijden we enkele keren de grillig kronkelende taalgrens over. De regendruppels vallen afwisselend in Vlaanderen en en Wallonie.

Ja, het voorjaart en het lentelt maar nog lang niet zo uitbundig als de bloesems zouden willen.


amber* : 34 jaar

39 gedachtes over “Het voorjaart en het lentelt

  1. De vuurpotten staan er wel, maar niet in elke boomgaard. Ik zou er zo ’s nachts op uit trekken om ze te fotograferen maar die avondklok … en bovendien weet ik niet hoe laat ze ze aansteken.

    Hier lijkt het ook net of elke boomgaard een bloesemwandeling organiseert maar ik denk dat het beste nog moet komen.

    Geliked door 1 persoon

  2. Ik word nostalgisch blij van je stukje. Woorden als Zuid-Dijleland, Hageland en Haspengouw ‘flitsen’ me terug naar de lagere school. Vijfde leerjaar, denk ik. Toen moest ik natuurlijk ook die streken leren. Net als Pajottenland, Rupelstreek, de Kempen, de Westhoek, de Vlaamse Ardennen, Meetjesland, de Zennevallei, enzovoort. Kuttekoven herinner ik me niet.
    Ook streken in Wallonie zoals Famenne, de hoge Venen, Borinage en de Condroz.
    Eerlijk gezegd zou ik ze op een blinde kaart niet allemaal juist plaatsen.

    Geliked door 1 persoon

    1. Inderdaad. Vooraan in de klas hing zo’n grote ouderwetse kaart met al die namen erop. Wij moesten die overtekenen in ons schriftje, van buiten leren en ze dan op de blinde kaart aanduiden met een stok. 🌞

      Like

  3. Ik vermoed dat de beste periode met de roze appelbloesems nog een 14 dagen wachten vraagt?
    Wij waren al vaker in de buurt, en eigenlijk elke keer weer opnieuw te vroeg. Maar te laat zijn is erger.
    Die dreigende luchten zijn heel mooi, toch om op foto te genieten.
    Nu vraag ik me af of dat prachtige tuinwinkeltje met blauwgestreepte ronde poort niet in Mettekoven was?
    Proficiat met jullie amber ( nog nooit van gehoord), maar zeker het vieren waard.
    En ‘Vincent’ wekt hier pure nostalgie op, een teder mooie song.

    Geliked door 1 persoon

    1. Binnen 1 à 2 weken teruggaan is inderdaad het beste maar dat is voor ons geen optie. We zijn gebonden aan de schoolvakanties en aan het verblijfschema van zoon vier. We hebben een mooie bruin met wit gestreepte poort gezien met daarachter een zaak maar die was gesloten.

      Geliked door 1 persoon

  4. Iedereen is er zo aan toe, het warmere lente weer, maar dat gaat vast nog goed komen, straks klaagt iedereen weer dat het boven de 35 graden is, hahaha Voor de bloesems nu, is het een stuk minder inderdaad, hier net zo, de magnolia is al helemaal beschadigd nog voor de knoppen uit waren, gisteren kwamen ze ineens een beetje open, voor het eerst.

    Jouw foto’s zijn prachtig en heerlijk geschreven dit uitje, ik ben even mee geweest 😉
    Starry Starry Night, dat wist ik als kind al dat het over Vincent ging… Mijn moeder, was daar altijd snel bij om dingen uit leggen of te vertellen, ook in mijn tienertijd als ik dacht hey leuke nieuwe song, dan blies ze de bubbel snel uit, oh dat is een cover uit mijn tijd, hahaha En mijn muziekleraar vertelde veel en deed veel songs als deze, en ook van The Beatles bijv. Ik heb er goede herinneringen aan in elk geval 😀

    X

    Geliked door 1 persoon

      1. Ja, komt nog wel op blog ergens als ik weer thuis ben, gistermiddag laat in volle zon nog wat foto’s genomen omdat ze nu eindelijk open springen pas. Dat is Vincent zeker.. net als American Pie, van don McClean.

        Geliked door 1 persoon

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.