Ik zit in de comfortabele stoel van de voetverzorgster en als de conversatie even stil valt, kijk ik door het raam naar buiten. Tussen de hagen in hun zomerblad zie ik het meertje achter het pad dat naar de oude molen en de kasteelgracht leidt. … Lees verder en het water kleurde rood
Net nu ik aan dit logje wil beginnen, heeft de krant het over de strijd om de congrestoerist. Een zeer gegeerd humaan specimen blijkbaar dat meer dan gemiddeld geld spendeert tijdens zijn of haar kortverblijf in één van onze (kust)steden. Het doet me stilstaan bij … Lees verder toerist in De Haan
Dinsdagnamiddag. Onze poetshulp waart stil en onopvallend door het huis terwijl ik de laatste stuks uit de strijkmand wegwerk. Ik plof languit in de zetel – een overdosis artrose-onvriendelijke activiteiten heeft sporen nagelaten – , dommel net niet in en land bij Vijf. Bij de … Lees verder na een korte blogstilte
blik op oneindig van ogen die niet luiken achter het kunstraam wisselend spel van wolken, wind en zeezilte kleuren Het kunstwerk Altar van Kris Martin op het strand van Oostende.
kuierend tussen eeuwen vol bouwlust: de (constructieve) mens en zijn (constructieve) verwondering 😉 Foto van de echtgenoot en een heel klein stukje zoon vier, op wandel in het mooie La Garde-Adhémar. Juli 2019.
Het zou originele stof kunnen leveren voor een aangrijpende roman, maar dit is (nog) geen fictie. Dit is een staaltje realiteit dat via de Engelstalige pers het NRC Handelsblad ter ore kwam. Een hallucinant en toch ook een beetje feel-good docudrama dat je van verontwaardiging … Lees verder een weerzien in de bib
Dat woorden veel van zeggen-s zijn en vaak ook niet. En hoe lastig het soms is de juiste toon te strijken. Origineel en zin-vol uit de hoek te komen. Zoveel is al geschreven. Nog meer gezegd. En toch blijven we zoeken. Naar nieuwe woorden. Naar … Lees verder “zoals de zee zichzelf weerlegt”
onder de wolken balen van stro; landschapskunst hoeft geen architect Onderweg naar de zorginstelling, op wandelafstand van ons huis.
Met het restbedrag van de boekenbon – het gros besteed ik aan Grand Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeijffer want De Bourgondiërs van Bart van Loo is te duur – koop ik de nieuwe Flow. Terwijl buiten de zoveelste malse regenbui hangt en ook valt, plof ik … Lees verder (vitamine) Z(ee), G(roen) en andere V(rolijkheden)
vanuit de leegte waait ie aan, opvliegend als mistral. zand stuift, schuurt, snijdt door merg en ziel. stil sla je een wikkel om je heen.
annasblogeenjaarertussenuit.com 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.