soms moet je gewoon
wat rust en op adem – een
jaar is zo voorbij

soms moet je gewoon
wat rust en op adem – een
jaar is zo voorbij
Eunice t haalt ui ik zet me schr ap hou de letters stevig Vas t of a a g n z e v l i e g e n … inspiratie: Brian Bilston op Instagram
zo’n zalige zomerdag met bloemenwei en bijen die slaapdronken zoemen in het hoge gras ~ een vrije namiddag zonder gsm of deadline en even niets dat moet ~ gewoon een goed boek (of bij gebrek daaraan, een geliefde) — vrij vertaald naar Brian Bilston
ook uit de wind en in witregels wervelt het leven verder
en weer hangt het woord in de lucht als lente ~ ik spoel vooruit proef en ruik een zomer zonder ~ tussen twee stammen wiegt een hangmat Ik zag deze luilekkerfoto een tijdje geleden op Facebook en sloeg hem op, niet wetende of en wanneer … Lees verder lockdown
de vale hemel is geveegd en staalt weer blauw sneeuwklokjes kn(i/a)kken
… en weekt de kleefband los. Wegende woorden, zorgvuldig gewikt en gewogen, wapperen en wuiven in de wind. “Plant eens een gedicht in je tuin“, luidde de onverwachte oproep van de gemeente. Of “hang eens poëzie aan je raam“. “Bezorg ons je lievelingsgedicht en wij … Lees verder De regen valt in beken neer
“kristallen ochtend blauw van kou rilt de taxus onder restjes sneeuw“
met tinteltenen en handen in schapenvacht leggen we klinkers in de sneeuw wordt elk somberen gedempt Daags na de eerste sneeuw en aan de vooravond van blauwe maandag, dwarrelden de woorden in het rond. Ik ving ze met mijn ogen en zo, knus bij elkaar … Lees verder klinkers leggen
zal ik je alsnog door een ringetje halen of gooi ik je met het badwater weg? ~ ik twijfel ~ maar zelfs een memorabel jaar sterft aan voorbij zijn en uit zijn laatste nacht groeit gewoon weer dag ~ zullen we in 2021 duimen voor … Lees verder 2020, straks wuiven we je uit
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.