Elk parcours dat je voor het eerst aflegt, is een sprong in het ongewisse. Je weet niet wat er komt, volgt, schuilt. Zeker niet als het parcours bochtig is. Elke draai naar links of rechts kan je verrassen. Of niet. Rond die gedachte brouwde ik nog … Lees verder wat schuilt er achter de bocht?
Dinsdag 9 juli, Saint-Didier, Vaucluse Het regent. Het onweer van vanochtend is weggespoeld en verwaterd tot een zacht, maar onophoudelijk gemiezer. Onder zoveel grijsheid lijkt de Provence alledaags gewoon. We gooien onze nog niet gedefinieerde buitenplannen om voor boodschappen in Carpentras en een bezoek aan … Lees verder kunst in het kartuizerklooster
Gisteren zat ik om 9:00u bij de dokter. Niets ergs, hoor, maar we moeten nu ook voor elk papier, voor elk voorschrift op betaalde visite. (Het prikbord in de hal van de wachtkamer dat ooit wemelde van getelefoneerde, gratis briefjes aan patiënten oogt deze dagen … Lees verder Anna klaagt niet, althans niet over het weer
minder mythisch dan een meermin en zonder vissenstaart zit ik aan de rand van het bad ~ de zon warmt ziel en huid en uit de kruinen klinkt krekelgezang ~ vermoeide voeten wiegen heen en weer in het winkelende waterding ~ momentane schittering ~ tot … Lees verder momentopname
5u45 De ochtend kriekt in de Vaucluse. Van boven Mont Ventoux klinkt gerommel. Ik vang een glimp van buiten en zie hoe de lucht loodgrijs dichttrekt. In de verte kraait een haan. Hij houdt in. Alsof hij wacht. Verwacht. Op het ochtendterras schudt de wind … Lees verder de ochtend van de eerste dag
een stiekeme blik achter de schermen ~ Vorige week belandden we als bij toeval op het dorpspleintje van Crillon-le-Brave. Het was een mooie zomeravond. We dronken een café crème op een winderig, hooggelegen terras, net op het moment dat de zon aan haar dagelijkse … Lees verder zeswoordverhaal: camera
Zondagochtend in de Drôme Provençale. We staan op met zon en 24°. Een azuurblauw laken hangt strak gespannen aan onzichtbare luchtdraden. Er is geen rimpel te zien. Zelfs geen pluisje wit. Maar eens voorbij Lyon duiken ze ongenadig op. Eerst schaapachtig wit en dan alsmaar … Lees verder we hebben het weer gehad
Nog even en we ruilen ons vertrouwde ‘peper en zout’ voor provençaalse geuren en smaken. ~ Dan valt dit blogleven even stil. ~ Maar vanuit de verte, op het lome middaguur, hoor je wellicht de krekels zingen: “tot gauw!”
Dat het snel kan keren. Vrijdagmorgen nog veilig opgeborgen in mama’s buik op een zonnig, Leuvens terrrasje en nauwelijks een dag later met een duidelijk hoorbare schreeuw deze wereld binnen geglipt. Het prinsesje van Zoon Twee en zijn Geliefde is geboren. 3,380 kg. 50,5 cm. … Lees verder in de wolken
annasblogeenjaarertussenuit.com 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.