* vliegen de dagen voorbij als de reiger over onze tuin. Klapwiekend. Het ging van winter naar lente over eventjes zomer en weer terug. Net als je denkt dat de lente zich genesteld heeft, is het terug naar af en zijn we bij Four seasons … Lees verder In deze tussentijd …
hoe alles weer lijkt te worden wat het was ~ een congregatie van bogen en pilaren in voetsporen van lang geleden een halfopen boek van mos en steen ~ heel even hoor je hun zingen ~ en na sluitingstijd vogels onder een windstille maan Abdij … Lees verder adagio
Lavish views can make you lose your sight that’s why many choose to close their eyes It’s by daring not to turn away that you reach the essence … (inside the Sjel, Eisden-Maasmechelen) Waar ooit zwartgeblakerde en vermoeide compels in hun mijnse kooien naar boven … Lees verder de sjel van connecterra
Een dag later dan gepland, staan we er opnieuw. Nog wat laverend tussen ontgoocheling en verbazing, tussen verrassing en vertrouwdheid. Er zijn zo van die plekken die kloppen: een rustige en groene ligging, een authentiek gebouw, een oogstrelende aankleding. En het is niet alleen omdat … Lees verder erfgoedlogies in Haspengouw
It’s time to recharge my soulI’m zippin’ up my bootsGoin’ back to my roots, yeah To the place of my birthBack down to earth Zippin’ up my boots Goin’ back to my roots (Odyssey 1977) Omwille van corona ruilden we tot dusver 9 zuiderse nachten … Lees verder “kom opladen in Limburg”*
De week werd doormidden gesneden door een kort bezoek aan zoon vier. Amper had ik hier geschreven dat we een contact ‘arte plexi’ – zittend achter een kuchscherm – niet zagen zitten of de sociaal assistente van de zorginstelling belde ons op met sussend nieuws. … Lees verder van zoon vier naar Zwette Jean
There’s a place up ahead and I’m goin’Just as fast as my feet can fly Creedence Clearwater Revival Eindelijk is ze nog eens op het appel. De zon. Stralend aan een staalblauwe hemel met hier en daar een wolkje wit. Ik breng zoon vier naar … Lees verder eindelijk
het waait, het rammelt het loeit en het knapt; uit een foto stijgt rust op Met dank aan mijn Facejaardag die deze foto in herinnering bracht. Ik nam ‘m een jaar geleden in het Park van Tervuren. Op een koude, maar volstrekt blauwluchtige dag. Van … Lees verder zondag met Dennis
de dag ging aan de haal met het gouden randje van de waterkant
Voor duizelingwekkend groot verdriet bestaat geen medicijn. want we weten maar beseffen niet hoe onvoorstelbaar kwetsbaar wij wel zijn (uit Wat nog komen zou, Bart Peeters en Ronny Mosuse) Het is één van de eerste liedjes na de wekker. De ochtend dempt verdriet dat niet … Lees verder Zomaar een dag
annasblogeenjaarertussenuit.com 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.