“een streep ochtendzon en water dat bomen kleurt herfst kan ook mooi zijn” Het was hier uitgerekend vandaag een hele maand stil, merk ik. Om 101 redenen. Of uitvluchten, zo je wil. Het is weer die tijd van het jaar. Maar in de luwte van … Lees verder twee-in-één
Categorie: fotorestjes
van oude dingen die voorbijgaan
Toen ik her en der de invullingen van de nieuwe foto-uitdaging van Saturnein in beeld zag springen, sloeg de twijfel toe. Zou ik of zou ik niet? Want ‘oud’ is zo’n beladen begrip en het strekt zich naar zoveel kanten uit, dat het je gegarandeerd met keuzestress opzadelt.
Ik heb wel wat oude spulletjes in huis: een bolstaande, met kleur ‘Old Church White’ gepimpte kast van een oude tante zaliger, een vergeelde catechismus van oude nonkels zaliger, een oude foto van een dame die ik van haar noch pluim ken maar wiens mysterieuze blik me aansprak, een scheefgezakt Indisch tafeltje, twee oude stolpen van schone moeder zaliger, twee oude houtschaven die de echtgenoot vond bij een antiquair in L’Isle-sur-la-Sorgue, … , maar ik heb er eigenlijk geen verhalen bij.
Bij deze oude tekening van het Château d’Eegenhoven kan ik wel wat vertellen. Twee jaar geleden maakte ik er, nadat ik er tientallen jaren geen stap meer had gezet, nog eens een lentewandeling en ik schreef er ook een logje over:
Het kwam door de stekelbaarzen. En door de mannen die in hun donkergroene waterpakken plots uit de beek omhoog gekropen kwamen. Vissers van de wetenschap. Verzamelaars voor hun onderzoek: de stekelbaarspopulatie in welbepaalde Vlaamse beken in kaart brengen.
Ik werd ter plaatse teruggeworpen in de tijd. Naar het einde der jaren zestig. Naar het dorpsschooltje net ten zuiden van Leuven. Een onooglijk gehuchtje was het toen. Wat oude huizen en een nieuwe, witte wijk met daarrond velden, weiden en een bos. Egenhovenbos, een uitloper van Heverleebos en Meerdaalwoud.
Elk jaar, als de eerste lentezon door de hoge klasramen priemde, trokken we in gelaarsde stoet, met gedeukte keukenzeefjes (niet elk kind had een visnet) en een plastic emmertje naar het bos. Om er kikkerdril en kikkervisjes te vangen in het beekje bij het toenmalige buitenverblijf van de Paters Jozefieten. En soms zat er al eens een stekelbaarsje tussen al dat pril gewriemel. De geur die enkele uren later uit die emmertjes opsteeg, doet me vandaag nog een beetje kokhalzen. Maar maakt ook mooie herinneringen op deze wolkenloze aprildag weer spring-levend. Doet onze kinderlijke fantasie van weleer weer opleven. Want, geprikkeld door een meester die van Vlaamse Filmpjes en van griezelen hield, meenden we achter de hoge ramen van het vervallen kasteeltje hoofden te zien bewegen. Spoken op zoek naar jonge prooien. We durfden nadien nauwelijks nog omhoog kijken. En heel af en toe zagen we tussen de bomen van het door onkruid overwoekerde park, een donkergerokt en kaalgeschoren, boosaardig creatuur lopen … .
Hoe het er vandaag nog zou uitzien, vroeg ik me af. Want ik had gelezen dat de KU Leuven het kasteeltje, in het kader van een duurzaam personeelsbeleid, enkele jaren geleden heeft omgetoverd tot een Stiltehuis. Een plek voor academici en ander personeel om te vergaderen en te herbronnen.
Dat moest ik met eigen ogen zien. En vanmiddag leek me een geknipt moment. Met stralend lenteweer buiten, de wekelijkse poets achter de rug en nog drie onbestemde uren voor me uit, besloot ik even tot daar te rijden … .
Dat heb ik me niet beklaagd. Het is een prachtige plek geworden. Eéntje zonder dreiging nu. Veel lichter en netter ook dan de bouwval in mijn herinnering, Het jachtslot is met zorg gerestaureerd en opgefrist, het prieeltje en het brugje in hun adellijke glorie hersteld. En het is er stil. Was er stil. Op wat vogelgekwetter na. Maar toen begon een stel nijlganzen luid snaterend te stoeien in het water van de gracht.
En ik dacht aan hoe tijden veranderen en plekken groeien. Alleen de kasteelgracht en de slootjes waar wij ooit visjes vingen, liggen er nog als vanouds bij.
1 april 2019
lockdown
en weer hangt het woord in de lucht als lente ~ ik spoel vooruit proef en ruik een zomer zonder ~ tussen twee stammen wiegt een hangmat Ik zag deze luilekkerfoto een tijdje geleden op Facebook en sloeg hem op, niet wetende of en wanneer … Lees verder lockdown
kader in kader ~ Saturneins photo challenge
Omdat ik, op weer een grijze miezerdag, graag droom van zonniger oorden en ook wel hou van kaders binnen een kader … deze kleine collage voor Saturneins photo challenge. Collage Foto links boven: kasteel van Amboise, Frankrijk Foto rechts boven: Altar van Kris Martin, op … Lees verder kader in kader ~ Saturneins photo challenge
binnen begint de dag blauw
Of er me, na het doornemen van de weekendkranten, iets speciaals is bijgebleven, wil de echtgenoot weten. Ik roer nog eens in de wildragout die op het fornuis staat te garen en kan zo voor de vuist weg niets vinden. Mistslierten belemmeren mijn zicht en … Lees verder binnen begint de dag blauw
haiku met vleugels
eerste vrieskou en bosjes zeemeeuwen strijken op de velden neer —————————- Plateau van Duisburg, Zuid-Dijleland, laatste ochtend van november
vergankelijkheid
hoe alles weer wordt wat het was wolken op de vlucht wind die woorden plukt opstuivend zand heel even oogt klif ook kathedraal en dan weer niet(s) Een restfoto van het zandsculpturenfestival in Oostende afgelopen zomer.
zondag met Dennis
het waait, het rammelt het loeit en het knapt; uit een foto stijgt rust op Met dank aan mijn Facejaardag die deze foto in herinnering bracht. Ik nam ‘m een jaar geleden in het Park van Tervuren. Op een koude, maar volstrekt blauwluchtige dag. Van … Lees verder zondag met Dennis
zuiderse kruiding
Nog even en we ruilen ons vertrouwde ‘peper en zout’ voor provençaalse geuren en smaken. ~ Dan valt dit blogleven even stil. ~ Maar vanuit de verte, op het lome middaguur, hoor je wellicht de krekels zingen: “tot gauw!”
“life is a beach”
over het water klinkt toekomstmuziek. ik draag voetzolen van wind Bij het struinen door ik-weet-niet-hoeveel digitale foto’s – zoon vijf had een originele foto nodig voor de chat-app die hij geprogrammeerd heeft – stuitte ik op deze schelpenfoto. Vorig jaar in mei genomen op het … Lees verder “life is a beach”
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.