De verbrijzelde tand is eruit. Hij sneuvelde enkele weken geleden tijdens het kauwen op zo’n ouderwets groentje met muntsmaak. In gruzelementen vaneen. Uitgerekend nu we in een tandartsvacuüm zitten. Want die van ons heeft er de brui aangegeven. Boren aan de haak gehangen en zaak … Lees verder van wolken en watten
de ster in wording van toen heeft haar belofte floraal waargemaakt ~ Vervolg op mijn allium-logje van 4 weken geleden. 🙂 En ook wat natuurlijk tegengif voor de verkiezingsuitslagen.
rozen ploppen en klappen met hun vleugels van papier, ze lonken naar wandelaars en zetten bermen in lichterlaaie
over het water klinkt toekomstmuziek. ik draag voetzolen van wind Bij het struinen door ik-weet-niet-hoeveel digitale foto’s – zoon vijf had een originele foto nodig voor de chat-app die hij geprogrammeerd heeft – stuitte ik op deze schelpenfoto. Vorig jaar in mei genomen op het … Lees verder “life is a beach”
met wat geluk zwellen klanken tot taal, worden woordjes tot verhaal: van papa en mama, auto, bus en buik, appel of bes, o jee kaka, eend op bloem, van nog en nog en altijd blijven kijken, wijzen met het vingertje en ‘sstt’ als we slapen … Lees verder zoals het doorgaans gaat
De dag begon als duizend in een dozijn. Opstaan, ontbijt klaarmaken, hapje eten, een kattenwasje, mezelf in een comfortabele werkjurk hijsen, onze vier kippen uitlaten, de echtgenoot uitwuiven, de ‘goeie’ glazen van het moederdagfeestje met de hand afwassen, opruimen zodat de poetshulp het intensievere werk … Lees verder op een blauwe maandag
fluitenkruid boordt de berm naast ons beekje met een zoom van Hollands kant ’t Kan verkeren … Zelfde plek, andere tijd: Bovenaan, in het grijze weer van de voorbije week. Onderaan, op een zonnige meidag in 2017. 🙂
Mams/Moeder, wat eten we vandaag? Hoe vaak zou ik die vraag al beantwoord hebben? Ik maak een ruwe schatting en een cijfer met vier nullen licht op. Wow. Zoveel … Vraag en antwoord popten in mijn hoofd toen ik laatst op zoek was naar inspiratie … Lees verder Mams, wat eten we vandaag?
bekomen is een wankel woord er gaat iets onontkoombaars aan vooraf een golf een rimpeling slechts een wiebelend evenwicht bekomen is een wervend woord beloftevol en met (een) uitzicht op aanrollend heil vanzelf en uit jezelf maar soms ook niet
Dat de busrit naar hier lang duurt, zegt ze in het Frans, als ze ons huis binnenstapt. Ik vraag haar waar ze woont. Heverlee. Quartier Matadi. Een sociale woonwijk met huisjes uit de jaren 20 en straatnamen die veel zonniger en fleuriger klinken dan ze … Lees verder Zoals een pluisje in de wind
annasblogeenjaarertussenuit.com 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.