Zo’n dag is vandaag: het jonge jaar viert een extraatje, het Vlaamse koersseizoen wordt op gang geschoten, de volgende verfklus is achter de rug, ons huis is weer wat ontspuld, 2/3de van de stormschade is hersteld, ons prinsesje wordt 2/3de jaar en toch … Ondanks … Lees verder wroeten op iets kleins
Maand: februari 2020
maskerade
onder het mom van carnaval mag de wereld op zijn kop foto: Google Images
vergankelijkheid
hoe alles weer wordt wat het was wolken op de vlucht wind die woorden plukt opstuivend zand heel even oogt klif ook kathedraal en dan weer niet(s) Een restfoto van het zandsculpturenfestival in Oostende afgelopen zomer.
kapperslatijn
Een mens is nooit te oud om te leren. Dat bleek vandaag in het nieuwe kapsalon in het dorp. Ik weet nu eindelijk wat ik heb. Wat ik al jaren op mijn schouders draag. Een carré plongeant court. Classique. Zonder mèches. Ik verdraag geen zilverstrips … Lees verder kapperslatijn
zondag met Dennis
het waait, het rammelt het loeit en het knapt; uit een foto stijgt rust op Met dank aan mijn Facejaardag die deze foto in herinnering bracht. Ik nam ‘m een jaar geleden in het Park van Tervuren. Op een koude, maar volstrekt blauwluchtige dag. Van … Lees verder zondag met Dennis
alternatieve liefdesverklaring
je zei we zijn net als cake twee delen uit hetzelfde hout ik ben de confituur en jij bent wat het baksel overeind houdt ik moest lachen om je poëzie maar wat je zei was raak: je zorgt voor daverende grondvesten en dat ik het … Lees verder alternatieve liefdesverklaring
zeswoordverhaal: balans
nauwgezet weegt poëzie haar woorden af Zeswoordverhaaluitdaging van een doldrieste Marion. 😉
als liefde pijn doet
In de wachtkamer van de kinégroepspraktijk is het druk. Een man met een muts en een jongetje scrollen over hun smartphone. Zijn mama kijkt over zijn schouder mee terwijl het kleine meisje op papa’s schoot haar haar wulps naar achter gooit. Ik kijk wat rond … Lees verder als liefde pijn doet
zonovergoten
zonovergoten
krokussen luiden lente
in; een merel zingt.
gekoester en gesnoezel
Had ik de Snoezelmobiel* van Casa Magnolia zien staan, dan had ik waarschijnlijk geweten waar ik moest zijn. Ik zag ‘m echter met geen ogen. En ook de pijltjes niet. Er zou nochtans regionale pers zijn, was me gezegd. En een handvol notabelen. De dame … Lees verder gekoester en gesnoezel
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.