Elke ochtend opnieuw stap ik door de tuin met slechts één missie: de kippen voederen en ze uit hun nachtslot haken. Vossen en marters tieren hier welig en na enkele bloederige slachtpartijen onder ons pluimvee hadden we er onze buik van vol. Onherroepelijk. Bij valavond gaat het deurtje daarom dicht tot … ik het de…
Maand: januari 2018
stof tot denken
erger nog dan gevoel dat snijdt en niet in woorden past, is horen/zeggen “dat is zo erg toch niet!” wie weet hoe scherp de schaar, hoe kreukelig het stof, hoe dun de voering die wel dempen en beschermen kan, maar – éénmaal klem – ook rafelt en ritst tot zelfs de taaiste vezels aan het…
een slinger van elfjes, bloemen met een A en een vleugje karamel
bloemen houden van mensen, je hoort het overal maar vaak is * ook het omgekeerde het geval, worden mensen blij van bloemen om * hen heen, met namen als klokjes. ik noem er méér dan * één: de anemoon met haar naam ‘zoo schoon’, de architecturale classicus * of acanthus met dat stekelige blad, of…
zo hoor je het ook eens van een ander
the older you get the more you realise you have no desire for drama, conflict and any kind of intensity you just want a cosy home a nice book and a person who knows how you drink your coffee Anna LeMind Een onvertaald vrij vers van een naamgenote en een voorbeeld van hoe simpel…
een haiku tegen het wintergrijs
tussen het grijsgroen van olijfbomen zie ik hoogzomer hangen Een haiku is een uiterst korte Japanse dichtvorm rond een natuurimpressie. Een vluchtig moment dat ogen-blik-kelijk bewaard wordt en nadien heel lang kan blijven hangen. Als hoogzomer tussen olijfbomen in het Zuiden. Het gedicht bestaat uit drie versregels met respectievelijk 5, 7 en 5 lettergrepen, maar…
vrije verzen op vrijdag
Zeefoto onder het krijsen van meeuwen een zee van gedachten en jij daarin gebeiteld vanaf de golvenbreker gooi ik een hengel uit maar net als ik je bijna binnenhaal laat je los ontglip je me als een hupse vlieger het dollend kind op het strand boven het ondergelopen…
a, ne POEzie wilde!
Het moet in 1970 of 1971 geweest zijn, denk ik. Ik was een jaar of acht, negen, had aan de Sint een ‘poésie’ gevraagd, maar had die niet gekregen. (Voor de ‘jeugdige’ bezoekers hier: een poésie was een niet voorgedrukt vriendenboekje waarin ‘uitverkorenen’ iets mochten tekenen en schrijven.) Gelukkig was het niet lang daarna Nieuwjaar…
twee zeswoordverhalen rond uitzicht
elke klim naar uit-zicht geeft in-zicht elk in-zicht biedt een nieuw (voor)uit-zicht Deze foto is genomen in de zomer van 2016 toen we, na een adem-benemende klim met zoon vier in de rolstoel, boven in het Provençaalse dorpje Ménerbes dit mooi gekadreerde uitzicht voor ogen kregen. Mét het inzicht dat die magnifieke en…
een ochtend in pastel
Van waar ik zit aan de ontbijttafel kijk ik uit over de tuin in winterslaap. Ik zie de heuvelkam aan de overkant van het dal en de ochtendlucht die zich boven dat alles nog eens uitrekt. De vorst van vannacht doezelt nog van de slaap en wrijft zich, net als ik, de ogen uit bij…
Anna zag nog een quote …
Zonder mijn verleden zou ik een zeepbel zijn. Met mijn toekomst ben ik niemand. (getekend: Bernard Dewulf) Licht, luchtig of lichtzinnig zijn de stukjes van Dewulf zelden. Bijna altijd zit er iets in. Of achter. Of onder. Hangt er bovendien een filosofische bui over. Existentialisme van de bovenste plank. Zijn woorden en gedachten zijn tegelijk…
