feestelijk gekapt

Auteur anna b.

Van zodra ik de Leuvense ring nader, stropt het. Fietsen schieten heen en weer, van links naar rechts en vaak dwars door rode lichten en voorrangsregels heen. Ogen op je rug moet je hier hebben en een lichte, maar snelle voet. Wat een verschil met twee weken geleden toen de studenten nog vakantie vierden. Ik doe er vanochtend bijna drie kwartier over om in het centrum van de stad te geraken.

Als ik de kapperszaak binnenstap, zitten ze er al. Met z’n vieren, netjes op een rij. Hun leeftijden ergens tussen 8 en 12 in. Vier giechelende meisjes van wie de eerste en de laatste in de rij samen duidelijk een tweeling. Aan de tweeling wordt gewerkt. De andere twee kijken vol verwachting toe, gooien een steelse blik naar zichzelf in de muurgrote spiegel of swipen op hun gsm. Voor hen blijkbaar geen school vandaag. Bruidsmeisjes mogen meer. Krijgen voorrechten in ruil voor hun opdracht. En de haren feestelijk in de plooi laten leggen hoort daarbij. Het viertal kiest variaties op het vlechtthema. Ingevlochten en los. Het meest loslippige kind kiest voor een vlecht opzij en losse krullen aan de andere kant. Haar tweelingszusje wil een strakke vlecht rond haar hoofd. Als een kroon. De oudste wikt en weegt haar opties en kiest voor het midden. Een brede vlecht midden achteraan, geflankeerd door een bos van gestijlde krullen. Het kleinste meisje kijkt wat onder de indruk stilletjes om zich heen en mag (of moet?) laatst. Ze wil waar voor haar geld. Eén vlecht is geen vlecht en dus kiest ze er twee. De dametjes krijgen wat ze vragen. Er wordt gespiegeld en goed( )gekeurd. De haarlak stuift in het rond. En dan komt de papa binnen. Zo wordt hij genoemd. Er wordt wat gegekt en geplaagd. Trots als een pauw neemt hij van alle vier een foto.

Een herinnering sluipt ongevraagd naar binnen en ploft neer in de lege stoel naast me. Ik kijk ernaar als in een tijdspiegel. De Eerste Communie van mijn zus begin jaren zeventig. Om de één of andere reden vindt mijn moeder dat we ons “haar moeten laten doen”. Een meisje uit de witte wijk studeert voor kapster en wil graag op ons oefenen. Ik ga liever niet maar moet mee. Ik wil het simpel. Mijn zus wil het hoog. Er worden krulspelden ingedraaid, haren worden “gecrepeerd” en de haarlak stijft niet alleen ons haar maar ook de kamer. Het resultaat is een fiasco. De foto’s achteraf zijn het bewijs.

Als ik mijn bijgewerkte lange bob losschudt, zitten de meisjes er nog. Ik reken af, loop even over de markt voor verse bloemen en drink een koffie in een lieflijk theehuisje. Ik koop een doosje vegan macarons als extra snoepje voor het doopfeest van ons Prinsesje. Gelukkig nog geen kappersbeurt voor haar. De donshaartjes zijn nog puur en naturel. Een tint tussen amber en bruin. Morgen draagt ze hoogstens een dooplintje en wij dragen haar. 🙂

 

foto Stephanie De Becker facebookpagina

27 gedachtes over “feestelijk gekapt”

  4. Kleine meisjes en haren, ik had er ook altijd iets mee. Dat tutten deed ik graag. Toen mijn dochter klein was borstelde ik iedere ochtend haar blonde krullen en maakte een staart of knot in haar haren. Het was ons dagelijks ritueel, waar we van genoten, en nu nog als we de herinneringen eraan ophalen.
    Ik wens jullie een mooi doopfeest!

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

  13. De grootste uitdaging met mijn trouw was mijn kapsel; ik sta absoluut niet met opgestoken dingen of alles eigenlijk wat het haar uit mijn gezicht houdt. Gelukkig wou mijn schoonmoeder heel graag mijn haar doen en heeft ze dus een keer of drie wat dingen kunnen uittesten tot we allebei content waren (en ik vooral, natuurlijk). Maar zo een paar uur bij de kapper zitten brrrrr nee 😀

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.