Bloggen vind ik leuk en dat zou ik graag zo houden. Ik hou van schrijven en leren, van dichten en fotograferen en probeer hier een mooie plek netjes te houden. Dat doe ik volledig gratis. Niemand betaalt me voor wat ik schrijf. Niemand dwingt me. Zoals op de meeste blogs, kunnen lezers hier reageren. Ofwel via hun Wordpress-account, of via een mailadres. Als je hier intekent, weet je dat er gegevens van je gevraagd worden. Voor zover ik weet, zijn die hier veilig. Ik respecteer ze en zwijg erover in alle talen. Wens je geen mails meer te krijgen telkens er een nieuw logje online gaat, laat het me dan weten. Dan schrap ik je uit de mailing-list.
Dinsdagnamiddag. Onze poetshulp waart stil en onopvallend door het huis terwijl ik de laatste stuks uit de strijkmand wegwerk. Ik plof languit in de zetel – een overdosis artrose-onvriendelijke activiteiten heeft sporen nagelaten – , dommel net niet in en land bij Vijf. Bij de … Lees verder na een korte blogstilte
blik op oneindig van ogen die niet luiken achter het kunstraam wisselend spel van wolken, wind en zeezilte kleuren Het kunstwerk Altar van Kris Martin op het strand van Oostende.
kuierend tussen eeuwen vol bouwlust: de (constructieve) mens en zijn (constructieve) verwondering 😉 Foto van de echtgenoot en een heel klein stukje zoon vier, op wandel in het mooie La Garde-Adhémar. Juli 2019.
Het zou originele stof kunnen leveren voor een aangrijpende roman, maar dit is (nog) geen fictie. Dit is een staaltje realiteit dat via de Engelstalige pers het NRC Handelsblad ter ore kwam. Een hallucinant en toch ook een beetje feel-good docudrama dat je van verontwaardiging … Lees verder een weerzien in de bib
Dat woorden veel van zeggen-s zijn en vaak ook niet. En hoe lastig het soms is de juiste toon te strijken. Origineel en zin-vol uit de hoek te komen. Zoveel is al geschreven. Nog meer gezegd. En toch blijven we zoeken. Naar nieuwe woorden. Naar … Lees verder “zoals de zee zichzelf weerlegt”
onder de wolken balen van stro; landschapskunst hoeft geen architect Onderweg naar de zorginstelling, op wandelafstand van ons huis.
Met het restbedrag van de boekenbon – het gros besteed ik aan Grand Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeijffer want De Bourgondiërs van Bart van Loo is te duur – koop ik de nieuwe Flow. Terwijl buiten de zoveelste malse regenbui hangt en ook valt, plof ik … Lees verder (vitamine) Z(ee), G(roen) en andere V(rolijkheden)
vanuit de leegte waait ie aan, opvliegend als mistral. zand stuift, schuurt, snijdt door merg en ziel. stil sla je een wikkel om je heen.
Elk parcours dat je voor het eerst aflegt, is een sprong in het ongewisse. Je weet niet wat er komt, volgt, schuilt. Zeker niet als het parcours bochtig is. Elke draai naar links of rechts kan je verrassen. Of niet. Rond die gedachte brouwde ik nog … Lees verder wat schuilt er achter de bocht?
Dinsdag 9 juli, Saint-Didier, Vaucluse Het regent. Het onweer van vanochtend is weggespoeld en verwaterd tot een zacht, maar onophoudelijk gemiezer. Onder zoveel grijsheid lijkt de Provence alledaags gewoon. We gooien onze nog niet gedefinieerde buitenplannen om voor boodschappen in Carpentras en een bezoek aan … Lees verder kunst in het kartuizerklooster
annasblogeenjaarertussenuit.com 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.