in de stilte van de ochtend houdt de dag nog even haar adem in ~ het is fijn ontwaken in een wereld die slaapt ~ als de nachtuil niet langer roept en de vos geen poten meer zet in de nacht ~ ik zet koffie, … Lees verder in alle vroegte
Categorie: het burn-out beestje
thuisblijver
Maandag De roodblauwe reiskoffer puilt uit met frisgeurend wasgoed. De zak met natjes en droogjes barst net niet uit zijn stiknaden en de rugzak staat vertrekkensklaar. Alleen de computerapparatuur moet nog ontmanteld. Het is weer die tijd van het jaar. Kottijd voor zoon vijf. De … Lees verder thuisblijver
aar(d)ding
zo zat een slak in camouflagepak te aarden op de bast 🙂
De Haan revisited
geschroeide voeten van ploegen door zand en duin door het dolle(n) heen strooit de zon zilver op zee, en ik … mag uren turen Impressies van de mooie, maar vermoeiende duinbossenwandeling van De Haan naar Wenduine en terug, 10.3 km. We deden er iets … Lees verder De Haan revisited
uit liefde voor papier
Over deze maandagochtend hangt de spanning van eerste dagen. Van jonge traantjes, nieuwe kleren, menig blij weerzien en voorzichtige of net uitbundige verwachtingen. Uit boekentassen en rugzakken stijgt de éénseptembergeur op, een mix van lijm, nieuw kaftpapier en belegde boterhammen. Op tv, sociale media, in … Lees verder uit liefde voor papier
en het water kleurde rood
Ik zit in de comfortabele stoel van de voetverzorgster en als de conversatie even stil valt, kijk ik door het raam naar buiten. Tussen de hagen in hun zomerblad zie ik het meertje achter het pad dat naar de oude molen en de kasteelgracht leidt. … Lees verder en het water kleurde rood
toerist in De Haan
Net nu ik aan dit logje wil beginnen, heeft de krant het over de strijd om de congrestoerist. Een zeer gegeerd humaan specimen blijkbaar dat meer dan gemiddeld geld spendeert tijdens zijn of haar kortverblijf in één van onze (kust)steden. Het doet me stilstaan bij … Lees verder toerist in De Haan
na een korte blogstilte
Dinsdagnamiddag. Onze poetshulp waart stil en onopvallend door het huis terwijl ik de laatste stuks uit de strijkmand wegwerk. Ik plof languit in de zetel – een overdosis artrose-onvriendelijke activiteiten heeft sporen nagelaten – , dommel net niet in en land bij Vijf. Bij de … Lees verder na een korte blogstilte
kunst op het strand
blik op oneindig van ogen die niet luiken achter het kunstraam wisselend spel van wolken, wind en zeezilte kleuren Het kunstwerk Altar van Kris Martin op het strand van Oostende.
opbouwend elfje
kuierend tussen eeuwen vol bouwlust: de (constructieve) mens en zijn (constructieve) verwondering 😉 Foto van de echtgenoot en een heel klein stukje zoon vier, op wandel in het mooie La Garde-Adhémar. Juli 2019.
annasblogeenjaarertussenuit.com 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.