Het was een vaste rubriek in onze lessen Engels tweede taal in het laatste jaar van de humaniora. “The week in brief”, de actualiteit in Vlaanderen, met een Engels sausje overgoten. En fijne herinnering aan een warme schooltijd.

Deze week vielen er in dit huis anders ook wat fijne dingen te rapen.

Zoon vijf zat op “inleefweek” voor Chrysostomos. In afzondering, zou je kunnen zeggen, om zich “in opperste concentratie” voor te bereiden op het hoogfeest van de Heilige Man en zijn zesdejaars. As we speak loopt de benjamin daar op school ergens rond, van kop tot teen uitgedost als discoman en daarvoor heeft hij kosten noch moeite gespaard. Nu ja, moeite …

Zoon drie mocht “chillen” en haalde op studiegebied zijn beste resultaat ooit binnen. Tien examens afgelegd op goed twee weken tijd, nauwelijks geslapen en toch prima gescoord. Hij is apetrots en wij met hem.

Het gesprek met de directie over de toekomst van zoon vier was nog zo’n opsteker. Hij mag nog een jaar langer op zijn vertrouwde plek blijven. En met de Persoonsvolgende Financiering (zie Perspectief 2020) die eraan zit te komen, zouden onze kansen om dicht bij huis een opvangplaats te vinden toch weer wat boven 0 klimmen. Zekerheid is er niet voor wat na 2017 komt, maar het ziet er toch al wat rooskleuriger uit dan enkele maanden geleden.

En straks is het weekend. Is er tijd om lekker lang te ontbijten en de krant helemaal door te lezen. Als het weer het toelaat, trekken we er met zoon vier op uit. Regent het, zoals Frank voorspelt, dan is er zondag nog altijd het WK veldrijden op tv. Met koffie en gebak en nabijheid. Geluk is heel gewoon, “geen kathedraal, misschien een klein kapelletje. … geen zeppelin, ’t is hooguit ’n ballonnetje.” (Toon Hermans)