Een zonovergoten donderdagnamiddag in mei en mijn lichaam roept halt. Gepoetst, twee wandelingen in de benen en nu met een kop koffie en een koekje op het terras. Genieten, ruiken, horen en voelen. Want de natuur bulkt van de energie. Pollen vliegen in het rond en landen op mijn neushaartjes. Brulkikkers en vogels breken de stilte. Ik zie hoe onze tuin zwelt als een buik. Zwanger in elke knop. Verwachting nestelt zich als een embryo binnenin.

Dit jaar heb ik nochtans een risico genomen. De ijsheiligen niet afgewacht en geluk gehad, want ze waren niet eens in de buurt. Eén van mijn new year’s resolutions waar gemaakt ook. Geen geraniums dus in de bloembakken maar een assortiment van bloempjes in blauwpaarstinten. Lobelia, bacopa, calibrachoa en surfinia, met tussenin wat grijze helichrysum. Het heeft iets speels, die mix van jonge plantjes op de vensterbank. Hopelijk hebben ze voldoende bloeikracht om de hele zomer te kleuren. Te fleuren.

Ondertussen staan de bloemknoppen van de Souvenir de la Malmaison roos op springen. Duwt de Bouquet Parfait weer tientallen tuilen de lucht in. Hebben de struikrozen honderden knopjes. Slingeren de clematissen zich door het hek of rond de boom. Nog een kleine week en dan volgt een explosie van geur en kleur in onze tuin.
En als de zon haar best blijft doen, plukken we binnenkort weer de heerlijkste vruchten: frambozen, aardbeien, bramen en blauwe bessen. Genieten we van onze eigen superfoods. Gewoon uit het vuistje, als tussendoortje of dessert, in vruchtencake of confituur … Puur natuur.