I’ll to thee a Simnell bring

‘gainst thou go’st a -Mothering

so that, when she blesseth thee

half that blessing thou’lt give me

Robert Herrick (17de eeuws dichter)

Ik ben dus een zoetekauw, een snoepkont en een suikerjunk. En dat is niet gezond. Ik weet het, maar het zit in de genen, denk ik. Van in de wieg ben ik verlekkerd op snoep en chocola en taart op zondag of in de week. Ik lust zowat alles wat de bakker bakt of het snoepkraam verkoopt, behalve … marsepein en cuberdons (neuzekes).

Waarom prijkt er op je vrijdagse restfoto dan een marsepeintaart, zul je je afvragen? Wel, – om één van de zonen te citeren – “omdat het kan” ;-), maar vooral omdat ik de foto leuk vond en sfeervol bovendien en véry, véry British. Hij is niet van mezelf, maar van Regula Ysewijn, alias Miss Foodwise. Geplukt – de foto wel te verstaan – van haar véry British website die ik een tijdje geleden ontdekte. Het grappige is dat Regula eigenlijk Vlaamse is, maar anglofiel werd en dat is ze nu van kop tot teen. Zozeer zelfs dat haar boek Pride and Pudding. A History of British Puddings Savoury and Sweet eerst in het Engels verscheen en pas later in het Nederlands.

De taart ‘in the picture’ is een Simnel cake, een taart met een verhaal. En omdat ik zeer nieuws- en leergierig ben, kon ik het niet laten er over te lezen.

Het verhaal van deze véry British marsepeintaart heeft iets weg van Halloween. Een versmelting van feiten en legenden uit verschillende eeuwen en regio’s, overgoten met een verbeeldingssaus om u tegen te zeggen.

Alleen al de naam van deze caloriebom. Hoe kom je erbij, bij een Simnel! Sommigen beweren dat de naam verwijst naar ene Lambert Simnel die het recept zou hebben bedacht in de hoffelijke keuken van King Henry VII. Simnel moest daar zijn straf uitzitten nadat hij geprobeerd had de troon te doen wankelen.

Een andere, veel populairdere ‘legend’ is die van Simon en Nell(y), een ouder koppel uit Shropshire (er zijn ook versies die Simon en Nell broer en zus maken, maar die zijn niet zo leuk!). Toen ze op het einde van de vasten nog wat kostbare witte brooddesem over hadden, besloten ze iets te bakken voor als de kinderen kwamen. Simon vond dat ze er ook maar meteen de left-overs van de Christmas pudding – die trouwens al maanden in de kast lag -, in moesten verwerken. Zo gezegd, zo gedaan en alles ging goed tot er gebakken moest worden. Want Simon wilde de cake koken terwijl Nell hem wilde bakken. Ze kregen woorden en van woorden kwamen slagen en ook verwondingen. In een Shropshire colère gooide Nell het bakstoeltje naar haar echtgenoot, waarop hij een bezemsteel greep en daarmee op hoofd en schouders van zijn echtgenote begon te timmeren. Nell echter gaf zich niet gewonnen en greep een borstel. Toen het dispuut helemaal uit de hand dreigde te lopen, was het de vrouw die haar verstand gebruikte ;-). Ze kwam met een compromis op de proppen: eerst zouden ze de cake koken en ‘m daarna in de oven afbakken. Simon kon zich daar gelukkig in vinden, de echtelijke ruzie werd bijgelegd en met het hout van de kapotte stoel en bezem werd de oven nog eens goed heet gestookt. In het heetst van de strijd waren er echter ook enkele kostbare eieren gesneuveld en die werden dan maar gebruikt om de cake te doen glanzen. Eind goed, al goed dus. En zo was de Simnel(l), de cake van Simon en Nell, geboren.

Een minder gewelddadige en meer plausibele uitleg is dat middeleeuwse katholieken op de vierde zondag van de vasten in processie naar hun Moederkerk trokken om er hun patroonheilige te eren in ruil voor zegen. Die dag werd daarom Mothering Sunday genoemd. Maar rond de 16de eeuw werd het gebruik geseculariseerd en Mothering Sunday werd een soort van Moederdag waarop kinderen een cake als geschenk meebrachten. De naam Simnel zou dan niet verwijzen naar Lambert of Simon en Nell, maar naar ‘simila’, de fijne witte bloem die voor het deeg gebruikt werd. Arme dochters die bij rijke families in dienst waren, keerden naar huis terug om hun bakkunsten te etaleren en ze probeerden daarbij mekaar de loef af te steken met hun versieringen.

De witte broodkorst van weleer werd later vervangen door een topping of coating van marsepein. Deze rijkgevulde cake bestaat uit nog een laag marsepein midden in een deeg van bloem, eieren, boter en suiker, saffraan en/of andere kruiden, bessen, rozijnen, gekonfijte vruchten en zeste van citroen. De 11 marsepeinen balletjes bovenop – een verwijzing naar de 11 ware apostelen, dus zonder Judas – maken van de Simnel een echte paascake.

Elke kok met faam heeft wel een versie van zo’n Simnel cake: Nigella Lawson, Jamie Oliver, James Martin, Mary Berry, …, maar van alle foto’s die ik zag, vond ik die van Regula de mooiste. En die foto en de verhaaltjes achter de cake wilde ik hier, vandaag, gewoon even delen.