En de schapen, zij graasden voort …

Auteur anna b.

Ook al hielden wij de voorbije week onze adem in – van ongeloof, medeleven, verbazing of wat dan ook -, de schapen graasden onverstoorbaar verder. Alsof er niets aan de hand was. Want zij hadden gras en ander lekkers.

Ik hield af en toe mijn adem in. Soms voor heel even, soms iets langer. Zowel op micro- als op macrovlak. Want er is mogelijk een opening in onze zoektocht naar een plaats in de volwassenenopvang voor zoon vier. De volgende weken beloven spannend te worden en we zien weer wat licht. Ook vriendin A., want ze is na lang en bang afwachten uit haar coma ontwaakt en kan beginnen werken aan haar herstel. Twee keer hoopvol nieuws dat me deed slikken en tranen en naar adem happen. Nieuws dat deze microtoekomst op slag rozer kleurde.

Maar we leven in ge-trump-eerde tijden. Elke dag hoor of lees je wel iets waarvan je denkt: echt? Dat kan toch niet. Wie gelooft die man (nog)? Trump dus. Hij wordt de 45ste president van de Verenigde Staten. De man die misogien schoffeert en racistisch schopt en denkt dat hij het middelpunt van de wereld is. En niet alleen van zijn eigen goudmarmeren penthouse in Manhattan of van zijn Trump-imperium.

Heel wat mensen zijn verbolgen en bang. En niet alleen zij die op straat durven komen. Zo las ik een verontwaardigde log van de Canadese Lady-with-a-truck  die er na jaren van misbruik haar missie van maakt te vechten tegen en te waarschuwen voor narcisme. Ik las ook een interessant artikel van afgelopen juni waarin een psychologisch portret gemaakt wordt van de toen nog toekomstige President-elect. The Mind of Donald Trump heet het en het is op zijn zachtst gezegd revelerend, maar niet verrassend. Termen als high extroversion, disagreeableness, reward-seeking, anger, authoritative, narcissism, grandiosity, battle en unethical lichten op. Niet bepaald een droomkarakter voor een man die een grootmacht moet gaan leiden, vrees ik.

En net als de toekomst van de grote wereld hierdoor lijkt te verduisteren, overlijdt in Canada Leonard Cohen. Denker en voeler, zanger en dichter. Bard van de nuance ook. Die zelfs het mooie ziet in een barst. Omdat het licht erdoor naar binnen kan. Die iets heroïsch vindt tussen het zeewier. Of iets kostbaars tussen afval en bloemen. Die waarde ziet in elk woord, mooi of lelijk, in elke religie en overtuiging. In every Hallelujah.

There’s a blaze of light
In every word
It doesn’t matter which you heard
The holy or the broken Hallelujah

Leonard Cohen

Want, zegt Cohen, er zijn vele hallelujahs. Perfect-heilige, maar ook gebroken hallelujahs of die met een hoekje af. Er zijn zoveel manieren om het goddelijke te prijzen. Of om het leven te eren. Of om lief te hebben. Zolang we maar met hart en ziel kijken en luisteren naar de oneindige mogelijkheden die voor ons liggen.

Een andere toon, een andere boodschap. En een pracht van een lied om te blijven geloven dat het uiteindelijk goed komt. Dat de schapen altijd zullen blijven grazen.

Hallelujah live by Leonard Cohen

27 gedachtes over “En de schapen, zij graasden voort …”

  6. Ik blijf me daar steeds over verbazen, hoe is het toch mogelijk dat er zoveel opvangplaatsen te weinig zijn?? Schrijnend, dus ik hoop dat er snel een oplossing komt!
    Mooie blog 😀

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  10. Ik deel inderdaad je zorg over het Trump tijdperk. Er komen steeds meer van deze psychopaten aan de macht. Ik denk aan Saddat, Poetin en dan nu Trump. Het zal weer een deel van de geschiedenis worden. Zelfs met mijn zeer positieve inslag maak ik mij nu toch zorgen, niet meer voor mij maar wel voor onze kinderen en kleinkinderen. Maar dan denk je als er zoveel in je privéleven gebeurt, het zal wel. Leef je leven.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.