Omdat ik graag gevarieerd en lekker eet, en als het kan ook gezond, steek ik mijn neus regelmatig buiten het raam van de Vlaamse Kookbijbel. Dat zie je aan mijn collectie kookboeken. Ik heb, om persoonlijke redenen, bijna alles van de Jerre (Jeroen Meus) en ook iets van Piet Huysentruyt, maar even goed van Sandra Bekkari, Pascale Naessens en Claudia Van Avermaet. Voor moddergevechten en kibbelende kippen is in mijn keuken geen plaats. Kokende dames en heren liggen hier als broeders en zusters, zonder bijbedoelingen of vieze gedachten, netjes op elkaar. 😉

Als ik me laat verleiden, is dat vooral door vegetarische gerechten, frisse salades en bakideeën. Zoet kan ik heel moeilijk weerstaan. Ik heb dus al het één en ander uitgeprobeerd, maar niet alles oogt even verleidelijk en smakelijk als op die plaatjes in de boeken van onze Vlaamse chefs. Als ik al van bij de start mijn twijfels heb over de liaison tussen de droge en de natte ingrediënten, valt het bakresultaat meestal tegen. Met uitzondering van het appeltjesbrood van Claudia Van Avermaet. Dat was liefde op het eerste gezicht.

Het stond hier al eens eerder te geuren in een elfje, maar vandaag deel ik het hele recept. Ideaal voor een gure herfstochtend in een oktobers weekend. Wij – de echtgenoot, zoon vijf en ikzelf – gingen alvast overstag. Verandering van spijs doet eten, zegt men, en het is eens wat anders dan de traditionele chocoladebroodjes of croissants van bij de warme bakker. Bovendien is het, naar bake-off normen, snel klaar. Mooi meegenomen dus voor wie graag wat langer tussen de lakens blijft.

Het recept heb ik wat aangepast omdat wijnsteenbakpoeder vooralsnog niet tussen mijn kokosbloesemsuiker en agavesiroop ligt. 😉

• Voor het brood heb je nodig:

2 lekkere bakappels, Jonagold bijvoorbeeld

300 g speltbloem

een snuifje zout

14 g bakpoeder

200 ml Griekse yoghurt natuur

60 ml honing of agavesiroop

80 g kokosolie (die je in een pannetje laat smelten)

2 eieren

 

• voor de crumble bovenop nog eens

2 eetlepels kokosolie (die je opnieuw laat smelten)

1 handvol gehakte walnoten

1 handvol pompoenpitten

2 eetlepels kokosbloesemsuiker

Zelf bak ik het liefst in de heteluchtoven die ik voorverwarm op 180°. Als je in een traditionele oven bakt, moet je de temperatuur misschien wat aanpassen, maar zorg ervoor dat de crumble niet kan verbranden.

Meng de speltbloem, het zout en het bakpoeder in een kom goed dooreen. Voeg dan voorzichtig de yoghurt, de honing, de gesmolten kokosolie en de eieren toe. Meng alles met een lepel of kneed het deeg zachtjes met je vingertoppen. Voeg er de in stukjes gesneden appel bij en verdeel ze over het deeg. Leg wat bakpapier in een ronde bakvorm van 24 à 25 cm doorsnede en druk het deeg lichtjes aan zodat de hele oppervlakte bedekt is. Het deeg lijkt wat stug maar het komt goed. 🙂

Meng voor de crumble twee eetlepels kokosolie met de noten, de pompoenpitten en de kokosbloesemsuiker en smeer het goedje bovenop het deeg.

Bak 20 à 25 minuten op 180°. (Controleer voor alle zekerheid na 20 minuten met een prikker.)

Het brood is het lekkerst als het vers uit de oven komt en nog warm is. Maar ook op een haastige maandagochtend, even opgewarmd in de microgolfoven/magnetron, is het best nog eetbaar. Wie het dan toch te droog vindt, kan er wat verse jam of ahornsiroop op smeren. Smakelijk!

Idee en recept van Claudia Van Avermaet, Powerbody, p. 56-57, uitgegeven bij Lannoo.