‘kleine dagen’*

Auteur anna b.

Hij ligt weer achter ons, de pauze-tijd. En toch is hij nu ook een beetje van ons. En in ons. Want al komen die dagen nooit meer terug, ze laten wel wat kruimels achter op onze tafel. Ik veeg ze netjes bijeen in een herinnering en gooi ze niet weg. Een soort gekristalliseerde tijdloosheid was het, tussen weken met druktepieken in. En die was meer dan welkom, raakte zonder moeite ingevuld met verplichtingen en beloftes allerhande, maar liet, achteraf beschouwd, te weinig ‘tijd voor twee’. Die hebben we dan vast nog ergens te goed. 😉

We hielden het bewust klein. Geen grootse dingen onder de zon en ook niet in de sneeuw. 😉  Zelfs geen prikkelende Boekenbeurs of Countryside dit jaar. Gewoon wat tijd binnenshuis en daarbuiten. Ik nam me voor niet te bloggen, maar ging toch even uit de bocht. Met een kleine haiku rond Allerheiligen onder andere. De woorden popten en zochten een weg naar het 500ste blogbericht op deze site.

Kleine dingen dus. Op ogenschijnlijk ‘kleine dagen’. En dus werd er, zij het vooral voor en bij de zonen, geklust en ook wat gewandeld tussendoor, huis-gehouden, gebabbeld en gewiegd, Columbo gekeken, gekwist en gewoordpuzzeld. Hier en daar werd zelfs een verdwaalde bladzijde gelezen of een kleine zonsondergang gevangen.

We zaten met andere woorden helemaal ‘in de daluren van ons bestaan’, om met een beeld van Bernard Dewulf te spreken. Alleen …  Misschien zijn dit, achteraf beschouwd, helemaal geen daluren. Schuilt er net meer essentie en zin in het kijken naar de trivia en mensen om je heen en je daar midden- en tussenin te bevinden, dan in carrière en bezit. Misschien moeten we die momenten inkaderen. Als kostbare miniatuurtjes voor later.

Wat al langer her en der werd gefluisterd, klinkt stilaan luider: de moderne mens moet terug naar ‘minder’ en ‘gewoner’. Want misschien hebben we voor ‘evenwicht en contentement‘ helemaal geen verre en/of dure afkickreizen nodig, maar wat meer tijd samen thuis. Hoeven we geen modieus fluwelenlaarsjesleven, maar eentje van met tuinmodder besmeurde gummilaarzen. Geen nylonkousen op hoge hakken, maar warme, wollen sokken met sporen van houtkrullen uit de garage.

Want wat is klein en wat is groot? Wie is wat? En wie bepaalt dat? Is dat echt wel zo? Misschien moeten we meer tijd nemen om die categorieën eens om te denken. Om een aantal dingen om te gooien en ballast overboord.

‘Metanoia!’ riep Trage Gazelle op haar blog. Een groot-s woord en een weg van leven die ze sinds haar burn-out drie jaar geleden voluit bewandelt, met wat begrijpelijke twijfel tussendoor. Ik zie er wel wat in. Ik sluit me er graag bij aan. En niet alleen omdat ik ‘metanoia’ gewoon een prachtig woord vind! 😉

*titel van de bundel waarmee Bernard Dewulf in 2011 De Inktaap won.

foto: kleine zonsondergang nabij het huisje van zoon twee, donderdag 2 november 2017.

22 gedachtes over “‘kleine dagen’*”

  2. Voor je jezelf corrigeerde wilde ik al een reactie schrijven, dat zijn geen daluren lieve Anna, integendeel, ze zijn om te koesteren en rustig te worden en bij te tanken en te genieten en…en…
    X

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  3. Ik kan mij er helemaal in vinden. Vaak willen we weleens iets anders. En dat is ook goed, want dan beseffen we weer hoe heerlijk en belangrijk ‘thuis’ is… tussen de houtkrullen.
    Wat een fijn geschreven stukje!

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

  4. Ik denk er precies zo over. Ondanks dat ik wel graag meer van de wereld zou willen zien, zou het wat mij betreft allemaal wel wat rustiger mogen. Er wordt zo ontzettend veel van je verwacht binnen de maatschappij. Nu kan ik me voorstellen dat ik het in mijn ‘mindset’ meer last van heb, maar soms komt het me echt aanvliegen. Soms wil ik gewoon in een cabin in de heuvels of in de bossen wonen, waar hout hakken, een vuurtje hebben en eten en drinken het belangrijkste is. Lekker rustig. Maarja, er zijn ook mensen die helemaal opbloeien onder al die uitdagingen. 😉

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  7. Leef je leven volgens je eigen invulling. Al is dat vaak makkelijker gezegd dan gedaan, we moeten vaak nog zoveel. Heerlijk dan zo’n dagen en dingen om te koesteren. Effe nagenieten nog 😊

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  9. Zoals ik Dirk De Wachter himself onlangs hoorde zeggen: “ik wil graag een Bongobon uitgeven voor een dagje op een bankje in het park’.

    Hier zijn de schoolvakanties tegenwoordig dubbeldruk, met kleinkindjes (en sommige kinderen) op school, dus ik ga de komende week vooral genieten van de daluren!! En met heel veel plezier!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.